Nog niet over ex heen
 

Een verhaal wat me de afgelopen 2 jaar is overkomen. En waar ik me ongeloofleijk kut bij voel. Hoe moet ik verder? Moet ík iets van me laten horen?

Nouja, lees maar :)

Goed; een maand of 1,5 geleden heb ik gezoend met een meisje. het was al een tijdje een beetje een 'vriendin op afstand'. We zochten elkaar nooit echt op, amar als we toevallig op hetzelfde feestje waren trokken we altijd wel naar elkaar toe.
Een dag of vier later vertelde ze me dat et net 3 dagen uit was met haar vriend, waarmee ze 1,5 jaar een relatie heeft gehad. Daar wist ik dus echt helemaal niets van.

In de maand die daarop volgde hebben we veel contact gehouden. En een keer afgesproken. Dat was echt heel erg leuk. En absoluut niet vriendschappelijk.
Gisteren hebben we opnieuw afgesproken. Na 5 minuten had ik in de gaten dat er iets niet goed zat. Het was gezellig; maar anders gezellig. En verdomd; aan het einde van de avond kwam het hoge woord eruit. Ze zit nog steeds heel erg met die ex in d'r maag. En ze ziet 'm vandaag weer. En ze weet niet wat ze wil.

Ze ziet me heel graag. Ze belt me vaak, we hebben dus een paar keer afgesproken. Maar ze weet niet wat ze voelt en wil. En van de ene kant kan ik me dat heel erg goed voorstellen. Maar van de andere kant ben ik ook echt boos. Ze heeft me ook gewoon gebruikt. En ze ziet me graag, ze zoent me etc. etc. Maar nu ziet ze morgen haar ex weer. 'Oe! Dan wordt het lastig.'

Dus ik weet even niet wat ik hier mee aanmoet. Ze is echt heel erg lief en leuk, en ze ziet mij dus ook graag. Ik zou niets liever willen dan háár. Maar niet op deze manier. Maar ik ben nu verdomme ook 18, ik heb nog nooit een vriendin gehad, en ik heb nu ook wel behoefte aan intimiteit. Wat moet ik doen?

Zo langzij nog steeds in de weer is met haar ex dan is geen houden aan. Het zou in dit staduim makkelijk weer aan kunnen zijn zonder dat je er enig invloed erop heb. Het lijkt mij verstandig om afstand te nemen voor jezelf. Haar laat blijken hoe jij je voelt hierover. Kortom, praat erover..

Hoe kom je er bij dat ze je gebruikt heeft? Ze vindt je leuk, daar heeft ze niet over gelogen. Maar het is net uit met haar vriend met wie ze een serieuze relatie had, geef haar wat tijd. Als ze nu direct in een relatie met jou rolt, komt ze wellicht nooit over haar ex heen. Laat haar uitzoeken wat ze wil, maar zorg wel dat jij ondertussen een beetje afstand houdt.

Dat ja :)
Niet boos worden. Als je haar echt leuk vind: Neem wat afstand, geef haar de tijd maar laat haar weten dat je er voor haar wilt zijn.

Op mij komt het niet over alsof ze je gebruikt heeft. Ze is eerlijk tegen je dat ze je leuk vindt, maar dat ze nog niet over haar ex heen is. Duidelijker kan ze het je niet vertellen lijkt me.

Over iemand heenkomen heeft tijd nodig (zijn genoeg andere topics over hier, misschien heb je er wat aan als je die leest) en die moet je haar ook willen geven. Van de ene in de andere relatie rollen werkt vaak niet. Geef haar de tijd en ruimte die ze nodig heeft, push niet te veel en mss komt het dan allemaal nog wel goed :)

Wat had je dan gedacht toen ze vertelde dat het 3 dagen uit was :| "Ja het is net uit na een vrij lange relatie maar het doet me echt helemaal niks en ik voel spontaan helemaal niets meer voor 'm"?

