Jeugdig uiterlijk
 

Ik zit al een tijd met een probleem. Vrijwel iedereen neemt dit probleem niet serieus en verklaart mij voor gek als ik mijn verhaal probeer uit te leggen. Het is echter iets dat mij dagelijks tegenwerkt en waar ik mij ook vaak aan stoor.
Het is een feit: ik zie er erg jong uit voor iemand van mijn leeftijd. Later, over 20 jaar, zal het ongetwijfeld een zegen zijn. Nu is het hinderlijk, meer een obstakel. Ik ben nu al 2 jaar volwassen volgens de wet, maar lijk op het eerste gezicht op een 15-jarige. Ongeveer 8 op de 10 schat mij 5 jaar te jong in, de rest schat mij 1 of 2 jaar te jong. De laatste zijn dan degene met wie ik serieuze conversaties heb gevoerd, alsof ik daarmee enigszins de indruk heb kunnen wekken dat ik volwassen ben.
Een aantal van jullie zullen denken dat ik aan het mierenneuken ben. Dat zou ik zelf ook willen geloven, maar hoe? Als ik op het werk ben en een 6-jarige toevallig langs mij loopt durven mijn collega's mij te vragen of ik niet wat voor haar ben. Tijdens mijn eerste jaar op de UvA dacht iedereen dat ik een wunderkind was, werkelijk iedereen moest ik uitleggen dat ik niet zo slim ben. Gelukkig ben ik niet onaantrekkelijk en krijg ik wel ( niet perse gewilde) aandacht van meisjes. Maar je raad het waarschijnlijk al, die meisjes zijn bijna nooit ouder als 16.
Mijn uiterlijk heeft mij heel onzeker gemaakt. Vooral wanneer ik iets zie in iemand van mijn leeftijd. Ik realiseer mij dat geen enkele 20-jarige gespot wilt worden met een 15-jarig 'jongetje'.
Ik ben ambitieus, gedreven, en ik weet wat ik wil in het leven. Dat wil ik uitstralen en zo wil ik eruit zien, als een 20-jarige jongeman, enigszins naïef, maar zeker geen klein kind meer. Het is een beetje een lang verhaal geworden, maar ik hoop een klein beetje te hebben duidelijk gemaakt dat een jeugdig uiterlijk niet ( voor iedereen) alles is. Als er mensen zijn die in hetzelfde schuitje zitten of tips hebben, ik hoor ze graag van jullie.

Als je nu zestien bent en chicks van zestien vallen op je, wat is dan het probleem?

Maar chicks van zestien vallen op grote stoere beatboxende negers en machogasten met diepe enge ogen die ogenscchijnlijk wat voorstellen (popi)
En daar zit hij mishcien juist mee. Ik heb hetzelfde probleem alleen op een andere manier.
Op mijn uterlijk af schatten mensen mij (denk ik) verkeerd in.
Als mensen je op het eerste gezicht verkeerd inschatten is best lastig omdat je jezelf telkens weer moet bewijzen. En vaak nieteens de tijd krijgt om je te bewijzen als persoon.
Zouden hele mooie meisjes daar nou ook last van hebben met het verschil dat zij mooi zijn?

Hij is 20.

Niet alleen zestien jarige chicks hoor.

ik ben 21 en soms wordt er als ik peuken/drank ga halen nog steeds gevraagd of ik wel 16 ben.. op zich kan ik er niet zo mee zitten dat mensen standaard denken dat ik jonger ben dan ik ben..

zolang het later ook nog maar zo is.. :p

Voor vrouw zijnde is dat minder erg, als we praten over aantrekkingskracht.

Ach, altijd nog beter dan 35 geschat worden als je werkelijk 26 bent.

:p

(ik heb grijs haar)

Oudere mannen zijn intressant voor sommige meisjes.
Laatst hoorde ik van een vriendin dat zij mannen het lekkerst vind als zij tussen de 30 en 35 zijn.

Jij begrijpt me. Het jezelf telkens weer moeten bewijzen begint me de strot uit te komen. Hier en daar heb ik gelezen dat een ( te) jeugdig uiterlijk vaak ook een obstakel vormt bij sollicitatiegesprekken, omdat de eerste indruk één van de belangrijkste is. Ik zie dit later een groot probleem worden.

ik denk dat ik je ook wel begrijp, alleen is het bij mij andersom. Het klinkt je misschien vreemd in de oren als ik zeg dat ik altijd ouder geschat wordt en dat dat heel vervelend is. Waarom? Ook ik moet altijd opboksen tegen de mensen van 3 a 4 jaar ouder, omdat ze van mij verwachten dat ik net zo oud ben. Al blijf ik geestelijk toch die jaren jonger. En dat is soms lastig.

