Help; Socratisch gesprek
 

Om mijn "cursus" filosofie af te ronden moet ik in totaal 2 socratische gesprekken schrijven. De ene over je "ik" en de andere gaat over je onder bewust zijn. Ikzelf kan best wel over die onderwerpen nadenken en filosoferen, maar er is iets wat ik niet snap.
Hoe zit het socratisch gesprek nou in elkaar, hoe kan ik een gesprek maken in mijn eentje? Hoe maak ik een succesvol socratisch gesprek op een a4tje :)

Alvast bedankt

Slechte cursus als je dit niet weet.

Ik heb wel socratische gesprekken gevolgd in groepsverband. Meer dan dat jij wilt weten :p . Ik weet dus zeker wel hoe een socratisch gesprek werkt, maar hoe maak je dat zelf en hoe verwoord je dat op een a4. :)

Ik zou voor de dialoog gaan, hoewel er bij sommige Socratische gesprekken meerdere mensen betrokken zijn, maar ik zou het mezelf niet te lastig maken als ik jou was.

Ik zou gewoon gaan filosoferen over de onderwerpen en in de gaten hoe dat proces in je hoofd gaat. Vaak is het zo dat je wel opvattingen over iets hebt, maar zodra je dan dieper na gaat denken, blijken die niet waterdicht. Dat is waar Socrates zou zeggen "Maar...?" en zo kom je weer een stapje verder. Wees ontzettend kritisch op je eigen denkproces.

In een socratisch gesprek stel je eigenlijk de vragen aan jezelf zeg maar, om eigen bevindingen zo te testen en waar nodig bij te stellen, de andere gesprekspartner is er dan zeg maar om te assisteren.

Is een doel van een socratisch gesprek niet om tot een sluitende definitie van een begrip te komen? De zgn. ti esti/wat is...-vraag, wat is dapperheid, wat is waarheid, wat is schoonheid, etc.

Denk het niet aangezien ze maar aan het antwoord blijven twijfelen..

Het idee is dat je door vragen te stellen waarop de ander antwoord geeft, je op een ultiem antwoord uitkomt aan het einde van het gesprek.

ik las eerst 'sarcastische' gesprek, en stond op het punt me aan te melden.

lol:D

Het socratisch gesprek voer je door te blijven vragen naar het fundament waar je iets op baseert. Telkens door blijven vragen dus.
Als Socrates vraagt, 'wat is dappperheid?' en er wordt geantwoord 'nou hercules vind ik een dapper persoon', dan ga je doorvragen.
- Waarom is Hercules dapper?
Omdat hij mensen redt en helpt.
- Is het redden en helpen van mensen het enige wat iets of iemand dapper maakt?
Nou nee, bijvoorbeeld ook een flink uitdaging aangaan, zoals het bevechten van een mytisch monster.
- Dus het helpen en redden van mensen en flinke uitdagingen aangaan is wat iets of iemand dapper maakt?

En zo steeds doorgaan met als doel om een sluitende definitie of een fundament te vinden.
Alleen kwamen de meeste mensen in de socratische gesprekken daar niet toe. Zij eindigde in een aporie, in onwetendheid. Dit omdat wat zij voorheen bv. als dapperheid zagen, nu uiteindelijk niet bleek te kloppen.
Maar juist deze aporie (denk aan een porie in je huid, doorlatendheid) zorgt ervoor dat de basis wordt gelegd om een nieuwe definitie, een nieuw fundament te vinden.
Er moet eerst een volledige destructie plaatsvinden van de foute overtuiging. Zij dient afgebrand te worden en dan pas kan er op de vruchtbaar overgebleven grond iets nieuws geplant worden.

Dankjewel! *O*

Graag gedaan :).