oudje: Depressie
 

bij gebrek aan inspiratie (en tijd) ben ik maar eens in mijn oude doos gaan graven...

Depressie



Mijn handen vastgebonden,
nooit meer zal ik kunnen schrijven,
Mijn wereld in die dwaze beelden,
er zal niets van me overblijven.

En ik wil wel gillen,
maar er komt geen geluid.
Wil van alles doen,
maar het komt er niet uit.
Dit is mijn wereld,
en niemand spreekt mijn taal.
Niemand kan me horen,
maar ze verstaan het allemaal.

Als ik kon, dan zou ik rennen,
Maar de muren zijn te hoog.
In mijn cel wil ik niet langer,
dromen van een regenboog.

En ik wil wel schreeuwen,
maar wat maakt dat uit?
Ik zit op de scherven,
van een gebroken ruit.
En niets dat wil mij horen,
want niets kan mij verstaan.
Hoe is het zo ver gekomen,
en hoe kom ik hier vandaan?

Als ik mijn ogen zou sluiten,
en mijn wereld zou verlaten.
Zou iemand me dan vinden,
en met me willen praten?

Mooi!!, erg herkenbaar en heel gevoelig geschreven....mooiii:)

Liefs,
Mariamne

Geweldig... Welcome back, was saai zonder je...

hahaha was ik weg dan?

Njah ik had het druk met werk misschien enniet echt tijd meer voor forum maar echt weg was ik toch niet?

Ik zal eens kijken wanneer je laatste gedicht was... Je was er iig niet veel meer laatste tijd...

[edit] ok 1 gedicht nog recent, zelfs nog op deze pagina ... tja dan ligt het aan mij :D

Hehehe Mjah gauw neergegooid en weer weggegaan :)

'k be niet echt opvallend online geweest neej...maar was ook neit echt weg hoor :)

rusitg maar:D

*zucht* heel mooi! Niets op aan te merken, eigenlijk...

Echt heel mooi.. Ik vind het ook best subtiel gerijmt, het is niet zo dat je het gevoel krijgt dat het grijmt, gerijmt is als je n beetje begrijpt wat ik probeer te bedoelen. In ieder geval vind ik dit n super gedicht, wel heel droevig...

*plausssje*

:D rupsje

wat ik kan ik nog meer toevoegen als wat hier is gezegd: het is erg mooi. Alleen met die gebroken ruit vind ik wat simpel gevonden. Maar da's my opinion of course.


snowy