Gedicht van Neeltje Maria Min: Dit is de laatste avond...
 

Dit is de laatste avond...

Dit is de laatste avond dat wij spreken,
want dit vertrek duldt geen geluid
dan van de mond het zoete breken.

Het wrijven tussen huid en huid
doet alle woorden in jou groeien;
mijn warme adem wist ze uit.

Verhevig het bewegen
en leg het spreken stil
tot alles is verzwegen.

Vervang het woord door een gebaar
en spreek niet meer want wat
gesproken is, is niet meer waar.


Vond dit gedicht een bijzonder goed rijmschema hebben en erg emotioneel overkomen...brengt gevoel over naar mijn kan althans...wat vinden jullie ervan?

Zinnen zijn in meerdere regels gevat, dat vind ik niet zo mooi. Verder niet echt speciaal,