'Je hart luchten bij een vriend(in)'
 

Ben jij iemand die gauw je hart lucht bij een vriend(in)? Of ben je juist bang dat je iemand anders er mee opscheept. Vertel je alles of alleen bepaalde dingen? Is hierdoor voor jou je band met diegene sterker?

Met betrekking op het artikel; is dit bij jou ook zo? Waarom zou het volgens jou tot verergering kunnen lijden?
Als ik het artikel zo lees, vraag ik mijn eigen af waardoor het tot verergering zou kunnen lijden.

Het enige wat ik kan bedenken is dat degene bij wie je je hart lucht zich zorgen gaat maken om jouw welzijn, en dat je dat als een soort van verergering van de problemen zou kunnen zien..

Of misschien dat sommige mensen zich schuldig gaan voelen nadat ze verteld hebben wat ze dwarszit, omdat ze het gevoel hebben dat ze anderen belasten?

Dat laatste geldt voor mij vaak wel, maar meestal is de opluchting groter dan het schuldgevoel, dus lijkt het me toch niet echt een verergering van de problemen.

Ik denk dat dit bij met name onzekere meisjes tot verergering kan leiden. Daarbij denk ik niet dat een klein meisje in de pubertijd wat verhalen te horen krijgt van een vriendin over hoe erg alles wel niet is, in staat is om goede psychische steun te geven, ze zit zelf immers ook met haar eigen problemen. Pubers staan er om bekent om zich af te zetten tegen alles en iedereen behalve dan misschien een goede vriendin. Ik kan me goed voorstellen dat wanneer je over je problemen gaat praten met iemand die eigelijk geen levenservaring heeft en die net zo weinig weet als jij, dat dat je toestant kan verergeren. Een puberaal meisje van 15 kan over het algemeen natuurlijk geen zinnig advies geven bij een depressie (uitzonderingen daargelaten). Daarvoor heeft ze simpelweg te weinig levenservaring.

Het feit de 'gezonde' vriendin ook depressief kan raken van die verhalen van de ander, ligt natuurlijk niet aan die ander maar kan een trigger zijn. Zoiets komt natuurlijk niet uit de lucht vallen omdat je toevallig een vriendin met problemen hebt.

Ik zelf kan mijn pijn en verdriet maar moeilijk aan vrouwen laten zien, en doe dit alleen bij mannen.
ik kwam er laast achter dat dat misschien wel een smerige truc is van mezelf om die jongens aan me te 'binden'.
Allemaal onbewust gaat dat, maar toch, niet zo leuk om achter te komen van jezelf.

Over het algemeen houd ik dat soort dingen voor mezelf en probeer altijd mijn eigen problemen op te lossen. Als ik hulp in roep zie ik dat als een vernedering en zal dit ten alle tijde proberen te voorkomen.
Het voorbeeld wat ik net aanhaalde over mezelf geldt alleen als ik de mannen leuk vind en iets van ze wil.

Ik heb trouwens bij mijn zusje gemerkt dat het een soort van 'in' was om te gaan krassen/snijden en dan zielig doen en elkaar troosten. Maar nogmaals, dat komt niet uit de lucht vallen.
Een 'normaal' iemand zou dat natuurlijk niet gaan kopieëren.

HAHA vrouwen.... :nono:

Hmm, zo moeilijk vind ik het niet om dat te begrijpen. Die meisjes zoeken bevestiging in hun problemen. "Zie eens hoe erg het met me gesteld is". "Niemand begrijpt me". Hun problemen en probleempjes gaan het ritme van hun dag bepalen. Misschien luchten die gesprekjes wel op, maar ze drukken zichzelf zo meer en meer in een slachtofferrol. Andere kleinigheden kunnen die slachtofferrol nog versterken.

Erover blijven praten neigt ook vaker naar het herkauwen van die probleempjes dan naar het wegnemen van onzekerheden.