Moeite..
 

Het is niet echt een heel groot probleem , maar wat ik bij me zelf vaak merk is dat wanneer ik me gewoon kut voel en dat kwijt wil ,ik gewoon niet kan huilen .. ik weet nog maar net wanneer ik voor het laatst gehuild heb ..

Hoort dit gewoon bij overgang van jongen->volwasse man ? of ?

Alvast bedankt,

Dave.

Huilen is ook nergens goed voor. De enige reden dat het soms op kan luchten is omdat je denkt dat het op zal luchten. Placebo (y)

Als baby is het anders een prima manier om duidelijk te maken dat er iets is. :p En ook als je ouder bent...ik heb er eerlijk gezegd nog nooit een onderzoek over gelezen, ben er wel benieuwd naar, misschien zit er wel veel meer achter. :)

Het kan best zo zijn dan sommige mensen geloven dat het geen doel heeft , maar wat ik vroeger ervaren had is dat als ik te veel "dingen" had opgekropt , huilen soms een goeie manier was om alles er een beetje uit te gooien en weer balans op te stellen in mijn hoofd...

Maar dat lukt mij dus niet meer .. ik dacht zelf dat het misschien aan het ouder worden lag? (hormonen e.d)

Een aantal jaar geleden vond ik uitkomsten van het volgende wetenschappelijke onderzoek:

Citaat:

Waarom huilen we? Huilen is een specifiek menselijke uiting van emoties. Geen enkele diersoort blijkt over het vermogen te beschikken om tranen te laten vloeien. Er wordt wel gesuggereerd dat alleen mensen huilen omdat zij, in tegenstelling tot vrijwel alle diersoorten, vanaf de geboorte gedurende lange tijd zeer hulpbehoevend zijn. Wij mensen moeten dus beschikken over effectieve methoden om aandacht en bescherming te krijgen als er iets met ons aan de hand is. De unieke combinatie van schreeuwen en tranen zouden verzorgers als het ware reflexmatig te hulp doen schieten, ons doen troosten of ons doen bieden wat we anderszins nodig hebben. Dit zegt al iets over een mogelijke belangrijke functie van huilen: de communicatie van specifieke noden en het uitlokken van vertederingsreacties. Naast deze communicatieve en sociale functie wordt in de populaire literatuur vaak gesteld dat huilen gezond is of dat we ons tenminste opgelucht en beter voelen na een huilbui. Onderzoeken hiernaar vertonen echter uiteenlopende antwoorden. Zo zouden we ons na een huilbui alleen beter voelen wanneer we met dat huilen iets bereikt hebben; als we met onze tranen een positieve verandering in een situatie en/of de relatie met anderen hebben bewerkstelligd. Huilen op zich zou dan slechts in beperkte mate invloed hebben op hoe we ons voelen. Hoe interessant deze vragen ook zijn, tot voor kort heeft de wetenschap het wonderlijke fenomeen huilen tamelijk genegeerd. Het aantal publicaties over huilen in de psychologische en psychiatrische vakliteratuur is - in tegenstelling tot de schier eindeloze literatuur over stress, emoties, angst en depressies - zeer beperkt. Reden voor prof.dr. Ad Vingerhoets, (bijzonder) hoogleraar Gezondheidspsychologie om zich op dit nauwelijks ontgonnen terrein te begeven, met de bedoeling meer inzicht te krijgen in de betekenis en functies van huilen. Dit inzicht is bijvoorbeeld van belang voor klinisch psychologen die nog te weinig weten over het huilgedrag van hun patiënten. Sommigen zien het als een goed teken; anderen zien het alleen maar als hinderlijk gedrag dat interfereert met de therapie.

Bron

Ik heb toch altijd het idee, ondanks de uitkomsten van dit onderzoek, dat huilen in zekere zin oplucht..

soms is huilen wel goed hoor,...
als je het alleen maar in jezelf opkropt wordt je er alleen maar slechter van

Je kunt over opgekropte zaken ook praten?

Vertel dat jezelf en je krijgt vanzelf gelijk (y)

Wat is 'opkroppen' en waarom word je er slechter van?

