Studeren zonder te weten welk beroep je precies wilt gaan uitoefenen
 

Ik moet binnenkort gaan afstuderen en ik heb nog steeds geen idee wat voor baan ik daarna moet gaan zoeken (doe American Studies trouwens). Ik krijg dus van mijn omgeving ook steeds vaker de vraag 'en wat wil je daarmee worden dan?'. Tja, dat weet ik dus niet.

Daarna komt onherroepelijk de vraag: 'waarom ben je dat gaan studeren dan?' Dat weet ik dan nog wel. Het is op WO-niveau, dus ik hoop er later een goedbetaalde baan mee te krijgen, en ik ben het gaan studeren omdat het me interesseert en ik altijd goed was in talen en geschiedenis (dus dat sluit er wel redelijk op aan). Dat leg ik dan ook altijd maar uit, plus dat ik anders nu al 4 jaar uit mijn neus gegeten zou hebben en nog geen diploma zou hebben.

Medestanders hier? En wat is dan jullie weerwoord?

Ik heb precies hetzelfde, ik doe iets wat me interesseert, maar wat ik ermee wil worden? Geen idee. Het zijn ook studies waar je ontzettend veel mee kan, dus dat maakt het er ook niet makkelijker op. Maargoed, ik zit pas in het 2e jaar, dus ik hoop dat ik door specialisaties e.d. een beetje een idee krijg welke richting ik op wil.

Ga dan promoveren.

Ik heb ook geen idee wat ik later nou precies wil worden. Mijn intresse zijn: Biologie, Computers en de Martial arts. In mijn vrije tijd doe ik aan Tang Soo Do, en de studie waaraan ik begin heeft een combinatie van Biologie en Computers. Dus dat lijkt me ideaal. :D De specialisaties die je later in de opleiding kan doen lijken me allemaal wel leuk, maar wat ik later zal kiezen: ??? Ach, ik zie wel. De weg is nog open!

Tripp,

Medestander gevonden! Ik herken me helemaal in jouw verhaal. Ik ben op het moment derdejaars en heb nog geen flauw idee wat ik wil worden. Als mensen me vragen hoe ik mijn toekomst zie, zeg ik vaak dat ik gelukkig wil worden.
Overigens weet ik wel wat ik vooral niet wil. Ik kan al hele beroepssectoren (techniek, medisch, economisch) afstrepen. Dat helpt al wat.

Ja, met American Studies kan je iets technisch of medisch ook zonder meer wegstrepen. Al helpt dat ook niet echt, er blijft nog zát over....

Dat vind ik ook heel moeilijk, ik denk dat het gewoon het beste is gewoon te gaan solliciteren op alles wat je iets lijkt, en dan te zien wat er van komt. Zo rol je een beetje dat werkleven in, misschien blijkt die eerste baan wel niet wat je zoekt; dan kan je een beetje de andere kant op zoeken.
Niet makkelijk, maar ik denk dat je vanzelf wel de goede kant op rolt.

Ja, zo zal het bij mij uiteindelijk wel gaan lopen. Als ik eenmaal mensen en het werkleven leert kennen, hoop ik dat ik beter ga weten wat ik wil. Bovendien, 'alles wat je iets lijkt', geeft al aan dat je voorkeuren hebt.
En dan maar hopen dat je op je 50e nog niet weet wat je wil. ;)

Ik kijk nu ook al wat naar advertenties op internet en in kranten enzo, maar ze willen allemaal administratieve, commerciele of it- krachten en dat sluit dus niet aan bij mijn opleiding... Dus ik vraag me ook af hoé ik dan werk moet vinden :(

Anders stap je toch over naar een kunststudie, dan hoef je nooit te werken. Einde vraagstuk wat je wilt worden. (y)

Zijn er geen bedrijven/instanties waar stages gelopen worden? Stuur daar dan gewoon eens een open sollicitatie naar toe, bijvoorbeeld. Je zou misschien ook bij het stage-bureau kunnen vragen of ze weten hoe je aan informatie over vacatures kan komen, die weten er vast ook wel iets over.
En bij ons op de RU is er altijd een dag voor alumni, ook daar kan je in contact komen met mensen die al in dat werkleven zitten en weten hoe je het moet aanpakken.

:rolleyes: als je echt aan iedereen wil laten zien hoe dom en kortzichtig je bent, doe het dan alsjeblieft niet hier.

