De opoffering
 

Hij bezag het licht alsof een god het hem gegeven had.
Ondanks het tintelende geruis in zijn oren,
sloop de stilte als slierten water rond hem heen.
Hij leek te zijn vergeten hoe
dankbaar de vrouw was toen hij haar had beloond met zijn gehoor.
De schande de hij ooit leek te verafschuwen,
beminde hij nu meer dan het gevoel van het geluid.
Hij was alles kwijt, behalve het licht.
Maar zonder het geluid dat je hoorde bij het zien van een wezen, een gelaat,
maakte van dat ruziemakend gelaat een vriendelijk sprekend gedaante.
Hij denkt nog goed te weten,
op de dag dat deze overweldigende rust zich meester maakte over hem.
Hij had een meisje van haar schat onterfd,
en het schepsel dat hem had aangestaard, van de ogen ontdaan.
Bloed kleurde diens ziel donkerrood,
doch was het enkel wanneer god hem inner licht beloofde en de schande vergat,
dat hij pas als mens ook één met een ziel werd.
Niet onverschillig greep hij dit ridicuul voorstel aan,
Maar wat een voorstel van licht en genot leek te zijn,
Bleek een bitterzwarte vloek met een straf voor die hebberigen.
Die hebberigen hun liefste schat word hen ontnomen.
Van deze mens zonder naastenliefde,
Maar met passie voor de muziek,
was het dodelijke toekomstige gebrek duidelijk.
Zo voelt de vrouwgod met genot het geluid,
maar kan deze mens enkel van de goedheid van de stilte genieten.

Ik zie dat je hier nieuw bent, welkom :)
Je zou best wel even de regels bovenaan lezen, daarin staat er dat er maar maximum 1 topic per dag per persoon mag geopend worden.

Even kort over je gedichten: ze zijn niet slecht, soms iets of wat te beschrijvend. Je kan ze kritisch herlezen en schrappen wat er overbodig is. Bij momenten zijn ze een beetje bombastisch. Maar je hebt wel taalgevoel. Vergeet ook niet te werken met witregels en strofes want anders komt het niet echt overzichtelijk over (Zie de tekst hieronder)

Ik heb één van je topics gesloten, om de reden die nerwen elensar zojuist al noemde .. de andere twee laat ik open, er zijn inmiddels toch twee dagen voorbij.

Ik ben het trouwens wel met nerwen eens: Je hebt taalgevoel, maar het is nog wel, ehm, ongeslepen zeg maar :p. Je zou misschien meer met opbouw kunnen werken, overbodige dingen kunnen schrappen. Ik zou aanraden veel gedichten van andere (gepubliceerde) dichters te lezen, eens te zien hoe zij dingen aanpakken. Het lastige aan het vrije vers is dat het soms te vrij blijkt, dat je jezelf als het ware niet altijd in de hand hebt. Maar dat gaat steeds beter naar mate je meer schrijft.