Het-Grote-Lucht-Je-Hart-Topic # 107
 

Een nieuw gljh-topic!!!*O**O**O*

vorige: http://http://forum.scholieren.com/s....php?t=1617637

jeuj*O*

hmmz, ik heb echt een narig hoestje maar ik blijf stug doorroken:nono:. Maargoed, zometeen bij mijn broer en zijn vriendin eten en dan ga ik met mijn moeder mee naar mestreech. Daar maar even bijkomen en natuurlijk mijn ov ophalen*O*.

Zo ik moest eerst even een oud-topic vol spammen en een nieuwe beginnen, voor ik mijn verhaal kan houden :o

Gister was een drama. Ik had net dat stukje in het gljh-topic getypt en toen kwam mijn vader met een nogal rotte opmerking aan. Ik was natuurlijk al labiel, en na die opmerking was ik nergens meer. Ik heb zo gehuild en helemaal in paniek. Mijn hele avond was een drama, met suïcide gedachtes. Ik huilde om de hond, om mezelf, om de schaamte, door de spanning, door de verwarring...alles leek samen te komen, wat voelde ik me rot. Vandaag gaat het wel weer wat beter, mar ik voel me ongeloofelijk labiel en kwetsbaar, alles kan me aan het huilen maken.

Dwanggedachten...

*ramt kop tegen de muur*

Dat wordt weer separeer vanavond. Kasper vroeg al of ik wel met mijn ouders naar de kliniek terug kon komen. Anders moest de politie me komen halen :(

Jottum, feest!*O* NOT! -O-

Ik heb mijn boeken gehaald en het zijn er echt veel dit jaar! Het was jammer dat ik mijn klas niet heb gezien. Hem nog wel eventjes, maar het was alleen maar hoi zeggen in de gang. Hij is leuk.
Ik heb monsterlijk behang gehaald voor het kaften van mijn boeken, mijn email doet het niet (Ik vervloek dat livemail.:o) en morgen komen er vijf hele leuke mensen hier slapen, minireünie houden. Het is zo gaaf om ze morgen allemaal weer te zien. :) Ik hoop alleen dat ik niet vergeet te genieten als ik straks alles moet regelen, want als ik moet regelen wil het nog wel eens voorkomen dat ik ook alleen maar ga regelen. :o

Het is het slechte muziek uut op msn denk ik.. We dooo the chacha, weee do the rumba.
Ik ga zo maar eens een leuke cd aanzetten.

pff... ik trek het allemaal maar net. Al die stress. Ik weet dat ik het mezelf aan doe. En ik weet ook dat ik zelf voor die stress zorg, maar ik weet gewoon niet hoe...

En die selectiewedstrijden zijn ook heel slecht voor m'n gemoedstoestand. Ik ga het zo erg vinden als het niet lukt straks :(...

Ik doe mijn best. Zolang ik binnen blijf bij mijn ouders, gaat alles goed. Ik moet alleen niet meer naar buiten gaan, want dan beland ik weer op de snelweg vrees ik...(n)

Ik hoop dat t je gaat lukken!

F*ck it. Die vent zou me bellen, niet gedaan. Ik kan hem niet bereiken door vakantie. Morgen zou ik misschien oververhuizen, maar nu doe ik dat maar niet. Thuisblijven maar.

Ik bedoelde slechte muziek uur op 3FM, maar ik luisterde gewoon onbewust al drie kwartier naar SLAMFM. Vandaar. ;)

Ik zie mijn vriendje over een paar uur weer. <3 En ik heb vanavond paardrijles en daar heb ik wel zin in denk ik, paardrijden is leuk en alle mensen zijn dan wel een miljoen ouder dan ik, maar goed. I'll survive. (:
Maar uitzending gemist doet het niet. :boos: En nu kan ik niets kijken wat ik wel wil zien. ;x En ik maak er hier een teringzooi van, maar goed, dat doe ik altijd. Hè.

verdorie, ze kwamen mn camera brengen, maar de buurvrouw kon em niet aannemen omdat er nog iets betaald moet worden. *gromt*
En ik ben moe en fucked en dat komt waarschijnlijk van die pillen. En van een energiepeil dat op 12 staat. Maar ja. Leg dat maar eens uit aan iemand.

