Angst om in slaap te vallen
 

Hallo,

Ik heb de afgelopen dagen een angst ontwikkeld om in slaap te vallen. Zodra ik lig en mijn hart is rustig ga ik me zorgen maken of hij zo niet zal stoppen als ik in slaap val. Door deze gedachte krijg ik angst welke hartkloppingen geven, waardoor ik me hart duidelijk vol kloppen, waarna de angst weer enigsinds weg gaat. Daarvoor in de plaats gaat mijn hart dus weer rustiger kloppen, waardoor ik ook rustiger word en BIJNA in slaap val. Op dat punt dat ik bijna in slaap val voel ik opeens een hevige angst om dood te gaan, dat me hart spontaan zou gaan stoppen, gevolg: Krijg het benauwd en krijg opnieuw hartkloppingen. De cirkel is rond.....

Nou durf ik dus niet meer te slapen, heeft iemand hier ervaaring mee hoe te handelen? Ik ben helemaal uitgeput en krijg steeds meer last van vanalles en nog wat zoals steken en benauwdheid, welke uiteraard de cirkel nog heviger maken... Ik heb oxazepam liggen, welke ik ook slik, die vlakt het gevoel enigsinds af, echter heb ik aan de andere kant ook weer een angst voor het kalmeerings middel dat het mijn hart zou kunnen laten stoppen in me slaap. Ik word er gekvan, sommige zeggen, als het stopt merk je het toch niet, die gedachte geeft aanleiding tot een nieuwe paniek aanval......

Help :eek:

pammetjes maken je ook bang
no medicines

Als ik helemaal niks in neem krijg ik nog heverige angst/paniek aanvallen, en stond ik klaar om 112 te bellen... Hmja...

Zou het helpen moest je iemand hebben die naast je slaapt die kan controleren of je hart nog wel klopt?
Ik veronderstel wel dat je beseft dat doodgaan in je slaap doordat je hart plots stilstaat extreem zeldzaam is en dat jij, een gezonde jongeman, het minste kans hebt van allemaal om dat mee te maken?

Hi, misschien zou het helpen als ik kan slapen op een IC, maar dat lijkt met het gezonde verstand (welke nog niet 100% is uitgeschakeld) wel een beetje ver gezocht. De laatste tijd ben ik een stuk gezonder gaan leven, met uitzondering van voldoende slaap nemen, nu ben ik dus bang dat omdat ik zo oververmoeid ben dit mijn hart voldoende kan beinvloeden dat het mis gaat, of slaat dat nergens op? Is de kans veel groter dat het spontaan gebeurt als je over vermoeid ben, of is dat te verwaarlozen? Tnx voor je reactie ook...

BTW, ik heb nu weer een oxazepam genomen, als ik me voorstel weer te gaan liggen neem ik er nog een halve bij, hopenlijk heeft het effect. Ik ga nu proberen wat te ontspannen ofzo :S

Ik denk dat je je gedachten moet proberen te verzetten.
Denk aan iets leuks, iets dat je gedaan hebt of nog gaat doen, een leuke vakantie/activiteit/gebeurtenis. Dan denk je daar aan en ben je niet zo met je lichaam bezig. Op een gegeven moment val je dan in slaap.

Ik heb ook van dit soort angsten gehad, niet precies hetzelfde, maar ik was juist bang hartkloppingen/aanval te krijgen en wilde m'n hart juist zo min mogelijk voelen kloppen. Als ik dan een iets snellere hartslag had dan normaal, werd ik bang en kreeg ik dergelijke gedachten. Ik probeerde aan andere dingen te denken en zo in slaap te vallen. Dat hielp meestal wel.

