Citaat:
Bob the Bear schreef op 30-07-2007 @ 17:44 :
Hoi!
Ik stond vandaag rond een uur of half een op nadat ik al een uur een soort van vaker was maar geen zin had om echt op te staan. Ik pak het plastic flesje naast mijn bed en vul deze bij de kraan met water ten einde deze op te drinken. Ik heb namelijk de geweldige eigenschap om min of meer uitgedroogd wakker te worden zelfs zonder dat ik de avond van te voren te veel bier heb gedronken. Dan voel ik aan mijn gezicht hoe de wonden zijn die ik gister heb opgelopen toen ik op mijn stuur lazerde omdat mijn ketting eraf flikkerde. Het voelt wel ok, ik pak een cd-tje naast mijn bed en kijk erin als een soort spiegel. Een echte spiegel durf ik op de vroege ochtend nog niet aan. Het ziet er niet heel fijn uit, maar het is acceptabel.
Vervolgens zet ik de computer aan en start de download op die ik al dagen heb opstaan en waarvan het resultaat vermoedelijke teleurstellend is, maar ach, het houdt je van de straat. Onderwijl bedenk ik me dat een goede studievriend van me vandaag zich al op de universiteit moet melden. Ik bezie dit met enig leedvermaak, mede omdat ik pas over twee weken aan de slag moet!
Ik daal af van de trappen die zich in dit huis bevinden met het nodige gekraak van mijn gewrichten. Mijn moeder vindt dat altijd een kwelling om te horen maar ik heb er geen last van en aangezien zij op dit moment met mijn broertje en vader op vakantie is in Friesland, zij ook niet.
Ik kom beneden en pak de kranten van de mat. Ik twijfel of ik intellectueel verantwoord het Leidsch Dagblad moet lezen of dat ik mij liever wil vermaken en de berichtgeving van de Telegraaf wil volgen. Omdat ik zo gemakzuchtig als de neten ben, besluit ik tot dat laatste.
Als ik in de keuken kom bezie ik het slagveld wat ik gister heb aangericht toen ik een pasta ging maken. Ik heb nog geen honger dus ik besluit de vaatwasser uit te ruimen en vervolgens weer in te ruimen. Ik zet de vaatwasser ook meteen aan. Helaas zijn wij niet in het bezit van die geweldige bruistabletten waarbij je de folie niet hoeft te verwijderen, want stel je voor dat er iets van op je vingers krijgt!, dus ik scheur de folie om de bruisbal kapot en leg deze in de vaatwasser. Dit ritueel volg ik omdat het bakje waar je normaal gesproken de tablet inlegt kapot is.
Ik begin met ontbijten, ik weet nog ergens van onder in de vriezer twee bruine boterhammen van de bakker los te trekken van elkaar en gooi deze in de magnetron (40 seconden op 340 graden). Eenmaal ontdooit eet ik deze op met pindakaas erop en onder het genot van een beker appelsap. Normaalgesproken zou dit melk zijn, maar deze is helaas opgegaan toen ik twee dagen geleden mijn tong dreigde te verbranden door veel te hete mosterdsoep en ik te lui was om naar de stad te fietsen naar de zondagswinkel.
Als ik net een hap neem van het tweede partje van mij tweede boterham wordt er aangebeld. In ogenschouw genomen hoe ik eruit zie als ik net ben opgestaan kijk ik snel wat ik aanheb en of dat enigzins acceptabel is om open te doen. Ik draag een trainingsbroek en een lelijk wit t-shirt. Maar eigenlijk interesseert het me ook geen fuck hoe ik er op het moment uitzie dus ik doe open. Tot mijn grote verbazing staat mijn broertje voor de deur met een vriendje van hem waar ik een behoorlijke teringhekel aan heb.
Voordat ik iets kan zeggen lopen zij naar binnen. Ik prop snel het laatste brood naar binnen, sprint naar boven om wat nette kleding aan te trekken en wijs mijn broertje op een doelpunt dat gister door mijn grote held Van Persie is gemaakt. Mijn broertje en zijn vriendje gaan kijken en vanuit mijn kamer hoor ik een gil van die vriend, precies zoals ik had verwacht. Ik kleed me aan en vraag wat de reden is van zijn vroege terugkomst.