Gisteren na de psycho-educatie bijeenkomst was ik zo... overstuur. Ik weet niet precies waarom... Misschien omdat ik een uur lang met m'n neus op de feiten werd gedrukt. Bij de supermarkt deed de jongen achter de kassa echt héél raar, wat me niet beter liet voelen. (Hij murmelde iets, ik vroeg wat hij zei, hij zei heel boos:'Of je je bonnetje wil!' met zo'n irritant toontje, alsof ik iets bizars vroeg of doof was ofzo. En vervolgens vroeg hij me ook nog achter de vorige klant (die als op de parkeerplaatst stond) aan te rennen om hem zijn bonnetje te geven, ja, daag.)
Toen halsoverkop besloten de trein te nemen, me daar slecht over gevoeld, want man was niet te bereiken en die dacht dat ik thuis zou blijven. Gelukkig begreep hij het wel, maar de vraag die ik verwachtte kwam wel;'Alles is toch wel goed tussen ons he? Je komt toch wel terug?' En ik kon alleen maar volmondig 'ja' zeggen, want alles ís goed en ik kom terug en blijf terug komen :)

Ha, eenmaal in Enschede bij de Burger King een menuutje gehaald om mee naar huis te nemen, dat opgesmikkeld, geen buikpijn gekregen :) En toen heerlijk HP gelezen in bed. Vanavond gaat er hetzelfde uitzien. Eerst een uitgebreid en ontspannend bad, dan lekker onder dekens met een glaasje Baileys en een boek (y) Ontspanning :)

Woensdag mag ik weer aan de slag met studiezaken. Ik weet niet of het gaat lukken.

Eend, knuffels&sterkte!
Gothic, Succes het gaat je lukken!


Grom* Hotmail live doet het niet. En nu wou ik net een belangrijke mail sturen.
Morgen dan maar.. Beetje labiel vandaag. Nu maar eens muziek opzetten =)

Oh bah oh bah, weer een koortslip. :( Voor de zoveelste keer. En het was net weg! Het doet zo'n gigantische pijn en het ziet er verschrikkelijk uit. Als ik vanavond nog uit wil moet ik wel heel goed gaan zoeken om nog wat zelfvertrouwen te vinden. Gelukkig dinsdag naar de huisarts, die kan er hopelijk iets aan doen, want het is zo'n beetje chronisch en ik houd geen vel meer over. Stom ook dat die antibioticazalf eerst wel hielp en nu niet meer. aaaarch, ik móet hier echt vanaf. NU!

Ik heb best zin om nog even weg te gaan. Misschien pak ik zo gewoon de trein naar Amsterdam, gewoon even rondslenteren door de stad. Of ik bel een vriend om even ergens te gaan chillen, naja, even rustig wat muziek luisteren eerst.

Fuck man, ik blijf de komende tijd wel van de cola af... Ik was maandag en dinsdag dus bij een vriendin ergens aan de andere kant van Nederland en nja, we hebben allebei autisme, zij pdd-nos, ik Asperger en we slikken allebei Risperdal... Nja, toen we dus heel veel cola ophadden, samen 5 liter in anderhalve dag, kregen we heel erg last van moodswings, het ene moment zo kut dat we niet meer wisten wat we moesten en het andere moment zo melig dat het best fout werd...

Nja, ik had al zo'n vermoeden toen dat die combi Risperdal en cafeïne niet echt goed was, mja, toen ik donderdag 1 fles cola in anderhalf uur leeg had gedronken toen ik aan de pc zat, voelde ik me heel erg raar en later op de dag raakte ik zelfs bijna in paniek in een rustige winkel... :s Dat was echt niet leuk...

