lichtpuntje.
 

Lichtpuntje.


Als ik kijk naar het laagje afgestane troep op de raamkozijnen van jouw ramen die
iedere dag open moeten zodat binnen en buiten één grote ruimte worden
- althans dat hoop je en het zonlicht dat vandaag doorzet voor de eerste keer
sinds de vogels weer met elkaar flirten,
is het veertjeslicht in mijn hoofd.
Lichter dan het zonlicht dat hier in mijn ogen prikt en lichter dan
de flatgebouwen met zandkleurige bakstenen versierd
aan de overkant.

ja
Hier wil ik blijven tot we samen met het stof
(dat voor het grootste deel toch al uit onze huid bestaat)
naar buiten vliegen.

Het is ongetwijfeld expres, maar de eerste regels vind ik echt te lang. Het leest gewoon niet prettig, zelfs als het proza zou zijn zouden er pauzes (komma's, regeleindes) in moeten. Nu moet je het twee keer lezen voor je weet wat er staat. Tweede alinea is erg mooi, maar de zin tussen haakjes (waarom haakjes?) ook weer aan de lange kant.

Het gevoel van je gedicht krijg ik wel, maar het kost in deze vorm moeite om te lezen.