Ontopic:

Ik herken het wel, terwijl ik pas naar mijn tweede jaar ga. Het heeft er ook wel mee te maken dat ik een studie doe waar mijn hart niet helemaal bij ligt (maar ik heb geen idee waar mijn hart dan wél ligt) en het een beetje obscuur en breed is. Ik vind sociolinguïstiek/onderwijstaalkunde relatief het leukst, maar om daar nou m'n beroep van te maken... ik weet het dus allemaal nog niet, maar ik ga wel gewoon door met deze studie.

Mja, op de RuG hebben ze ook wel een loopbaanbegeleidingsbureau ofzo. Lijkt me voor mij ook zeer zinvol om daar eens naar toe te gaan....En sowieso om eens weer een afspraak te maken met mijn studieadviseur. :|

:rolleyes: :rolleyes: :rolleyes:

Laat een van je andere persoonlijkheden maar komen, deze bevalt me niet zo :rolleyes:

Bovendien is het niet waar, hoe krijgen ze anders die musea vol? :rolleyes:

Ja, inderdaad, studieadviseur kan natuurlijk ook advies en tips geven :) Soms worden ook bedrijvendagen georganiseerd, dan kan je met een paar mede-studenten naar een bedrijf en wordt je rond geleid, met een verhaaltje over wat mensen daar zoal doen als ze daar komen te werken.

Niets ten nadele van de TS, die kan er ook niks aan doen, maar mensen die niet weten wat ze willen zijn uitermate ongeschikt en wat mij betreft ongewenst op dat soort posities.

Daar zit wat in.

Bovendien staat de TS ook niet zo te springen om te promoveren. Volgens mij ben ik daar te onzeker voor. Ik ben nog steeds geen held in papers schrijven, en een proefschrift is natuurlijk één groot paper.

Ik wil mijn werk wel graag goed uitvoeren, dus ik zou waarschijnlijk (te) vaak navragen of ik nog wel op de goede weg zit. Bovendien zit ik dan telkens in onzekerheid wat mijn promotor er nu weer over gaat zeggen wat ik geschreven heb.

Ik denk dat ik bij een bedrijf veel beter in kan schatten of ik mijn opdracht wel goed volbracht heb en een jarenlang project hoeft van mij ook niet.

Ga anders een tweede master doen ofzo.

Ik begin zelf in september aan een studie Psychologie en alhoewel ik dus nog niet eens eerstejaars ben hebben al best veel mensen gevraagd wat ik er dan mee wil gaan doen.

Meestal vertel ik ze gewoon dat een universitaire studie je heel breed opleid en dat je dus in principe niet écht voor een vak leert zoals op MBO/HBO. Ik zou me dus eigenlijk niet zoveel van die mensen aantrekken, sommige mensen moeten gewoon altijd wat te zeuren hebben. Of, als ik dan aan mijn familie denk, hebben geen ervaring met mensen die universitaire studies doen waardoor ze ook niet goed weten wat ze ermee aan moeten. Als je een baan vind hoor je ze nergens meer over :p

Als ik jou was zou ik gewoon advertenties zoeken in de krant, op internet en misschien via-via als dat lukt. Je komt vanzelf iets tegen wat je leuk vind en welke richting je dan op kunt :)

Heb ik ook al aan gedacht, maar ik weet niet welke :(

Heb inmiddels wel een ideetje, maar nu nog aan geld komen.... :(

Het hoeft nog niet zo slecht te zijn om 'onvoorbereid' op de arbeidsmarkt terecht te komen.

Op een gegeven moment begin je vanzelf vacatures uit te pluizen. Dan vind je direct veel dingen waarbij je denk 'neen, niks voor mij', door te gaan solliciteren zal je nog meer koudwatervrees overwinnen. En op een gegeven moment zal je wel een job vinden waarvan je merkt of je in de juiste richting zoekt of niet.

Je eerste job nadat je afgestudeerd bent hoeft echt nog niet je hele loopbaan te bepalen. Begin vooral met iets. Bouw je netwerk uit. Durf knopen te hakken en te kiezen. En durf vooral achteraf ook toe te geven dat je fout hebt gekozen, en dan ga je gewoon weer een stapje verder.

Veel mensen verrassen zichzelf vaak in hun zoektocht naar de ideale job. Die hangt niet alleen af van je diploma, maar ook van werkomgeving, collega's, (eventueel nu nog onbekende) eigen karaktereigenschappen, interessevelden in je vakgebied en ver daarbuiten.