Mja, voor de rest gaat alles heel goed :)

Hum, gesprek was fijn. Ik hoop dat het helpt:).
Nu nog naar de mesologie-mevrouw en dan ben ik bijna perfect. :)

Alleen, ik weet niet. Ik kan het niet onder woorden brengen, hoe het voelt. Mijn hart doet pijn.

I'll go back to black

Nou, het is allemaal gelukt, al was ik wel wat te laat voor therapie maar ach. Het was toch wel goed om even te praten:), al was het om gewoon te vertellen hoe het ervoor staat, ik heb nu wel weer het idee dat ik weer terug op de goede weg ben. Vanavond maar een beetje tv kijken, lezen.. Morgen familiefeest, jezus wat heb ik daar schrikbarend weinig zin in zeg..:s

Ik ben heel erg gelukkig. :cool:

Morgen werken en ja, het wordt vast wel weer leuk.

Ohja, en dinsdag <3 *enormepuberis*

Vandaag de mevrouw van de therapiegroep aan de telefoon gehad, ze snapte het op zich wel. Maar ze zei: ja misschien moeten we je baas toch wat meer onder druk gaan zetten.
En de computer op mijn werk is kapot. Vrij vervelend als je dan niet in de verhuuragenda kan.

@ Pruts0r: er bestaat ook caffeinevrije cola :)

Vandaag weer op controle geweest bij de longarts. Ik ben niet gestopt met m'n medicijnen voor de longfunctie want toen ik vanmorgen wakker werd was ik al zo vol en benauwd dat ik gewoon echt medicijnen nodig had. M'n longfunctie was weer iestjes beter dan de vorige keer (maar toen was ik wel gestopt met de medicijnen en nu niet dus eigenlijk was ie vergelijkbaar en vorige keer was ie heel erg slecht). Ik blaas nog steeds zo rond de 70%. De longarts vond het tof dat ik m'n kamer nu gesaneerd heb en laminaat op de vloer heb en geen vloerbedekking meer en ook geen gordijnen meer (nu alleen nog ff tijdelijk in de slaapkamer). Hij was iets positiever maar het is en blijft een lastige situatie. Voor m'n astma heb ik eigenlijk meer medicijnen nodig maar als ik meer neem krijg ik last van m'n keel. Hij wilde dat ik een NO-meting ging doen, als die goed was dan zouden mijn medicijnen zo blijven, als het niet goed was dan wilde hij iets anders gaan proberen maar dat is weer lastig met voorzetkamer en losse ontstekingsremmer en luchtwegverwijder enzo dus dat wilde ik ook liever niet. De NO-meting was goed, waarde was laag dus dat was prima. Toen te horen gekregen dat het niet veel beter kan worden dan dit. Dat het waarschijnlijk voorlopig zo blijft. Hopelijk helpt het dat ik m'n kamer nu gesaneerd heb. Ik moet zelf maar een beetje spelen met de symbicort dosering. De nieuwe medicijnen zijn wel heel goed aangeslagen gelukkig. Verder hebben we nog samen zitten googelen op de pollenkalender van het LUMC omdat ik nu ineens weer heel veel hooikoorts had. Bleek dat er nu brandnetels bloeien en daar was ik positief op getest (hij is nog na gaan zoeken of dat uberhaupt in hun test zat :D )

Ik baal er behoorlijk van dat ik er nu maar mee moet zien te leven dat m'n astma zo ontregeld is en dat ik tot die paar procent hoor die z'n astma niet of iig voorlopig niet onder controle krijgt. M'n ventolin zal m'n beste vriend moeten blijven en ik zal steeds moeten blijven opletten bij alles wat ik doe. Als alles meezit (goed, droog en warm weer, geen stof of rokerige omgeving) dan voel ik me aardig goed maar als een van die dingen tegenzit is het gelijk weer mis. Ik baal er van. Ik wil jong zijn en van m'n leven genieten en ik weet dat het heel goed mogelijk is om je astma onder controle te krijgen maar blijkbaar is het mij niet gegund, althans voorlopig niet Dat voelt kut.

same here :'(

Ik wil slapen tot het einde van de wereld. Pffff.