Je moet van het idee af dat je hart op zou houden te kloppen.
Natuurlijk kan het, maar volgens mij is de kans hier groter op tijdens inspanning. Het is logisch dat je een rustige hartslag hebt als je wilt gaan slapen, omdat je dan alleen maar ligt en je aan het ontspannen bent. En volgens mij heeft oververmoeidheid (zoals jij het hebt) geen invloed op je hart. Ga gewoon in bed liggen, zet desnoods een rustig muziekje op en denk aan iets leuks en je bent zo vertrokken.

Mensen met een paniekstoornis zijn heel hip hoor, niets om je voor te schamen. :)

Ik ken het, ik heb dat ook gehad maar ik was bang dat ik niet meer zou ademen als ik in slaap zou vallen. Daardoor concentreerde ik me teveel op mijn ademhaling, en had ik ook hartkloppingen. Zodra ik bijna in slaap viel kwamen er weer enorme hartkloppingen en was ik weer wakker (n).

Ik probeerde mezelf af te leiden, door aan andere dingen te denken, en tegen mezelf te zeggen dat het eigenlijk nutteloos was, want mijn lichaam zou er wel voor zorgen dat ik door bleef ademen, dat deed het immers ook overdag. Ik heb het een paar nachten gehad, maar daarna ging het beter.

Dus voor mij was afleiding de sleutel, ik ging muziek luisteren als het echt niet meer ging, of even uit bed wat drinken.

Succes ermee :). Ik hoop dat je wat met mijn bericht kunt.

Je bent dus nu bang om rustig te zijn. Als je rustig bent, word je daar bang van. Dan ben je niet meer rustig, waardoor je angst afneemt. Dan kalmeer je weer en daar word je dan weer bang van. Klopt dat?
Probeer jezelf goed duidelijk te maken dat het juist goed is om rustig te zijn (en een rustig kloppend hart te hebben), bijvoorbeeld door dit in een kort zinnetje te formuleren en dat voor jezelf te herhalen. Ook zou je langzaam en geconcentreerd kunnen gaan ademhalen. Misschien helpt het om voor jezelf (gewoon aan je pols) je hartslag te voelen, zodat je merkt dat die er nog wel gewoon is. Je hebt het pas een paar dagen, dus het is vooral zaak om te voorkomen dat het uit de hand loopt :)

misschien moet je het probleem wat dieper aanpakken: je bent bang in slaap te vallen omdat je bang bent dat je hart zal stoppen met kloppen, m.a.w., je bent bang dat je dood gaat.

Iedere mens gaat dood, hoewel de meeste niet op jouw leeftijd. De vraag is: waarom ben je bang voor de dood?

Klinkt als een dwangneurose, ongegronde angst die je in bepaalde patronen laat handelen.
Ik heb iets lichtelijk verglijkbaars, als ik in bed lig en ik heb moeite met slapen dan maak ik me soms zorgen dat ik niet op tijd in slaap val en de volgende dag niet op tijd kan opstaan. Met als gevolg dat ik van de zorgen niet in slaap val.

Je kunt zelfhypnose proberen:


De truc is om te onspannen, en je niet te richten op het slapen zelf.
Ik weet, makkelijker gezegd dan gedaan.
Ok volgende keer als je gaat slapen:
* Neem een plek in je hoofd waar je graag zou willen zijn, bijvoorbeeld op een grasveld met iemand waar je van houd (maar dit is persoonlijk, bedenk zelf de meest relaxte situatie die je je kunt voorstellen). Hou die gedachte vast en probeer het zo veel mogelijk te vidualiseren, probeer het in gedachten te voelen zien en ruiken.

