Vrouw krijgt schadevergoeding voor zwangerschap
 

DEN HAAG - Het IJsselland Ziekenhuis in Capelle aan den IJssel moet een schadevergoeding betalen aan een moeder die onjuist was voorgelicht over haar vruchtbaarheid. Het gaat om een bedrag van zeker 400.000 euro.

Dit blijkt uit een uitspraak van het gerechtshof in Den Haag. Het hof bevestigt daarmee een eerdere uitspraak van de rechtbank in deze zaak.

De gynaecoloog had de vrouw gezegd dat ze niet meer zwanger kon worden. Desondanks raakte de vrouw in verwachting van een inmiddels 13-jarige tweeling. Het ziekenhuis moet nu meebetalen aan de opvoeding van de tweeling.

Zwanger

De vrouw kwam begin jaren negentig op 37-jarige leeftijd samen met haar man bij de inmiddels gepensioneerde gynaecoloog met de vraag of ze nog zwanger kon worden. Na onderzoek werd haar verzekerd dat dat niet het geval was.

Niet veel later bleek de vrouw toch zwanger. Het echtpaar had toen al drie kinderen. Als gevolg van de zwangerschap moest de vrouw haar baan opzeggen.

Risico's

Het ziekenhuis en de gynaecoloog hebben altijd ontkend dat zij niet op de risico's van een zwangerschap hebben gewezen. Volgens het gerechtshof blijkt uit het dossier het tegendeel.

Ook verwerpt het hof het argument van het ziekenhuis dat er geen schade was ontstaan als de vrouw destijds een abortus had ondergaan.

Sterilisaties

Ziekenhuizen zijn in eerdere zaken al eens veroordeeld tot schadevergoedingen bij mislukte sterilisaties. Dit is de eerste keer dat een schadevergoeding is toegekend voor de geboorte van een kind na het geven van een verkeerd advies over anticonceptie.

http://www.nu.nl/news/1211533/15/Vro...ngerschap.html

op basis waarvan?

Voor zo ver ik weet kan een abortus eventueel onvruchtbaarheid veroorzaken maar ik geloof dat dat bij de vrouw in kwestie toch niet zo'n probleem was geweest?

Het hof stelt voorop dat het al dan niet afbreken van een zwangerschap een dermate persoonlijke en ingrijpende beslissing is voor een vrouw, dat de redelijkheid zich er in het algemeen tegen zal verzetten om in een geval als het onderhavige, waarin de zwangerschap het gevolg is van een fout van een arts, de door de geboorte van het kind ontstane vermogensschade (al dan niet gedeeltelijk) toe te rekenen aan het niet afbreken van de zwangerschap door de vrouw.

Klinkt logisch (y)

Aan de andere kant, vrouwen die geen abortus willen willen in over het algemeen wel een kind. Die keuze is een persoonlijke, maar verder lijkt me in dit geval geen sprake van verdere schade.

Dat is wat kort door de bocht denk ik.

Volledige uitspraak staat hier

4 ton voor een tweeling ontvangen die je niet wilt? Willen ze de kinderen nou wel of niet?
Was opgeven voor adoptie geen optie? (geinige rijm..). Er staan honderden, zoniet duizenden mensen te springen om een kind..

doorheen gebladerd.

het is inderdaad wel wat kort door de bocht, maar in het geheel blijft het wel staan.

Grote psychische repercussies voor ouders en kind... Groter nog dan bij ondergaan van een abortus.

Ik vind de motivatie overigens vreemd. In het vonnis staat het volgende:
"Tussen partijen staat vast dat tijdens voormeld consult onder meer is gesproken over de noodzaak van verdere anticonceptie. Zij twisten echter over de vraag of [de gynaecoloog] [de vrouw] en haar man heeft gewezen op het (geringe) risico op zwangerschap en de noodzaak van anticonceptie. [de vrouw] en haar man zijn na het bezoek aan [de gynaecoloog] gestopt met het gebruiken van condooms."

Als er niet duidelijk is of de gynaecoloog haar erop gewezen heeft (haar woord tegen het zijne) zou in principe dat moeten gelden als niet bewezen. Dan had ze dus kunnen weten dat er nog een risico op zwanger raken was en geldt haar claim niet.