Oeh spannend, morgen m'n laatste werkdag.
Stiekem vind ik het heel raar om er afscheid te nemen van m'n collega's.
Maar tegelijkertijd weet ik dat ik de leukste collega toch nog vaak zie, omdat ze inmiddels een vriendin én leidinggenootje is. Maar toch.
Anderszijds is het vast heerlijk als ik er straks niet meer heen hoef en over 2 weken begint m'n leuke werk juist weer en heb ik ook nog school, dus dan ben ik het vast helemaal kwijt. Maar nu is het even raar.

zo de week is weer voorbij.. eindelijk
ik is zo moe.. morgen weer vroeg dr uit.. voor de laatste keer
dan kan ik even een dag uitslapen en dan weer 4 werken..
waarom? waar blijft de rust? de stilte..
:(

tis veeeeeel te vroeg

@Briseis en Dolce:

jullie zijn te jong om dood te willen.
Worden wat je wil zijn, is een langzaam proces. en gaat met vallen en opstaan. Maar dan moet je niet bij de pakken gaan neerzitten.

Probeer niet te kijken naar hoe diep je in het dal zit, maar kijk omlaag, en probeer per dag een paar meter omhoog te kruipen. Als je dan niet omhoog kijkt, hoe je ook letterlijk nergens tegen op te zien.

tot zover mijn poging om een hart onder de riem te proppen.

Oh ja: de worsteling blijft.

Moet ik me opgeven voor een baan in het Midden Oosten, en dan alles in Nederland achter laten, zeker weten dat vele vriendschappen zullen verwateren, en zeker weten dat mijn moeder wegkwijnt? HEt is natuurlijk een kans uit 1000en. Maar alles opgeven?
Hier in Nederland zal ik jaren moeten wachten en sappelen, terwijl als ik die baan daar zou krijgen, ben ik goed binnen, nieuwe impulsen, nieuwe mensen.... moeilijk...

Wat wil ik met A? ook weer zoiets. naja. We zien wel:s

Ik kwam gisteren Yana tegen, dat was grappig :)

Verder was het best wel heftig bij de psycholoog, toch wel, ondanks dat alles wat ze zei ikzelf (wijzelf) ook al had(den) bedacht. Maar op zich was dat juist wel prettig, dat ik weet dat ik dit goed aanpak, dat het gewoon ook ontzettend vervelend ís en er geen andere makkelijke oplossing is momenteel. En ja, ik ben zwaar gefrustreerd, ik wil dat alles onmiddellijk weer goedkomt, maar dat kan gewoon niet. Ik moet de tijd ervoor nemen. Maar gisteren ging alles op zich nog wel redelijk. Met eten ook wel, ondanks dat ik nog wel veel misselijk ben.

Dat vrouwtje waarmee ik mailde van HE zegt dat ze me niet goed kan begrijpen en dat snap ik, sommige dingen zijn ook lastig te begrijpen. Maar de dingen die ik haar mailde, vond ik zelf nogal logisch. Andere dingen daarentegen. *zucht*

Verder gaat het eigenlijk toch wel goed, ik houd superveel van mijn vriendin en daardoor kunnen we dit aan, dat moet gewoon.