Ok nu komt een fysieke ontspanmethode:
* Ga liggen met je armen lang je lichaam, je benen recht, niet over elkaar, kaarsrecht maar ontspannen.
* Til je linkerbeen/voet een paar cm op hou dat een paar seconde vast en laat hem weer met volle kracht vallen, doe dit vervolgens ook met je rechterbeen/voet
* Laatn nu je benen gewoon liggen maar verbeeld je dat je je linkervoet optilt, beeld je het in, en laat hem in je verbeelding weer vallen. Doe dit vervolgens ook met de rechtervoet
* Doe exact het zelfde met je linker- en rechterarm. (optillen/laten vallen en daarna inbeelden)
* Doe nu exact het zelfde met je maag en zitvlak
* Doe nu exact hetzelfde met je shouder en borst (hou je hoofd ontspannen)
* Doe nu exact het zelfde met je hoofd
* Trek nu al je gezichtspieren heel hard samen en laat die weer ontspannen, neem die spanning die er nog is weg
* Concentreer je op hoe ontspannen je lichaam in haar geheel nu is, zak weg in je bed, je word zwaar, neem een ogenblik om hier even van te genieten.

Nu krijg je het hypnotiseerproces zelf, die bestaat uit 3 fasen, tel telkens tot 3, bij 1 doe je fase 2 bij 2 fase 2 en bij 3 fase 3:
1. Rol je ogen omhoog, zo hoog mogelijk, probeer de bovenkant van je hoofd te zien
2. Terwijl je ogen nog omhoog zijn, neem diep adem en sluit je oogleden
3. Adem uit, onspan je ogen, probeer los te laten van de fysieke wereld

Herhaal deze 3 een paar keer en probeer ondertussen geestelijk naar die plek in je hoofd waar ik het eerder over had en hou dat van, ontspan en geniet er van.



Moet ik om beschuldigingen van plagiaat te voorkomen natuurlijk er nog bij melden dat de bron v/d methode Dr. Roger Bernhardt en David Martin zijn ;)



Succes dr mee, hopelijk heb je er wat aan.

Oh dat ken ik, heb ik ook gehad een jaar of wat geleden.
Ging gelukkig wel over, door ritme e.d.

Beste TS, wat je omschrijft sluit goed aan bij de beschrijving van angst- en paniekaanvallen. Dit is een aandoening die veel voorkomt en is goed te behandelen.

Als je er aan toe bent om stappen te ondernemen, dan raad ik je aan naar de huisarts te gaan en je klachten te bespreken. Indien het om angt- en paniekaanvallen gaat, dan zal de arts uit voorzorg wat kleine tests laten uitvoeren. Dit zorgt ervoor dat je zeker weet dat er niets lichamelijks met je aan de hand is. Dat slaapt gewoon lekkerder.

Daarna zal je arts je naar een psycholoog of therapeut doorverwijzen. In de regel zal die cognitieve gedragstherapie inzetten om de psychologische oorzaak van de paniekaanvallen te verminderen, zo niet weg te nemen. Cognitieve gedragstherapie is erg toegankelijk en vrij laagdrempelig.

Mocht je in de tussentijd zelfs nog iets willen doen, dan is het aan te raden om stimulerende middelen voorlopig te laten staan. Denk dan aan koffie, thee en andere caffeïnehoudende dranken; geen alcohol; minder suiker; en probeer niet meer na acht uur 's-avonds te eten (drinken is geen probleem).

Het is niet aan te raden om rustgevende middelen te gebruiken. Mocht je dat toch willen, dan kun je bijvoorbeeld Valeriaan kopen. Daarin zit melatonine, een stof waarvan je rustiger wordt. Hou je natuurlijk wel aan de aanbevolen dagelijkse hoeveelheid en stop na maximaal drie weken met het gebruik ervan. Besef dat je van melatonine een beetje versuft, dus het is aan de raden om de pil een half uur voor het slapen gaan in te nemen. Valeriaan kun je bij elke drogist krijgen. Het gebruik ervan is je eigen verantwoordelijkheid.

Vooralsnog adviseer ik je in ieder geval even langs je arts te gaan.

Een laatste tip: als je 's-nachts hartkloppingen krijgt, dan is het verstandig even uit bed te gaan en een uurtje iets anders te doen. Anders lig je alleen maar te malen. Bovendien is ooit onderzocht dat het gemiddeld een uur duurt voordat je na volledige ontwaking (zoals hier) weer in slaapt valt.

