Onze lippen

Mijn lippen raken zachtjes je gezicht,
Je ogen zijn dicht, toch moet je het voelen,
Geen reactie, en dan sluit ook ik mijn ogen,
Onze lippen komen steeds dichter bij elkaar,
Voel je niet wat onze lippen nu bedoelen?

Je wilde het niet, toch keer je je hoofd niet weg,
Dit is het moment dat ik je gedachten wil lezen,
Dat kan ik niet, toch dacht ik een reactie te voelen,
Langzaam zoenen we, dit toch absoluut niet eng?
Hier had je toch niet voor hoeven vrezen?



I think I trust you

You poisoned me with love,
That means I have to trust you,
And I don’t like to lose control,
But for love, I try to trust you too.

When I’m listening to your heart,
I am comfortable and I feel fine,
so maybe somehow I trust,
that you will not cross my line..

Liefde als vergif .. ach ja :)

de tweede vind ik heel mooi
de eerste niet zo sterk

Eerste strofe is erg mooi/leuk geschreven :)
tweede strife mist de magie die ik uit de eerste strofe kan opmaken,jammer, maar tis weer erg duidelijk omschreven :)

sprekend, hier vind ik de tweede strofe het sterkst :)
Vooral de woordkeuze doet het hier zeer goed maken

Hm, lekker expliciet weer allemaal. Realistische stijl, niet te mooi, niet te lelijk woordgebruik, ik mis ook humor. Beetje boodschapjes, maar wel de moeite van het posten waard, zeker.

Autobiografisch?

Ze zijn wel simpel, maar ik ben blij dat ik ze gelezen heb :)

vind ze allebei heel erg mooi hoor!
vooral de 1e heeft een mooie woordenkeus zit mooie inhoud in!