Doen. Proberen kan altijd. Voor jezelf kiezen is ook wel eens leuk. Anders krijg je spijt. Tenzij er natuurlijk factoren meespelen die wij hier niet lezen;)


ontopic:
Eindelijk eindelijk eindelijk lekker geslapen. Wél om 5 uur wakker én om 7 uur wakker, maar ja. Dat nemen we er maar bij. Ik zit nu eignelijk te wachten tot die stinkende pillen en dat vieze poedertje ietsvoor me gaan betekenen. En misschienmoet ik dat juist niet. Maar ja. Als deze man me niet kan helpen dan spring ik van een kerk de duivel tegemoet.

@Daantje_0705: Sommige dingen kosten veel tijd en hebben aanpassingen nodig, zoals bv. een gesaneerde woonomgeving. Ik denk echt dat dat met astma en allergieën heel veel uit kan maken. Verder misschien toch eens overwegen om te gaan sporten (als je dat niet al doet) of een blaasinstrument gaan bespelen...die twee dingen hebben mij iig erg geholpen, een behoorlijk gesaneerde woonomgeving heb ik altijd gehad.

En nu ga ik weg. En als ik thuis kom waarschijnlijk weer slapen. Want ik ben moe.

Maar is dat niet vreselijk egoistisch?

Vriendschappen verwateren nu eenmaal, ook wel om minder goede redenen. Jij maakt nieuwe vrienden, zij maken nieuwe vrienden en je deelt leuke herinneringen. Niets mis mee.

Dat van je moeder is moeilijker, maar natuurlijk kun je wel op regelmatige basis contact houden: wekelijks bellen, in de vakanties naar Nederland, veel foto's sturen etc. Het zal moeilijk blijven, maar wegkwijnen is nergens voor nodig. :)

ach ik ga sowieso solliciteren.

en als ik de baan krijg.... das van later zorg:y

Op de een of andere manier heb ik nooit kunnen geloven dat het zo blijft, met brood eten. Ik dacht dat het na een paar weken wel over zou zijn, maar het is nu alweer het einde van de vakantie en het is er nog steeds. Soms gaat het wat beter, soms kokhals ik al als ik het brood alleen maar zie. Boodschappen doen is tegenwoordig echt verschrikkelijk en ik haat het, ik snap het niet, waarom gaat het niet beter. Het kan toch niet altijd zo blijven?

Leve goedemorgendrinkontbijt in elk geval.

Pff, vanmiddag familiefeest.. Ik maak me een beetje zorgen. Ik ga allemaal mensen zien van vroeger. Sommigen heb ik in geen zes jaar gezien, ik dacht dat ze me vergeten waren, dat ik niet belangrijk genoeg was, dat ik met het verleden begraven was. Maar nu ga ik ze weer terug zien, en ik ben bang.:s Ik ben bang dat het tegenvalt, dat ík tegenval, dat ik niet weet wat ik moet zeggen. Dat alles wat ik zeg meteen weer doorgegeven wordt aan hun thuisfront. Straks zijn ze er allemaal, niet alleen D. maar allemaal.. Ik bereid me voor op het ergste, misschien komen ze inderdaad wel alles verstieren zoals mijn vader vreest. Maar stiekem vind ik het toch weer leuk om hen te zien. Het zijn mijn grote broers en het is mijn grote zus, hoewel die tijd allang voorbij is, denk ik nog wekelijks aan ze. Ze hebben me in de steek gelaten maar misschien is het nu tijd om opnieuw te beginnen. In ieder geval met D.? Pff, waarom trek ik hier zo zwaar aan?:confused:

Ik drukte net perongeluk bij een kamer op kamernet.nl op 'reageren' en toen bedacht ik me dat ik wel moést reageren, want anders ben ik 1 reactie kwijt. Ik dus meteen maar iets verzinnen. Gelukkig had ik eerder al wel een heel profiel ingevuld. Whaha, op een kamer gereageerd zomaar. Krijg vast toch geen reactie terug. :D

Dit vind ik zó mooi. <3

Ik wil weer schríjven, dat mis ik zo, het wil alleen niet. hmmm.

Don't think. Become.