Zelfhypnose - zoals hierboven iemand oppert - kan helpen, maar vergt oefening. Het helpt het beste als ontspanningsoefening voor het slapen gaan.

Hi, het bovenstaande is juist.... Het was al uit de hand gelopen...

Bedankt voor alle reacties! Ik ben langs de huisarts gegaan, en die heeft mij verteld dat de kans dat ik een ongeluk krijg als ik de praktijk verlaat VELE MALEN groter is dan mijn hart zoumaar zou stoppen. Volgens haar ben ik gezond, jong, het zou lang niet mijn tijd zijn, en zijn er geen enkele symptonnen, vroeger of in het heden, welke zouden kunnen wijzen op enige problemen met het hart. Met die gedachte ben ik naar huis gegaan en voelde me een stuk beter, ging er toch maar vanuit dat ze gelijk had en heb inmiddels 3 uurtjes ofzo geslapen :p Hmja,...... De angst is voorral gekomen nadat ik lange tijd chronisch moe was, omdat ik nooit meer genoeg uren slaapte, omdat als ik naar bed moest nog uren door ging computeren omdat ik me dan lekker rustig voelde, maar wel weinig uren ging slapen omdat ik wist dat ik anders te laat wakker zou worden, en dit zo dan minimaal weken achter elkaar....... Vanaf nu zou ik dus meer op me ritme moeten letten en mezelf er toe moeten zetten naar bed te gaan en niet uren wakker te blijven, hoe gezellig het ook is :S .......

Het is een angstremmer die je bangmaakt? Hmm.

Ik weet wel dat ze dissociaties versterken.

Je hart stopt heus niet met kloppen hoor... tenzij je richting de 90 bent.. dan is er een reele kans.

al die tijd dat je leeft heb je rustig kunnen slapen zonder bang te zijn dat je hart er mee stopt, hoe komt het dat dat nu ineens wel zo is? bedacht je je dat ineens ofzo,

Nee dat bedacht ik niet dat is ontstaan na veel stress in combinatie met oververmoeidheid. Ik heb er nu nog steeds last van, maar wel minder als eerst...

Ik heb dit ook gehad, met het enige verschil dat ik bang was te stoppen met ademen. Als ik dan bijna in slaap viel was ik als de dood en had ik ook het gevoel dat mijn lichaam verlamde. Nu ik erover nadenk was dit in een periode van heel veel stress en een heel onregelmatig levensstijl. Ik sliep dagenlang niet, uit angst dat mijn ademhaling zou stoppen. Uiteindelijk ben ik ingestort, kon ook niet anders. Maar de angst in mij ben ik kwijt geraakt door me op heel andere dingen te concentreren. Door bijvoorbeeld niet in mijn eentje te slapen maar er een man of 3 bijhalen. En door er zo min mogelijk aan te denken, wat trouwens heel moeilijk is zodra je in de buurt van een bed komt of een beejte moe bent. Maar vooral het niet alleen in slaap vallen, en het besef dat het tot nu toe steeds goed was gegaan hielp wel. En uiteindelijk is het helemaal weggegaan. Heb er alleen nog maar bij vlagen last van. Maar lastig was het wel want van slaap tekort gaan je hersenen heel heel raar doen. Je weet nog wel wat logica is, maar zo ervaar je het niet.

Misschien handig er met een psycholoog over te praten? Want als je huisarts je toch niet écht gerust heeft kunnen stellen zal het wss wel dieper zitten. Als ik jou was zou ik d'r wat aan gaan doen, zoek mensen op met herkenbare problemen (^) of praat er met een professional over, vooral als je er al zo lang last van hebt.

Als ik een paar dagen goed slaap heb ik er vrijwel geen last meer van, dat dan weer wel... Maar toch, als dat niet lukt heb je er weer wel last van, en dat wil ik gewoon niet eigenlijk, maarja.

