Eindelijk weer inspiratie: Bevrijd.
 

wat is dit nieuwe forum wennen, zeg!:o

Lang geleden maar ik heb ineens weer inspiratie:)

Bevrijd
Zoveel momenten zijn voorbij,
maar ik had niet door,
wat het deed met mij.
De kettingen zijn gebroken en,
eindelijk, ik voel me vrij.

Alle schaamte is verdwenen,
mijn angsten glijden,
tot ze verstenen.
Wat ik wil is wie ik ben, ik hoef
mijn gedachten niet te lenen.

---------------------------------------------------------------------------


Ben benieuwd wat jullie vinden:)

Ik had net een gedicht in kettingreactie gemaakt en was er wel tevreden over dus ik dacht: ik post hem hier gelijk even bij :) Wederom: alle feedback ontvang ik met plezier!

Onveranderd

En de dokter kijkt mij wat vreemd aan,
wanneer ik zeg dat ik toch echt, zeker
niet weet wat hij bedoelt met die blik.
Een blik van wanhoop in een gezicht vol groeven,
dat desondanks niet oogt als wijselijk.
Want zo zou het moeten zijn, temidden van deze wit omlijste muren,
waar geen zucht de lucht verdrijft die mijn onzekere ziel
tot in het einde van dagen onzeker laat.
Ik kijk hem aan wanneer hij een signaal grijnst dat mij moedelozer maakt
dan op het moment dat ik erachter kwam dat ik moederloos ben.
De slag dondert op mij neer
en ik kan niet anders dan -met mijn blik onverandert-
mijn leven herzien in de waterige ogen van mijn spiegelbeeld,
een beeld dat mij onzeker liet,
tot in het einde van dagen.

Auw:P : onveranderD graag.

Je eerste gedicht vind ik ongeveer van hetzelfde niveau als de laatste die je postte. Je gebruikt rijm op een goeie manier, je schrijft wat simpel maar niet heel cliché. Nu vind ik dat je mag werken aan wát je schrijft, aan de inhoud. Hoe? Gedichten van anderen lezen en bekritiseren bijvoorbeeld, hier op dit forum. Daar leer je zelf heel veel van.

Probeer minder direct te zijn. Weef het idee dat in je hoofd zit in een bepaald beeld en beschrijf dat: in plaats van 'Zoveel momenten zijn voorbij' kun je bijvoorbeeld een heel mooie opsomming maken waaruit óók blijkt dat er heel veel voorbij is gegaan. Ik denk dat je daar al wel aan toe bent.

Heb net ook even je tweede gedicht gelezen en daaruit blijkt inderdaad dat je dat best kan. Kijk wel uit met spelfouten: een signaal grijnst DAT mij moedelozer maakt.
Dat gedicht heeft nog wel wat werk nodig, ik vind het nog erg ruw. Lange en korte zinnen door elkaar heen staan bijvoorbeeld slorig: dat geeft mij meteen een bepaald beeld van het gedicht. Wat ik goed vind aan het gedicht is dat je speelt met de woorden die je gebruikt en dat je mooie woorden kiest, alleen komen deze bij mij soms wel over alsof je ze boven logica laat gaan. Wit omlijste muren bijvoorbeeld.

Goed trouwens dat je de kettingreactie gebruikt.

Bedankt, ik zal zeker meer naar andere gedichten hier kijken:) Dat je dat eerste gedicht van hetzelfde niveau vindt dat begrijp ik, dat vind ik zelf namelijk ook. Doordat ik lang geen inspiratie had duurde het even voor ik mijn grenzen kon verleggen. Ik heb het idee dat ik dat met het gedicht onveranderd (ik schaam mij diep) ook heb gedaan :).

Overigens: ik had gisteravond nog een gedicht gemaakt dat al wat minder ruw is (naar mijn mening) dus ben benieuwd of je (jullie) dit een verbetering vinden t.o.v. het vorige gedicht.

Hypothetische liefde

Met jouw blik gepriemd in die van mij
maken zich onverantwoorde gedachten van mij meester.
Jouw hand die de mijne zachtjes streelt is het begin van een emotie zonder einde,
waarbij beelden van jouw lichaam versmolten met het mijne
tegen een decor van de mooiste nachtelijke verhalen,
maar niet willen verdwijnen.

Geen tweede agenda komt aan bod,
dit gevoel is pure puurheid, van een onbekende god,
die de waarde kent van echte liefde -die van jou en mij-.

Je mag er wel een nieuw topic voor maken (voor die laatste), anders krijg je er misschien niet zoveel reactie op. Ik zal later even uitgebreider reageren.

Oke, doe dat dan mijn gelijk in dat nieuwe topic, voor de overzichtelijkheid alsjeblieft-dankjewel :)

groetjes
Gedoemd

Ik zal dan ook niet reageren op de laatste die je gepost hebt :)

wat betreft de eerste twee gedichten: voor mijn gevoel gebruik je veel te veel woorden om iets te zeggen, en dan vooral 'mooie woorden', mooipraterij noem ik dat altijd. Het lijkt heel indrukwekkend daardoor, maar je zegt vrij weinig.

Ik krijg uiteindeljk niet echt mee wat je nou wil zeggen, waar je het over hebt. Voor mij is het nu nog te algemeen, te vol van een hoop overbodige woorden. Streep eens weg wat niets toevoegt, wat er alleen maar staat voor de opvulling, kijk wat je écht wil zeggen en vanuit wat je dán overhoudt kan je verder werken.