Ik had nog nooit van mineola's gehoord, dus heb ik direct Google Afbeeldingen geraadpleegd :p Het ziet er erg lekker uit (y)
Succes met de aankleding van je onderkomen! Post je nog een foto van je wand zodra deze voorzien is van leuke foto-collage? Misschien kunnen mensen met een inspiratieloze-muur nog ideeën opdoen. ( :o geen mensen zonder inspiratie maar muren zonder inspiratie.. ;) )

Goodluck :cool:

damn net pas wakker.
brup

ja ontzettend zelfs:) Maar in mijn geval is het mn redding geweest om voor het eerst eens egoistisch te zijn. Het is en blijft jouw leven en je kan het nou eenmaal niet iedereen naar de zin maken.
Maar ik las net al dat je de sollicitatie toch wel doet;)

Gatverdamme, ik wil hier écht weg.. Zelfs het uitzicht is niet de moeite waard, daar hoef ik ook niet voor te blijven. (n) Vanmorgen belde ze, of het allemaal wel ging enzo. Woensdag had ze ook al gebeld, toen ging het nog wel okee. Maar ik vertelde van donderdag, m'n vader die flipte over m'n scooter dat 'ie niet goed stond en m'n moeder die niet meer wist waar ze het zoeken moest omdat ik de deksel van de wc-bril niet naar beneden gedaan had. Als ze dan gewoon zouden vragen 'Zou je je scooter even ergens anders neer kunnen zetten?' en 'Zou je de deksel van de wc-bril even naar beneden willen doen?' dan doe ik dat heus wel. Ze moeten alleen niet met de deur van m'n slaapkamer gaan smijten, me uitschelden en hysterisch gillen dat ze het helemaal met me gehad hebben en dat ze me toch godverdomme niet meer willen zien.. Waarover kan je moeilijk doen?! :| Of beter: had me nooit gedwongen om mee te gaan, dan had je me niet meer gezien..
Maarja, J. schrok dus heel erg dat het al zo gaat binnen een week, of ik dus alsjeblieft heel goed op mezelf wil passen en dat ik dit niet lang vol hou zo.. Ja, ik pas op mezelf en nee, ik weet dat ik het niet vol ga houden zo. Maar wat moet ik dan? Bah, ik wil hier weg maar in vredesnaam, waar moet ik heen..?


En is 3,5 uur reistijd met trein, tram & bus veel? Ik wil terug naar waar ik hoor, al is het maar voor heel even... :bloos:


*Hier is niets om voor te blijven....*

Denk je dat leeftijd écht uitmaakt in een doodswens? Hell no.
Maar het is een poging, dus geen kwaad woord richting jou ;)

@ alletwee: vecht.
if it doesn't kill you, it'll make you stronger.
sterkte..

Hm ik weet het allemaal niet...
gisteren was ik uit en ik werd versierd door de ex van een klasgenoot van me. Ik heb haar nooit gemogen, dus dan ben ik altijd al wantrouwend tegenover diegenen die óf vriendin van haar zijn óf (ex)vriendje van haar zijn, want dat is dan nooit veel soeps... maar hij was zo mooi <3 alleen hij wilde natuurlijk weer veel te hard, dacht zeker dat ik gemakkelijk te krijgen ben :nono: ik heb dus lekker niet met hem gezoend, want het was geloof ik voor hem maar voor één avondje en daar pas ik tegenwoordig voor, heeft voor mij geen enkele zin.
De jongen die ik best wel leuk vind, smst tenminste weer af en toe :), dus dat gaat wel goed.