Nee. Dat dacht ik niet. Ik dacht dat het daar ophield.

Maar zij kwam achter mij aan. Helemaal ik het begin zocht zij steeds contact. Ik heb de eerste afspraak gemaakt; dat klopt. Maar dat was eigenlijk niet meer dan het inkoppen van een voorzet die ze gaf.

Ook andere dingen wezen erop dat ze me leuk vind/vond. Een week geleden ofzo waren we tegelijkertijd uit. En ik stuurde een smsje of ik haar die avond nog kon zien. Waarop ze me niet minder dan 3x gebeld heeft (m'n telefoon stond op stil * dom*). En een keer naar een vriend van me. Waarom ik niet opnam.
Door dit soort dingen kreeg ik wel het idee dat ze er langzaam overheen aan het komen was. Nouja, blijkbaar niet dus.

Dat ze je digt wil niet zeggen dat ze eroverheen is.

Nee, dat wil ik ook niet zeggen.
Maar de manier waarop. Ze deed het wel overkomen alsof; ik bedoel; het waren wel signalen.

Ze kan heel goed jou al erg leuk vinden, maar toch nog (te) veel met d'r ex in d'r hoofd zitten. Ze kan zichzelf ook overschat hebben en gedacht hebben dat ze er minder mee zat dan ze deed. Tja. Zou gewoon rustig afwachten. Maar je moet je niet gebruikt voelen, denk ik.

Je moet je niet zo laten leiden door het gevoel dat je intimiteit nodig hebt bij je beslissingen.

Wanhopigheid is slopend. Je kunt beter even alleen zijn en het daarna echt fijn hebben met iemand anders die wel voor jou kiest dan dat je nu achter haar kont aan gaat lopen en op haar gaat lopen wachten.

Dat is zonde van je tijd en moeite :)

Het is weer aan met haar ex.

Ik weet niet wat ik voel.

Ik heb tegen d'r gezegd dat ik haar even niet hoef te spreken. Ik mag haar ontzettend graag, maar ik weet nu gewoon niet wat ik voel. Ik ben boos, verdrietig, maar ook opgelucht. Het was geen onprettig gesprek. We hebben elkaar even uitgescholden, en hat daarna gelijk weer uitgepraat.

Ik ben er van overtuigd dat het tussen ons weer helemaal goed gaat komen. Maar ik heb wel aangegeven dat ik haar gewoon nu even niet wil spreken of zien. Ze zij dat ik haar altijd kon bellen.

En dat is dan einde verhaal. Lijkt me.

Verstandig dat je haar even niet spreekt :) Geeft jou de tijd om het op een rij te zetten en afstand te creeëren.

Idd, eind verhaal :)

Alleen eh... Wanneer iemand net uit een serieuze relatie komt rollen, kan je er niet vanuit gaan dat diegene er binnen no time overheen is. Zo werkt het nu eenmaal niet. Ikzelf zou ook zeker niet zo heel snel weer aan iets nieuws serieus beginnen, niet serieuze acties daargelaten :)

Hmppfzzzz

http://forum.fok.nl/topic/1061059

Hey,

Het is aan jou de keus. Ze is iniedergeval wel heel erg eerlijk. Ik zou niet gaan wachten tot ze uit deze fase is met haar ex dat kan namelijk nog wel even duren.

heb misschien toch een beetje spijt dat ik gisteren dat tegen haar gezegd heb. Het was misschien wel 'the smart thing to do', maar echt lekker voel ik me er niet bij. Ik denk dat ik gewoon nog heel veel voor haar voel.

En zij ook voor mij. Al bedoel ik het bij haar niet in de zin van 'verliefdheid', of 'leuk vinden'. Maar ik had het idee dat ze behoorlijk schrok van mijn reactie. Ik had in eerste instantie zoiets van 'haha, die komt aan. Mooi!'. Maar ik begin steeds meer te twijfelen of ik er wel goed aan gedaan heb. Ik heb vandaag 2 keer op het punt te staan haar te bellen. Niet gedaan; omdat ik niet afhankelijk van haar wil zijn. En zo dus ook niet wil overkomen.