Met opkroppen bedoel (ik tenminste )dat je negatieve gevoelens niet uit wanneer je ze ervaart en je dus als het ware die gevoelens op elkaar kropt , zo onstaan volgens mij ook voornamelijk nervous-breakdowns , angst/paniekstoornissen..


P.S : De dingen die ik net heb opgenoemd hier boven klinken (in mijn oren) best wel slecht .. dus daarom denk ik dat dingen opkroppen slecht is..

Worden negatieve gevoelens minder als je ze uit?

Misschien dat ze daadwerkelijk minder worden als je denkt dat ze minder zullen worden als je ze uit. Maar als je denkt dat negatieve gevoelens minder zullen worden als je ze negeert zal dat misschien ook wel gebeuren.

Krijg je bovengenoemde problemen van opgekropt emoties? Van alleen opgekropte negatieve emoties of ook positieve emoties? Is er eigenlijk wel een verschil tussen positieve emoties en negatieve emoties? Krijg je van opgekropte negatieve emoties paniekstoornissen en van opgekropte positieve emoties krijg je chronische tevredenheid?

Punt is, jouw emoties zijn stofjes in je hersenen. Die stofjes hebben geen flauw idee of ze al dan niet geuit worden. Houd het stofje op met stromen, dan houden jouw emoties op. Emoties opkroppen kan niet want je hebt geen reservoir om je stofjes in op te slaan.

Denk maar niet te veel na over je negatieve gevoelens, dan gaan ze zo snel mogelijk weg. Denk maar wel uitgebreid na over je positieve gevoelens, dan blijven ze langer hangen. (y)

Ok , in een groot deel van jouw verhaal komt vooral de stelling van "als je er niet aan denkt gaat het van zelf wel weg" , voor een hoop dingen geld die stelling ook en ik heb er niks tegen , maar :

Ten eerste : Negatieve emoties/gevoelens worden opgekropt omdat mensen geen zin hebben om ze te uiten (meest mensen) , positieve gevoelens/emoties worden juist wel geuit omdat de meeste mensen daar juist plezier aan beleven.

Tweede : Opgekropte emoties/gevoelens kunnen maar al te zeker paniek/angststoornissen veroorzaken.Als een persoon 5 jaar lang word gepest omdat die er net iets anders uit ziet EN hij praat of zoekt er geen hulp voor kan ik je verzekeren dat de grootste deel van mensen die zo zijn gepest het voor de rest van hun leven zullen na- beleven.

Het is idd zo dat bepaalde stoffen ervoor zorgen dat je naar een bepaalde emotie of gevoel gaat toeleunen maar ik denk dat er bij (veel) complexere emoties of gevoelens die stoffen (bijna) geen rol meer spelen.

Ten slotte wil ik nog even zeggen dat ik zeker kan zien hoe jij erover denkt , een hoop andere mensen zullen er ook precies zo over denken. Het is maar net waarvoor je kiest , wil je liever er gewoon niet over denken en hopen dat het weggaat of wil je liever actie ondernemen en ervoor zorgen dat die gevoelens/emoties eruit kunnen (al zou het alleen maar zo zijn omdat je erin gelooft , wat maakt het uit ? Alles is tenslotte gebaseerd op waar een persoon in gelooft.


Dave.

Je hebt een geheugen. Daar sla je nogal wat in op, meestal, en gevoelens (of de herinnering daaraan) zijn daar echt geen uitzondering op. Negatieve meer dan positieve, zelfs.

Het voordeel van huilen lijkt me dat het eerder aanzet tot iets doen (troost zoeken -> oplossing zoeken) en je dus mogelijk eerder iets doet aan dat wat de negatieve emoties veroorzaakt. Of het huilen ook echt zin heeft, weet ik niet - iedereen gaat anders met verdriet om.

Wel huilen mannen sowieso minder dan vrouwen. Ik weet niet waar dat 'm in zit, maar ik weet wel dat ik het strontvervelend vind dat ik altijd ga janken bij heftige emotie. Kunnen huilen is niet altijd positief :\