Stuk verder lezen. Vanaf kantnummer 6 gaat het over de bewijsopdracht die de vrouw had. Wat jij quote is slechts een samenvatting.

die tweeling is nu 13 jaar oud. dus zich al redelijk bewust van dergelijke dingen.

Ik vraag me af hoe dat moet voelen, dat je met zijn tweeen ongewenst was, en dat je ouders om jou een schadeclaim indienen.

Ook een vreemd verhaal wat daar staat. Drie verklaringen onder ede en een kleine notitie die elkaar tegenspreken. Maar goed, als er inderdaad in die notitie stond dat het besproken is, is het vreemd dat de gynaecoloog het zou ontkennen.

Het is mij niet duidelijk of:

1. de vrouw gesterilisseerd was op 37 jarige leeftijd
2. de vrouw voor een onderzoek naar de gyneacoloog ging om te bekijken of zij nog vruchtbaar was (m.a.w. op natuurlijke wijze onvruchtbaar).


Lijkt me wel belangrijk eigenlijk...

In geval 2. kun je als de vrouw-zijnde er van uit gaan, dat een diagnose niet altijd 100% betrouwbaar is. In geval 1. ligt de schuld voornamelijk bij de doktoren die haar behandeld hebben.

Nonsense.

Een abortus kan een dermate psychologische en lichamelijke belemmering zijn, dat je dit niet zo kunt stellen.

Dus ook vrouwen die geen kinderen willen, kunnen in verband met die omstandigheden besluiten om de zwangerschap uit te dragen.

Geval 2. En ook als je er vanuit kan gaan dat de diagnose niet 100% betrouwbaar is, moet de dokter daar ook van uit gaan dat dit zo is en dus wijzen op de noodzaak van gebruik van anticonceptie.

Overigens sluit dit wel aan bij iets dat ik een paar jaar geleden las. Het AMC had een soortemet college van juristen, artsen en ethici bij elkaar gehaald om aan de hand van een fictieve casus-rechtzaak te kijken of iets terecht was.


Het ging in de casus om een kind dat zwaar gehandicapt ter wereld was gekomen. Zijn ouders wisten dit uit prenataal onderzoek, maar kozen om het kind te krijgen.

Het kind was echter niet blij met zijn leven, en klaagde in de zaak zijn ouders aan wegens het niet plegen van een abortus.


Conclusie van de casus was volgens met AMC magazine dat het kind gelijk had en de ouders hem een schadevergoeding voor zijn leven moesten betalen.

Sure, maar of dat wel of niet gedaan is, is moeilijk te bewijzen.

Dan zouden er al geluids- of videoopnamen van geweest moeten zijn waarin duidelijk naar voren kwam of de arts aan de vrouw duidelijk gemaakt had dat desalniettemin niet uitgesloten kan worden dat de vrouw toch nog zwanger zou kunnen raken.

Nu blijft het bij: zij heeft gezegd dat en dokter heeft gezegd dat

True, maar kennelijk is dat voldoende bewezen.

Of de gyneacoloog heeft het nooit ontkend, wat een grote dikke pluim verdient. (Hoewel het ziekenhuis daar misschien anders over denkt)
Desalniettemin vind ik de uitspraak vreemd, vanwege de aard van de zaak, en omdat ze er pas na 13 jaar mee aankomen; hoe zit het met verjaring? Straks komt moeders nog even terug voor pensioenderving, vanwege het moeten (?) opzeggen van haar baan.

Nee, de gyneacoloog ontkend het wel, dat is juist waar deze zaak om ging ;). En het is een uitspraak in hoger beroep, dat volgens mij in 2002 is ingesteld (?) dus ze komen er niet opeens 13 jaar later mee, het sleept zich al een tijdje voort geloof ik.

Het hebben van een kind kan net zo goed een psychologische en lichamelijke belemmering zijn, ik zie niet in waarom dat als default optie wordt aangewezen.

:p

Edit: ik kraamde onzin uit, was even ergens mee in de war. Er bestaat wel een arrest waar een soort antwoord instaat. Het "kelly" of "baby kelly" arrest zoals het meestal genoemd word. De hoge raad stelt daarin dat ze geen uitspraak doen over de waarde van het leven, en of het meer of minder waard is als je gehandicapt bent. Iig daar komt het op neer. Verder staat er ook uitdrukkelijk in dat het het alleen recht van de vrouw is te kiezen of ze het kind houd of niet, en dat het dus eigenlijk niet mogelijk zou zijn voor het kind om de ouders aan te spreken.