Maar ik vraag me toch af of ik haar niet de schuld aan het geven ben voor iets wat ik zelf gedaan heb. Ik bedoel; kan het zijn dat ik (en m'n vrienden, trouwens) als die signalen gewoon helemaal verkeerd geïnterpreteerd heb(ben)?

Heb ik hier wel goed aan gedaan? Ik vraag het me af. Ik spreek haar nog gewoon erg graag; en dat heb ik gisteren ook duidelijk gemaakt. Ze reageerde behoorlijk geschrokken. Ik hoop dat ik het contact weer wel op gang kan brengen. En zij hoopt dat ook. Ze zij dat ik haar altijd kon bellen als ik 'iets wilde vragen, haar uit wilde schelden, of gewoon wilde lullen'.

Ik heb gisteren uit woede de stap genomen om te zeggen 'even niet meer'. Misschien is het inderdaad de slimme oplossing, maar eigenlijk wil ik dit helemaal niet. Kijk; ik voel me nu echt even kut, maar ik weet dat ik me ook kut zou voelen als ik haar wél zou spreken. Ik weet echt niet of ik er goed aan gedaan heb...

Sterker nog: er waren geen signalen. Als het een troost mag zijn: bijna iedere jongen maakt het mee dat hij betekenis vind in de woorden en daden van een meisje die hij ziet zit zitten. Maar in die woorden en daden zit geen betekenis, of een compleet andere dan die je hoopt/denkt.

Er waren weldegelijk signalen. Althans, ik zie hand-in-hand lopen, me 4x bellen als ik 1x sms (+een telefoontje naar een vriend, waarom ik m'n telefoon niet opneem), knuffelen zoals wij dat deden... Dat vind ik weldegelijk signalen, waar je in zo'n situatie ook best gevoelens op mag 'baseren'.

Ik vind uit dit verhaal dat er wel signalen zouen kunnen zijn op zich. Maar ik denk dat je je neit bedrogen of gebruikt moet worden. Dat meisje was ook gewoon in de war doordat het uit was met dr ex/vriend. Ik denk dat ze wel oprecht is geweest, maar zelf ook niet wist of jij leuk genoeg was, of dr ex.

Laat dr even met rust, zodat jij er ook weer overheen kan komen, en probeer daarna de vriendschap terug te krijgen?

Dat hoort erbij.

Hou afstand. Echt waar, doe het voor jezelf.

ik weet zelf niet eens hoe ik over iemand heen zou kunnen komen van wie ik veel gehouden heb, veel tijd aan besteed heb, en veel liefde mee gedeeld heb.

tis moeilijk

Zeg vriend, de wereld hoeft zich niet aan te passen aan jou hoor, wen er maar aan.

zoek anders wat intimiteit bij afwisselend je linker en rechterhand

Toen ik zag laatste post van Bartezz wist ik dat het iets in die zin zou zijn :D :D :D

Duidelijk gevalletje van rebound.

:p

Toch vind ik het lastig. Ze spreekt me nog altijd aan op MSN. Al het initiatief komt van haar. Dat vind ik niet vervelend ofzo, ik vind het gewoon vreemd.

Net ook; we hadden een gewoon, leuk gesprek. (Over muziek, mocht het jullie interesseren :) ). Iniedergeval, op een gegeven moment vroeg ze of ik vnavond nog weg ging. Ik antwoord, en vraag terug of zij ook gaat. Ze ging nog.

Ik moest gaan, dus ik zeg iets van 'mss loop ik je vanavond nog tegen het lijf!'. En daarna de verplichte 'doeidoei x'. En daarop krijg ik den weer niets terug. Helemaa niets.