Als je extreem slaaptekort hebt, kan dit inderdaad vervelende gevolgen voor je hart hebben. Maar dat tekort moet dan wel bijzonder extreem zijn, en dan zou jij echt niet meer een leesbare post kunnen typen. ;)

hallo mroizo ben 32 jaar en ik slaap nog steeds niet het is nu 04-04-2008 04.55,dit is al de 2 keer dat ik paniekaanval heb,ik denk ook dat mijn hart gaat stoppen en kan niet slapen ben net als jij bang om te slapen.Mijn hoofd kan ik niet concentreren op iets anders het is heel raar ik denk echt aan allerlei dingen kan niet focussen op één ding en als ik eindelijk tot rust kom is het alsof ik val en mijn adem valt weg en ben ik meteen klaarwakker.het gebeurt alleen tijdens het willen slapen,ik had net om 23.00 geen last van het begint altijd net voor slapen of tijdens.Mijn hoofd maalt en maalt.vorige week was ik 24 uur wakker ik liep als een zombie zei mijn zusje ze zei je keek heel raar met je ogen.het is een rare gewaarwording als je niet hebt geslapen ik dacht dat ik gek ging worden.later ging het goed ik sliep heerlijk door de dagen erna maar nu heb ik het weer en ik wil zo dolgraag slapen,snap er niks van.ik had wel altijd in mijn leven nachtmerries.ben als kind ook een angstige kind geweest.blijkbaar openbaart het zich nu als paniekaanvallen door dwangneurose.ik hoop dat ik in slaap kan vallen in de ochtend.Kan iemand sommige dingen herinneren zoals het gevoel hebben te vallen en het gevoel hebben dat je adem op is en je klaarwakker bent?bedankt alvast

1. Weet je hoe groot de kans is dat je een hartaanval krijgt, wanneer je NIET gaat slapen??

2. Ik zou zelfmoord plegen als ik niet mocht slapen van mijn hart.
Dus wat heb je eigenlijk te verliezen als je hart meteen zou stoppen wanneer je in slaap valt. Blijkbaar ga je dus naar eigen zeggen toch wel een keer dood, op deze manier. Dus waarom val je dan niet expres in slaap zodat je er ook vanaf bent?

Je bent gewoon gevangen in de vraag "Wat als ik een hart stilstand krijg en dalijk dood ga in mijn slaap??!" Nou je moet dan dus:
- jezelf maar serieus nemen, en je eigen vraag proberen te beantwoorden, zodat je ook inderdaad weet wat er dan zou gebeuren. En dat dan maar accepteren.
Ik zal het maar even voor je zeggen. Je gaat dood als je een hartaanval krijg in de nacht... heel simpel..
En als je onverwachts dood gaat nou dan is je familie waarschijnlijk heel verdrietig en wordt je of begraven of gecremeert. Heel simpel..
- Of je kan er maar eens vanuit gaan, dat je toch niet dood gaat.

Maar blijf nou niet bij die vraag "wat als" hangen alsjeblieft..

Gabb; 1. Misschien wel groter als ik ga slapen? 2. Dan blijf ik wakker omdat ik niet in slaap durf te vallen. Het blijft toch altijd een twijfelachtig gevoel hebben dat in slaap vallen...

@numan; het gevoel hebben te vallen is een algemeen bekend fenomeen. Dit komt omdat (bijna) al je spieren in je lichaam zich in één keer op het zelfde moment ontspannen als je in slaap valt. Hierdoor heeft men weleens het gevoel dat men valt.

Ik heb precies hetzelfde. Het word nu weer tijd om te gaan slapen en ik heb gewoon echt geen zin om naar bed te gaan, Waarschijnlijk zal ik het slapen weer uitstellen tot een uur of 02.00 vannacht (hopelijk niet later) en ook allemaal door die vreselijk irritante angst om dood te gaan in je slaap :s :(

Wat een up ;)