Hij doet hiet wat vaag over. Hij weet te melden dat Rutger jarig is en dat hij daar naartoe wilde en dat hij het in Friesland niet zo leuk vond. Ik vermoed dat hij en mijn vader de traditionele dag ruzie net hadden doorgemaakt. Wie Rutger is, is mij een raadsel.
Als ik beneden kom is mijn broertje opeens verdwenen en tot op dit moment is hij ook spoorloos. Vermoedelijk is hij naar Rutger om daar met zijn mede zestienjarigen heel stoer aan een flesje bier te lurken. Ik ben benieuwd of hij voor het eten thuis is, maar ach eigenlijk boeit dat ook niet zo want ik ben er vanzelfsprekend niet zo blij mee dat hij mijn weekje alleen thuis zo ruw verstoord heeft.
Ik douch en zie mij in de badkamer geconfronteerd met een spiegel waarop toch duidelijk is dat de wondjes niet zo mooi genezen zijn als ik had gehoopt. Maar het is beter dan gister, dat is een ding dat zeker is.
's Middags houdt ik een PM-conversatie en luister ik onderwijl muziek. Als ik dat heb gedaan valt mijn oog op een boek dat op de keukentafel ligt, het meesterwerk "Deze neger buigt voor niemand".
Jullie zullen begrijpen dat mijn aandacht acuut getrokken was. Het blijkt over cultheld Winston Bogarde te gaan. De achterkant vermeldt: "Deze neger buigt voor niemand van fucking Winston Bogarde is verdomme wel een heel stoer en bij vlagen sensationeel goed boek!" Zelden heb ik zo aansprekende teksten gezien natuurlijk en ik besluit te gaan lezen. Inmiddels ben ik ben hoofdstuk zeven.
Dan realiseer ik me opeens dat ik vanavond nog moet eten. En wat moet je eten als je geen zin hebt om te koken en toch alle nodige voedingstoffen binnen moet krijgen, juist, pizza.
Ik begeef mij naar AH, omdat deze het dichtst in de buurt is en je het in dit dorp niet kunt veroorloven om naar een andere winkel te gaan omdat er dan acuut een inzamelingsactie voor je wordt gestart, gewapend met een grote AH-tas. Bij binnenkomst scan ik de kassameisjes, dit in het kader van mijn gewoonte om bij de minst aantrekkelijke in de rij te gaan staan omdat ik me daar altijd beter op mijn gemak voel. Ik constateer dat er uiterst links eentje zit die voor het predikaat minst aantrekkelijk in aanmerking komt.
Ik loop de supermarkt in, zie mij terug om een televisie met camerabeelden, en loop de groente afdeling op. Daar liggen ook de pizza, snel gooi ik twee pizza's in mijn mandje en koop vervolgens de andere broodnodige dingen. Te weten, twee pakken melk, een fles Sinas en twee pakken lasagna. Mijn ervaring is dat deze lasagne werkelijk niet te eten is, maar het is wel makkelijk op te warmen!
Bij de kassa's aangekomen bemerk ik dat het minst aantrekkelijke kassameisje haar kassa heeft verlaten en dat ik nu naar een van haar collega's moet. Ik ga in een random rij staan, uiteraard achter een te langzame bejaarde want ik ben heel goed om juist die rijen uit te kiezen. Als ik moet betalen blijkt mijn instinct me toch niet in de steek te hebben gelaten, want het kassameisje waar ik nu bij sta is ook niet aantrekkelijk. Ik reken de 15 euro af en loop naar huis.
Daar belt mijn broertje me dat hij inderdaad bij Rutger is en vanavond niet komt eten, maar wel dat hij om half acht terug is. Hoezee. En nu heb ik honger en ga ik zo maar eens de pizza in de oven gooien!
Kusjes,
Bob
|
in het jouw dag topic (y) |