Ouder lijken en jonger lijken hebben allebei voor en nadelen volgens mij. Het lijkt me namelijk ook heel vervelend om altijd maar jonger geschat te worden. En wat we er aan kunnen doen? Ik heb werkelijk geen idee.

Over sollicitatiegesprekken zou ik me minder zorgen maken. Eerste indruk zegt wel wat, maar uiteindelijk wordt je aangenomen op kwaliteit en papieren.

True. Maar uiterlijke verzorging, accent, handdruk zijn ook belangrijke factoren. Gewoon zelfvertrouwen kweken en dan kijken mensen door een jeugdig uiterlijk heen.

Dat zijn de normale maatschappelijke normen. Het moet niet uitmaken dat je erg wat jonger uitziet dan je werkelijk bent.

tja.. eigenlijk kan je der geen reet aan veranderen.. niet aan hoe oud je eruit ziet, wel aan hoe je der zelf over denkt..
ik zou maar proberen het te accepteren, of jij je der kut over voelt of niet, het heeft bepaalde gevolgen om er jong uit te zien.. en hoe jij je der bij voelt is het enige wat te veranderen is als je nix met je uiterlijk kan doen..

Wat is de lengte van je haar en wat is je lichaamsbouw. Een iel lijfje met een dun gezicht kunnen iemand de koorknaapjes look geven. Een volle bos haar met brede schouders maakt je snel ouder.

Als je je te jong gedraagt op een sollicitatiegesprek zullen ze je niet aannemen (in ieder geval niet voor een serieuze baan). Maar als je je normaal als een volwassene gedraagt, iemand die die baan wil en ook aan kan, dan zullen ze echt níet denken dat je te jong bent. Bij sollicitatiegesprekken is de eerste indruk zéker belangrijk, maar die indruk maak je meer op basis van gedrag dan op basis van uiterlijk. Als je er perfect uitzien, precies je leeftijd, perfect verzorgd, maar je gedragingen zijn héél onzeker (slap handje geven, niet goed uit je woorden komen, niet rechtop staan bv) dan is het wél erg natuurlijk. Zie je er heel jong uit, maar gedraag je je subliem (stevige hand, goed gesprek, zelfverzekerd etc) dan is het echt compleet geen issue dat je er misschien jong uit ziet.

En voor TS; misschien kan je je ouder laten lijken door je bv. anders te kleden, eens een ander kapsel te proberen, misschien zelfs wat gezichtshaar te kweken (maar dan wel netjes, natuurlijk). Je kan heel goed je uiterlijk wat aanpassen om er iets volwassener uit te zien. Misschien helpt sporten of trainen zelfs, als je wat tenger bent, als je breder bent, zie je er vaak ook ouder uit.
En ik denk dus persoonlijk niet dat het erg is er jonger uit te zien; werk aan je zelfverzekerdheid, als dat goed zit, dan denken mensen helemaal niet na over je leeftijd.

Zelfverzekerd overkomen is geen probleem voor mij. Zelfverzekerd zijn is een ander verhaal, maar toch. De praktijk heeft mij geleerd dat mensen, in ieder geval een aantal, toch blijft nadenken over je uiterlijk hoe zelfverzekerd je ook lijkt. Zou jij het niet opmerkelijk vinden als een ( zelfverzekerde) 15-jarige je zou vertellen dat hij aan de Universiteit Leiden studeert?

Ik sluit me aan bij Andijvie.

Verder is zelfverzekerd zijn vaak toch ook wel belangrijk om zo over te komen.

Bij een sollicitatiegesprek heb je als het goed is vooraf een brief met cv gestuurd en op die cv staat zeer waarschijnlijk je geboortedatum, toch? Dan weten ze dus hoe oud je bent en als jij je dan ook nog gewoon naar je leeftijd gedraagt... Probeer het eerst eens uit voor je je er zorgen over te gaan maken, wellicht geeft het bij jou wel helemaal geen problemen en maak je je nu zorgen voor niets.

Als hij 15 zou zijn wel, ja, maar jij bent geen 15, toch?

DAT is nou het probleem, iedereen denkt dat ik 15 ben op het eerste gezicht. Meestal als ik ze vertel dat ik studeer vragen ze gelijk hoe oud ik dan ben. Ik weet wel dat ik er weinig aan kan doen en ik probeer het echt te accepteren. Maar iedere keer als ik denk dat ik er bijna overheen ben gebeurt er weer iets waardoor mijn zelfzekerdheid daalt.