Edit: http://zoeken.rechtspraak.nl/resultp...3&u_ljn=AR5213
Voor de uitspraak. :)

Ontopic: Ondanks dat de gynaecoloog niet goede informatie heeft verstrekt vind ik het nog steeds vrij ziek van zulke ouders om daarover te gaan procederen. Daarmee zeg je toch als het ware tegen je kind: jij bent een vervelend ongeluk dat pappie en mammie alleen tijd en geld kost. :|

Dokter had moeten zeggen dit en dat, en het is niet aannemelijk dat dokter dit en dat had gezegt, terwijl hij als dokter wel dit en dat had moeten zeggen. ;)

Ik weet dat je van provoceren houdt maar dit is gewoon zwaar overdreven. Het gaat natuurlijk om het betalen van de kosten van opvoeding van het kind. In die zin is dit arrest ook neit opzienbarend, het is allang vaste rechtspraak dat als door een toerekenbare tekortkoming van een arts een vrouw toch zwanger wordt, het ziekenhuis de opvoeding van dat kind moet betalen en dat het ziekenhuis in zo'n geval in redelijkheid niet kan aanvoeren dat de vrouw dan maar abortus moet laten plegen (in de zin van het voldoen aan haar plicht haar 'schade' te beperken ).

Er wordt in zulke gevallen nu éénmaal over 'schadevergoeding' gesproken omdat ons privaatrecht op dat punt geen andere term kent ('nadeelscompensatie' of iets dergelijks is geen bestaand jargon, dat zit eerder in het bestuursrecht). Je kunt en moet natuurlijk ook niet zeggen dat de geboorte van het kind een 'schadepost' is voor de vrouw. Daarmee is ook helemaal niet gezegd dat het kind alleen maar een vervelende ergernis is voor papa en mama. Ik zie werkelijk niet in hoe je tot die conclusie komt, ervan uitgaande dat je wel met een redelijk serieuze blik naar deze casus kijkt.

Als je een kind ter wereld laat komen, zij het ongewenst, door een fout van een ander, dan is het niet meer dan logisch dat die ander meebetaalt aan de kosten van opvoeding van het kind, al is het alleen maar omdat papa en mama die kosten van ruim een halve ton per levensjaar helemaal niet hebben ingecalculeerd. Persoonlijk vind ik het tegengestelde standpunt eerder beledigend: als het 'ziek' is om kosten van levensonderhoud in zo'n geval te verhalen, moet je dan maar aanvaarden dat een vrouw een willoos stuk vlees is waar nu éénmaal kinderen uit kunnen floepen, en dat je dat in alle gevallen maar moet accepteren als (financieel) risico voor de vrouw?

Het is duidelijk dat jij geen vrouw bent :o

anyway, adoptie is ook een optie.

hoezo niet aannemelijk?

Het kan ook net zo goed aannemelijk zijn dat de dokter het wel gezegd had, maar dat de vrouw niet goed geluisterd had, even niet geluisterd had, e.d.

Stel als dokter zeg je:

mevrouw, ik moet u vertellen dat de diagnose stelt dat u onvruchtbaar bent
[emoties spelen op, vrouw luistert minder goed]
maar dat wilt niet zeggen dat u deze diagnose voor 100% moet opvolgen en u dient toch de nodige voorzorgsmaatregelen te nemen om te voorkomen dat u een kind krijgt.

-----

Anyway, bewijs maar eens dat het niet aannemelijk is, dat de dokter het wel gezegd had.

ja maar argumentatie :s

lijkt me duidelijk:
de kans op negatieve psychologische en lichamelijke gevolgen bij abortus is dermate groter dan bij het behouden van het kind (omdat de optie ter adoptie nog open staat), dat dat als norm gezien wordt.

baas in eigen buik (op een andere manier weliswaar dan dat de slogan in eerste instantie bedoeld was) :o

Net alsof er geennegatieve lichamelijke consequenties aan zwangerschap kunnen zitten. Laat staan negatieve psychologische gevolgen bij adoptie, identiteitsproblemen bij reunie, moeite met binding, etc.
Ouders kunnen ook verscheurd worden bij twijfel of ze het kind moeten laten adopteren, en bij wie het terechtkomt, etc.