En verder relationeel gebied is het bagger. Ik zit in de stress voor school en dan die rotthuissituatie... mijn vader denkt dat hij de enige is die werkt hier of zo? Dat hij de enige is die mag klagen, met wie wij rekening moeten houden? En wie houdt er rekening met ons? Ik word hier zo moe van... mijn moeder is ingestort, ik ben het einde nabij en dan al die school nog.. ik red het niet en het is mijn examenjaar :(.
Ik houd zielsveel van mijn vader, maar soms zwelgt hij écht teveel in zelfmedelijden. Dan heeft hij een rotdag gehad en zal iedereen ervan lusten. Nu heeft hij weer teveel stress gehad en dan is het meteen over, moeten we er allemaal rekening mee houden en één opmerking is al verkeerd. Ik ben zo moe...

Ik verander. Ik verander en verander en ik kan het niet tegen houden. Toen ik net clean was hoopte ik dat ik mezelf eindelijk zou leren kennen. Mijn eigen ik, mijn gevoelens, wie ik ben en wat ik wil en wat ik ga doen en wat ik voel. Ik dacht dat dat gebeurde. Maar ik verander en ik blijf maar veranderen. Het is hartstikke logisch, ik gebruik medicijnen, ritalin is ook drugs, ik kan mezelf helemaal niet leren kennen. Ik ben minder betrokken, ik trek me terug, in mezelf. Vrienden, vriendje, ik zonder me langzaam af in mezelf. Ik ben veel bezig met eten, vooral met niet eten. Ik heb toch geen honger. Langzaam val ik af, ik wil weer zo dun worden als ik vorige zomer was, met de speed. Net boven ondergewicht. Eetgestoorde gedachten, vieze eetgestoorde gedachten. Geen gebraak, geen eetbuien, dat niet meer, nooit meer, alleen afvallen.
Ik klamp me vast aan de ritalin. Geen honger, rust in mijn kop, concentratie. Ik klamp me er aan vast alsof ik verslaafd ben. Ik wil geen hulp meer. Niet bij tactus, niet bij de andere nazorg, het liefst zou ik alleen wonen, met mijn hond en ons katje. Helemaal alleen, zonder mama, zonder vriendje, zonder vrienden. Niemand die zich zorgen om me maakt, niemand die op mijn eetgedrag let, niemand die ik pijn kan doen. Ik snap mezelf niet, ik ken mezelf niet, ik wil mezelf niet eens kennen.
Ik wil niet dood. Ja, soms zou ik wel dood willen, maar ik weet hoeveel pijn het doet, ik zou mama dat nooit aan kunnen doen, nooit. Maar soms wou ik dat ik er nooit geweest was. ''Sometimes I wish I was never been born at all". Het staat nog op de muur van mijn kamer bij mijn moeder geschreven, van mijn depressieve periode, een jaar of drie geleden. Mensen worden steeds ouder, hoelang moet ik nog dan?

Ik hou van Elliott Smith, van the biggest lie. Het nummer gaat over mezelf, tegen mezelf. Ik tegen ik, ik tegen mij, mij tegen ik.

I'm waiting for the train
The subway that only goes one way
The stupid thing that will come to pull us apart
And make everybody late
You spent everything you had
Wanted everything to stop that bad
And now I'm a crushed credit card registered to smith
Not the name that you call me with
You turned white like a saint
I'm tired of dancing on a pot of gold flake paint
Oh we're so very precious, you and I
And everything that you do makes me want to die
Oh I just told the biggest lie
I just told the biggest lie
The biggest lie

Wel, hij heeft tenminste sorry gezegd. Ik weet alleen niet hoe ik moet reageren nu. :s

AARGH. Er moet toch ergens íemand zijn die me wel snapt, al mn rare trekjes en hobbies en obsessies en voorkeuren en rare gedachtes, mn verlangens en waarom ik 's nachts liever niet slaap maar wakker ben en schrijf en naar de maan kijk, en die me aankan, die me tegen kan houden als het moet en mn tempo bij kan houden, érgens íemand die snapt dat ik niet simpel ben maar alsnog bij me wil zijn omdat, nou ja, gewoon omdat? Bah, onsamenhangendheid, ik voel me zo alleen op dit soort momenten en kan geen kant op.