Je vroeg of ik dat niet opmerkelijk zou vinden, dus daar gaf ik antwoord op. ;)

Probeer er over heen te stappen (en laat mensen die rare dingen zeggen lekker kletsen - en om dat te kunnen doen is zelfverzekerder zijn nodig) of probeer er wat aan te veranderen (zoals Andijvie al voorstelde). :)

Ik zie er ook een stuk jonger uit dan dat ik ben, maar ik merk dat hoe ik me kleed, hoe ik mijn haren doe, of ik me opmaak of niet, enz. een hoop verschil maakt. Toen ik nog jonger was vond ik het wel eens lastig, vooral omdat ik met mijn studie en stages ed vaak advies moet geven aan mensen die een stuk ouder zijn dan ik, tegenwoordig besef ik me steeds meer dat het voor een groot deel om heel andere dingen draait dan hoe jong of oud je er uit ziet.

Ik heb bijna alles ( tot op het wanhopige toe) geprobeerd om er ouder uit te zien, behalve fitness dan. Het is waarschijnlijk geen slecht idee om eens contact op te nemen met een psycholoog, aangezien het lijkt alsof ik mijzelf niet verder kan helpen.

Als niets helpt, dan zou je idd een psycholoog kunnen overwegen. Een andere optie is het aan te kijken (als je dat nog aankunt ed ;)), je wordt vanzelf ouder en je gaat er waarschijnlijk ook vanzelf anders tegen aankijken.
Als ik terug kijk naar toen ik 21 was en nu, dan is er iig een behoorlijk verschil. :)

Ik heb voor mijn gevoel juist teveel tijd genomen om het aan te kijken. Het wordt tijd dat ik aan mijn mentale toestand ga werken. Bedankt voor de reacties en de tips.

foto!

maar je zou je minder kunnen scheren ;)

Ik word ook altijd als veel jonger zijnde geschat.
Maar weet niet wat ik daar aan kan doen.
Ik ben niet klein, slechts dun.
En ik erger me er ook aan, want als ik een winkel of bedrijf bezoek, denkt men dat ik een brutale puber ben, terwijl ik in feite gestudeerd heb.

maar ik blijf bij: foto

Dan wordt het tijd eens naar de huisarts te gaan en uit te leggen wat je problemen zijn, die kan je vervolgens doorsturen naar een psycholoog bijvoorbeeld.

(Maar ik denk echt dat jij het probleem maakt en niet dat anderen raar over je denken. Als mensen op basis van je uiterlijk denken dat je 15 bent, maar je gedraagt je als iemand van 20, dan is er toch niets aan de hand? Dan denken ze gewoon 'wow, die is volwassen voor z'n leeftijd!' of 'hij ziet er jonger uit dan hij is' en meer niet. Mensen rekenen je écht niet af om je leeftijd/hoe oud je er uit ziet.

Maar het probleem zit hem dus in het feit dat jij het als probleem ziet, en ja, dan wordt het ook een probleem. Aan zelfvertrouwen kan je prima werken, in combinatie met een psycholoog als jij het niet alleen denkt te kunnen :) )

De meeste mensen schatten mij ook veel jonger dan ik in werkelijkkheid ben, ze moesten mijn echte leeftijd maar eens weten. :)

@ Gamut doe er je voordeel mee. ;)

Ik snap niet wat nou het grote probleem is. Mensen die je niet kennen denken dat je jong bent, nou boehoe. Zo heeft iedereen toch wel iets, meisjes met een hoofddoekje worden aangekeken omdat verondersteld wordt dat ze onderdrukt worden. Of iemand die dik is omdat hij/zij vast veels te veel eet.

Het gaat toch om de mensen die je wel kennen? En natuurlijk, 't is irritant om je ID te laten zien omdat ze niet geloven dat je 16 bent, maar maak er nou geen drama van.

Je maakt je eigen probleem. Het is er niet, maar jij vind van wel dus word het waar.