Waarom wil ze dat contact zo vasthouden? Ze weet dat ik verliefd ben, en ze heeft notabene (weer ) een vriend. Ik vind het heel leuk dat ze het doet, maar op 1 of andere manier voel ik me er heel raar bij. Ik wordt heel erg onzeker tijdens een gesprke met haar.

Het is 10x gemakkelijker om een andere meid te leren kennen en daar van de eerste keer in de juiste richting mee te gaan dan proberen een verloren situatie zoals de jouwe recht te zetten. Zelf dat eerste zal moeilijk gaan met je huidige instelling (dat gefocus op irrelevante details dat deel uitmaakt van je algemene wanhopigheid, bijvoorbeeld).

Heel erg bedankt voor alle reacties. Jullie helpen me echt.

En ze heeft zelf ook nog een handje geholpen, want het is helemaal klaar. Na dat mailtje dat ze stuurde over hoeveel spijt ze er wel niet van had, hebben we elkaar nog een aantal keer gesproken. Op MSN, en al die keren op haar initiatief. Ze heeft me best het 1 en ander verteld, en ik heb 'r toch een beetje geprobeerd op te beuren.

Op een zaterdag sprak ik haar, en ze zij dat ze nog de stad in ging. Ze vroeg of ik ook ging. Ik zij 'ja. Misschien zie ik je nog wel'. Geen reactie.

Maar nu ben ik het zat. Afgelopen dinsdag stuurde ik een smsje naar haar. Mijn eerste poging tot contact sinds de dag voor dat dat mailtje kwam. Sindsdien was allen van haar gekomen.

Ik vroeg iets heel neutraals; gewoon hoe haar rooster was en of het allemaal een beetje meeviel op school. Want ik wist dat ze er behoorlijk tegenop zag. Ik kreeg geen reactie.

En toen was het klaar. Afgelopen. Ik ben géén tapvaatje voor aandacht waar zo af en toe is uit kan tappen. Ze zoekt constant contact op MSN, maar als ik 's over de brug kom, geeft ze niet thuis.

Ik ben het beu. Ik heb gisteren, in het bijzijn van wat vrienden van haar ex/vriend/whogivesashit 'per ongeluk' laten vallen dat we meer dan 1x gezoend hebben. Het is een beetje laf natrappen, maar ik was het echt kots-en kotsbeu.
Ik wilde dit niet doen, maar als zij zo ongelofelijk laf met mij omgaat, moet ze daar de consequenties maar van onder ogen zien.

Trouwens een leerrijk topic. Ik dacht dat ze niet zo in mekaar zat. Nou, blijkbaar wel dus.

hmm, die opmerking had beter niet kunnen maar okay...

Voor de rest kan ik me geheel iets bij voorstellen. Maar ik zei al dat in het stadium waar je in zat met haar dat het makkelijk weer aan kon zijn voor dat je het wist. Enige advies is dat het don't give a fuck dat dat niet doorslaat. Vandaar dat die opmerking niet erg slim was. Want dat kan nadelig voor je uitpakken.

Verder, leef je leven. (y) :cool:

Vandaag is een slechte avond. Ik sprak haar net (weer op haar initiatief). Het gesprek ging over school, en daarna over gevoelens. En ik heb het haar allemaal verteld.

Hoe verschrikkelijk eenzaam ik me voel. Altijd rondlopen met andermans problemen, nooit een keer iemand die een arm om MIJ heen slaat. Nooit iemand die onvoorwaardelijk voor MIJ lijkt te kiezen.

Ze reageerde echt heel vriendelijk. Dat ze dat zelf ook vaak had. En ze verzekerde me ervan dat ik echt 'keirelaxt' was. Ik weet niet; maar ik kan daar zo moeilijk meer in geloven. Ik tob me sif op zo'n avond...

dude, get over it. Zij heeft die beslissing gemaakt niet jij.
Zijn veel meer vissen in de zee.