Oja, het enoge wat je doet is herhalen van wat je zei, niet beargumenteren waarom die gevolgen erger zijn.

Ik vind het maar onzin. Als ze die kinderen niet gewild heeft, dan had ze maar een abortusje moeten doen (eventueel vergoed door het ziekenhuis). En als ze dat dan niet wil moet ze ook niet zeuren dat ze kinderen heeft gekregen.

het beeindigen van een leven of het niet tot leven laten komen van een leven is van een heftiger kaliber dan het laten leven, maar er afstand van doen omdat je het eigenlijk niet wilde.

En als je me niet gelooft, moet je maar vaker met vrouwen praten die een abortus hebben laten doen.

Helaas is deze bewering op geen manier te staven, en wordt er zelfs over het algemeen aanvaard dat adoptie heel wat ingrijpender is dan een abortus.

En als je dat niet gelooft, moet je maar wat vaker praten met vrouwen die hun kind weg gaven, of met geadopteerde kinderen.

JA maar is een foetus leven, en zoja, vanaf wanneer?

Een foetus is zeker leven, maar "X is leven" is natuurlijk nooit een argument. Zeker niet als mens, aangezien het onmogelijk is als mens te bestaan zonder dagelijks een einde te maken aan vele levende dingen.

Zoals House gisteravond zei: "er is een hele mooie scheidslijn en dat is de geboorte."

Zelf vind ik levensvatbaar pas levend.

aja, ik bedoel natuurlijk, x = een zelfstandig rechtspersoon danwel een levend wezen waarvan het vernietigen impliciet schade betekent aan degende die het vernietigt.

Wie ben jij, en wat heb je met meph gedaan?

Dat eerste is niet zo moeilijk, dat is vanaf de geboorte.
Het tweede lijkt me lastiger en is meer een keuze dan een vaststaand iets.

Ik heb zijn nick veranderd.

du niet impliciet dus geen argument.

Nee, het is zeker niets nieuws, en ik snap het systeem en de bedoelingen wel, maar gewoon vanuit persoonlijk oogpunt vind ik dat je daarmee gewoon een compleet verkeerd signaal naar je kinderen afgeeft. :)

Als je goed leest dan is er sprake van onderzoeksresultaten die er zeer voor spreken dat de vrouw helemaal niet meer zwanger kan worden, zoals dat ze in de 50-60 fase komt, en dat is er een waar je zeker geen kinderen meer krijgt in 99% van de gevallen. Het is dus wel aannemelijk dat de dokter bepaalde uitspraken deed op basis van die gegevens.

Ja lekker is dat wanneer het kind er later achterkomt hoe 'erg' het gewenst was. Damn. :D

daar gaat het dus niet om, ze willen de kinderen wel, maar ze kúnnen ze niet, en daarom eisen ze hulp. Dat is wel duidelijk toch?

En 99% is nog steeds geen 100%.

- de vrouw en haar echtgenoot hebben zélf naar de noodzaak van anticonceptie geinformeerd.
- hieruit kan worden afgeleid dat ze geen moeite zouden hebben gehad met het gebruik van verdere anticonceptie
- ze hebben hierbij ook geinformeerd naar sterilisatie van de echtgenoot, hieruit blijkt dat ze geen verdere kinderwens hadden
- toch zijn ze na het consult gestopt met het gebruik van een condoom

Zouden ze dit hebben gedaan wanneer de gynaecoloog hun had verteld dat verdere anticonceptie noodzakelijk was?

Dat is ook niet nodig. :)

Precies, ze verdienen er tenslotte niet aan. Dus veronderstellen dat ze het uit winstbejag doen lijkt mij vrij lastig te bewijzen. :)

Als je ouders vervangt door ziekenhuis krijg je een bestaande zaak. De ouders hadden het ziekenhuis aangeklaagd, omdat niet is gebleken dat het kind ernstig gehandicapt was tijdens een onderzoek daarnaar. En de ouders wonnen de zaak.