Om beter op leeftijd geschat te worden:
- loop en sta rechtop, liever het hoofd in de nek dan de blik naar de grond, let ook op je schouders. Misschien even oefenen voor de spiegel
- praat rustig en met lage stem
- kijk mensen aan zonder je zenuwachtig te gedragen
- draag kleding met professionele uitstraling, geen pasteltintjes, en laat je haar niet in een kleinejongetjeskapsel knippen

Maar vooral: besef dat het niet zo veel uitmaakt. Als mensen denken dat jij jonger bent, so what? Laat ze 't maar lekker denken; als ze je eenmaal leren kennen hebben ze gauw genoeg door hoe oud je bent.
Sollicitaties hoef je je ook geen zorgen over te maken, je geboortedatum staat immers op je cv; mochten mensen dat niet gezien hebben, dan zien ze wel dat je toch basisschool, middelbare school en een studie hebt gedaan, waaruit ze wel kunnen afleiden dat je geen vijftien bent.

Als je zo rechtop loopt dan vindt ik het ook wel erg arrogant overkomen. Dus als je nou gewoon jezelf bent i.p.v je aan te lopen passen aan de rest van de mensen. Er zijn al genoeg schapen.

Hmhm, dus je vind dat ts niet rechtop moet lopen omdat jíj dat arrogant vindt, ipv dat hij dat wel doet zodat hij ouder overkomt zoals hij graag wil, en dat als hij dus doet wat jij zegt in plaats van wat hij wil, hij géén 'schaap is'.

Rechtop staan en lopen is ook beter voor je lichaam. :p

En alleen door op een bepaalde manier te lopen ed wordt je niet arrogant of een schaap, lijkt me... :confused:

Ik word ook altijd jonger geschat dan ik ben. Vaak schatten ze me 16, 18 terwijl ik 24 ben. 2 jaar terug moest ik mijn ID laten zien bij een KNT-film. Lastig. Plus de jongens die naar me toe komen zijn vaak jonger dan ik zou willen. Maar niks aan te doen. De meesten vinden het wel leuk dat ik ouder ben dan ze denken en ik praat ook niet als een 16-jarige. Liever jonger geschat worden op het eerste gezicht maar volgens leeftijd na een tijdje dan volgens leeftijd geschat worden maar later jonger... :)

Liever arrogant dan onzeker. Maar als je goed rechtop loopt en niet naar de grond staart, kom je vooral zelfverzekerd over en niet per se arrogant. (Y)

Laat een baard groeien. (y)

Ik vermoed dat een je probleem zich voor een deel zal oplossen naar mate je ouder wordt. Men kan vaak iemands leeftijd schatten op bepaalde al dan niet milde ouderdomsverschijnselen, en die zijn vaak al min of meer zichtbaar op je 25ste ofzo (bv minder soepele huid.).

Bij sommige jobs is een volwassen uiterlijk misschien wel gewenst, maar in de meeste gevallen maakt het gewoon niets uit. Het is wel belangrijk dat je zelfzeker overkomt en dat kan mogelijk tegenvallen als je je zorgen maakt om je jeugdig uiterlijk terwijl het eigenlijk niet hoeft.

Ik kan me wel voorstellen dat het best lastig is om er dagelijks mee geconfronteerd te moeten worden.

hej,
ik begrijp je probleem helemaal. ook erg jammer dat veel mensen je niet serieus nemen.
het is erg vervelend als je veel jonger geschat wordt, omdat mensen je verstandelijk gezien ook onderschatten (met iemand die er erg jong uitziet ga je niet zo gauw een diepgaand gesprek aan als twintigjarige, bijvoorbeeld)

zelf loop ik er ook regelmatig tegenaan. ik zie er ook minstens vijf jaar jonger uit dan dat ik ben (ben 21)
en krijg ook niet bepaald begripvolle reacties van mijn omgeving als ik het hier over heb.

wat je misschien kunt doen, is gewoon je id altijd bij je dragen, zodat je overal gewoon naar binnen kunt
(je bespaart jezelf een ENORME vernedering als je die op zak hebt, neem dat van mij aan. afgelopen weekend ben ik de coffeeshop uitgezet omdat ik geen ID op zak had, en ik ben dus 21....op dat moment wil je echt door de grond zakken :-S)

bij sollicitaties je leeftijd zeggen als je je voorstelt.....

en verder is het afwachten tot de natuur je gunstig gestemd is en je er ouwelijker uit gaat zien.... komt vanzelf!

wat een baan krijgen betreft.... ik snap wel waar je bang voor bent.
a.s maandag begint er bij ons een stagiair. hij is ongeveer net zo oud als ik ben.... en ziet er heel jong uit.
meteen hoor ik collega's zeggen
"wow, dat is echt nog een knulletje hoor. ik weet niet of die het wel aankan hier"

die zal harder moeten werken dan zn volwassener uitziende leeftijdsgenoten

Misschien dat sommige werknemers hem wat "anders" zullen bekijken in het begin, maar toch denk ik niet dat hij zich op die manier zal moeten bewijzen.

Volgens mij heeft houding en kleding veel te maken met hoe oud je geschat wordt. Jonge meisjes met veel make-up op worden sowieso ouder geschat. Oudere meiden zonder make-up worden vaak jonger geschat. Mensen zijn sowieso niet goed in leeftijd schatten volgens mij. Enkele jaren geleden (ik moest ongeveer 15 of 16 zijn) was ik naar de kapper gegaan en die dacht dat ik al 18 was. Vorig jaar (ik was 19) dacht iemand dat ik pas 14 of 15 was. Dat kwam waarschijnlijk omdat mijn 16 jarige nicht naast mij stond en veel make-up op had en grotere borsten heeft dan ik 8)

Je zal waarschijnlijk wat overdrijven met dat IEDEREEN jou jonger schat, maar het is idd niet zo leuk. Geen idee of je klein bent (en dat het ook daardoor komt dat ze je jonger schatten), maar ik zou in ieder geval zo recht mogelijk te lopen, dan lijk je groter en ouder en misschien kun je je baard/snor wat laten groeien, dan lijk je sowieso ook ouder denk ik, want 14-15-jarige jongetjes hebben nog geen volle baard/snor.

Ik werd laatst op 25 geschat... toen ik 19 was werd ik op 16 geschat... er klopt gewoon geen bal van en mensen kunnen geen leeftijden inschatten !

Tja wat interesseerdt jou het überhaubt wat een ander van je denkt, Ja mij scheeldt het namelijk niets. Ik kan me wel voorstellen dat het heel erg vervelendt is om niet serieus genomen te worden. Misschien kun je je baard laten staan? of een snor.. maar zonder gekheidt. Het is iets wat je moet overwinen, het is toch een uitstraling? en die kan je wel veranderen.

Je hebt er jong uitzien en er jong uitzien.
Je hebt mensne die standaard jonger worden ingeschat. Maar als ik kijk naar mijn neef, dat werd gewoon echt een probleem. Op zijn 16de werd hij nog steeds aangeduid als 'dat schattige jongetje.' Als je 16 bent is dat gewoon echt niet leuk. Hij had gehoopt dat het met de pubertijd over zou zijn, een groeispurt en wat lichaamsbeharing enzo, maar dat bleef uit. Uiteindelijk is hij naar de arts geweest waar bleek dat hij hormooninjecties kon krijgen om zijn pubertijd op gang te brengen. Groot zal hij nooit worden, maar hij wordt in ieder geval niet meer veel jonger geschat. Ik heb nog nooit iemand zo blij gezien met zijn eerste jeugdpuistjes :D

In hoeverre dat van jou van toepassing is weet ik niet. Maar inderdaad: zelfvertrouwen straal je zelf uit en een ouder uiterlijk kan je creeëren door een 'volwassen' kapsel, kleding en dergelijke. Het kan een begin zijn.

Het probleem zit niet in mijn hoofd, het IS er! Toen op het werk een 6-jarige meisje langsliep vroeg één van mijn collega's: ' Is ze niet wat voor jou?' Dat soort dingen irriteren mij. Jammer dat sommigen van jullie denken dat ik aan het overdrijven ben.

Dat mensen je op het eerste gezicht jonger schatten, daar kun je niet zo veel aan doen, maar als je mensen dat soort grapjes over je laat maken ligt het toch echt aan jezelf hoor. Als mensen een blik op mij werpen denken ze dat ik 16 ben, als ze een paar woorden met me wisselen denken ze dat ik 18 ben en als ze drie minuten met me gepraat hebben denken ze dat ik minstens 20 ben en dat komt doordat ik er dan misschien wel jong uitzie, maar me verder niet zo gedraag. Dus misschien moet je dat ook eens gaan doen.

Kort gezegd, ik gedraag me als een 12-jarige?

Dat kan ik niet zeggen, ik heb je nooit ontmoet. Maar als mensen hun eerste oordeel niet heel snel bijstellen als ze je eenmaal iets beter leren kennen, dan komt dat doordat je ze daar geen aanleiding toe geeft (en het feit dat mensen graag vasthouden aan hun eerste oordeel helpt ook niet echt, maar dan nog).

Je begrijpt me niet. De collega die dat zei weet dat ik 20 ben. Hij maakte die grap niet omdat hij dacht dat ik 12 was, maar omdat hij weet dat ik er zo jong uitzie.