brok jes se diment
 

brok jes se diment

je gezicht was maar een strakgespannen vlies
over de vormeloze embryo’s die zich steeds vaker
deelden en zich drongen naar wat iedereen je rimpels
ik je open deur zou noemen.

als er paarse kringen dansten om je ogen
en de zoemer vloog op school voortdurend
met een boogje om je heen dan
zag ik jou in kleur. dan
was je voorhoofd glad, bewoog je
niet alsof je onbestuurbaar was.
dan had je iets bedacht.

je zingt niet meer voor mij.
de dingen buigen je veel sneller.
vingers grijpen en ze pinnen wat
je pad verwaast vast in pianoliedjes
maar je ledematen zijn nog steeds
een middel dat je niet geheel begrijpt:

je hand stuurt vorken maar voert nooit
de zuigelingen in je hoofd; je voeten
dragen je naar huis maar thuis
ligt nooit verband

ken jij nog altijd liever Liefde
initialen toe dan god?

Ohh sterk. Je hebt zeker wel gefilterd ;). Ik zou de ; in de eerste strofe weglaten, die breekt en is overbodig. Verder... het loopt heel vloeiend. Het is .. anders dan anders. Mag ik vragen waar je precies allemaal op gelet hebt? Is het bewust? Het lijkt alsof je minder woorden samenvoegt, het is minder gekunsteld, het is minder .. kinderlijk. Niet dat ik je vorige gedichten als kinderlijk wil betitelen, maar op de een of andere manier spreekt dit me toch wel meer aan. Vreemd eigenlijk dat je er zo onzeker over was. Of misschien niet vreemd, omdat het mijns inziens duidelijk een breuk vormt met wat je tot nu toe hebt geschreven. Maar ik vind het dus wel een positieve breuk, breuken zijn eigenlijk altijd goed, al was het maar om de afwisseling (ik verwijs naar het gesprek op de dopchat :p) en ik hoop dat je het door zult zetten.

Ik vind eigenlijk alleen de tweenalaatste strofe niet zo sterk. Het metrum hapert daar een beetje en "je zingt niet meer voor mij." doet me teveel denken aan "ik leef niet meer voor jou", waar was dat ookalweer van. 'pianoliedjes' past ook niet zo binnen de sfeer, dat is meer een woord dat in je vorige gedichten past. (haha sorry, ik praat nu al over een soort van vroeger alsof je je dichtstijl zo drastisch moest veranderen, zo bedoel ik het helemaal niet, maar ik vind dit wel een logische/goede volgende stap .. ik zat er als het ware op te wachten ;))

"je voeten
dragen je naar huis maar thuis
ligt nooit verband"

Dit is trouwens denk ik het mooiste wat ik van je gelezen heb :)

Ja, daarom vond ik het ook eng om te posten. Het is altijd spannender als je je best hebt gedaan. Ik heb op de toon gelet en alles wat me te makkelijk was geskipt en opnieuw geschreven. Ik denk dat ik dus wel heb begrepen wat je bedoelde met je reactie de afgelopen keer.

Edit: en mijn god, 'ik leef niet meer voor jou' is Marco Borsato :P.

Ja! Ook ik vind dit een positieve verandering, waarmee ik ook niet wil zeggen dat ik je voorgaande gedichten slecht vind. Maar nu zie ik meer dat ik echt goed vind, en minder waarvan ik denk: hm hm dat kan beter. Wel moet ik zeggen dat ik het moeilijk vind de achterliggende betekenis te achterhalen. Ik zou bijna denken dat het iets met een zwangerschap te maken heeft, gezien de vele verwijzingen (embryo's, zuigelingen). Ik heb ook het vermoeden dat het gaat over een gehandicapt persoon, maar dan begrijp ik de laatste twee regels weer niet. Hm. Misschien ligt het aan het feit dat het nog vroeg is en ik net wakker ben... maar een beetje verheldering zou ik wel fijn vinden. :o

Hm, daar was ik al bang voor. Nee, het gaat niet over een gehandicapte. Ook niet over een zwangere vrouw:). Het gaat over iemand die niet goed in de wereld past zoals hij is en die steeds op zoek is naar antwoorden. De embryo's zijn, tsja, product van mijn poging me zijn gedachtegoed in te beelden... onaffe hersenspinsels. Duidelijker al?
Dank voor de reacties trouwens:).

Ja, ik heb expres de commentaren van anderen niet gelezen omdat ik dan min of meer bevooroordeeld aan mijn eigen comment zou beginnen, wat natuurlijk geen goede zaak is.

Afijn, ik vind je titel heel erg leuk. Dat om te beginnen. Verder, over je gedicht, ik vind het heel lastig iets te zeggen omdat ik, nou ja, eigenlijk vanwege twee redenen. In de eerste plaats snap ik hem nog niet helemaal (dat komt nog wel, denk ik, maar dan moet ik hem vaker lezen, en dan denk je, had dán gereageerd, maar ik wou nu iets van me laten horen, dus) en in de tweede plaats heb ik op één of andere manier het idee (en vergeef me het als het raar of onzinnig overkomt) dat ik het al eens eerder heb gelezen, misschien zelfs wel van jou, maar dan wel in een andere vorm. Ik weet niet helemaal wat dat is. Een van de weinige dingen die ik wel weet en die ik eigenlijk in deze post wilde zeggen, is dat ik vind dat je heel mooie metaforen gebruikt, ook al snap ik nog niet helemaal wat dan het vergelijkingspunt is (dat komt nog wel, denk ik). Om maar wat te noemen:

embryo's als hersenspinsels - briljant

en verder vind ik dat je een heel mooi beeld schetst, in het algemeen. Enkele opvallers:

het 'onbestuurbaar zijn' en 'ledematen die je nog niet helemaal snapt'
'je voeten dragen je naar huis maar thuis ligt geen verband'

En zojuist, toen ik dat laatste zinnetje aan het uittikken was, bedacht ik me dat die strofe (je hand stuurt vorken maar voert nooit / de zuigelingen in je hoofd; je voeten / dragen je naar huis maar thuis /ligt nooit verband) me aan spinvis doet denken.

Goed, dat was mijn ongestructureerde commentaar voor vandaag. Ik geloof niet dat je er veel aan hebt, maar ach.. dit was een gedicht waarvan ik na het lezen dacht, daar moet ik even op reageren :)

Maar natuurlijk heb ik daar wat aan, al is het alleen al dat het leuk is om commentaar te krijgen. Ik ben wel benieuwd of het begrijpen inderdaad nog komt, want anders ga ik me afvragen of ik het niet wat duidelijker had moeten maken. Dank je wel in ieder geval. Is het iets slechts dat het je aan spinvis doet denken? Want dan is het eigenlijk niet origineel natuurlijk.
Ik heb overigens helemaal niet aan spinvis of iets anders dan het onderwerp van dit gedicht gedacht tijdens het schrijven.

Na het lezen van jouw reactie met uitleg is de betekenis wel een stuk duidelijker, vind ik, en het gedicht daardoor (hoe kan het ook anders?) nog mooier. Ik vind het helemaal niet slecht dat het me aan spinvis deed denken, en ik zou ook niet willen zeggen dat het daardoor niet meer origneel is. Het is gewoon het beeld dat je in die strofe schetste, wat qua sfeer op mij overkwam als min of meer gelijk aan spinvis' 'wespen op de appeltaart' :)

Zal ik ook nog een keer zeggen dat het inderdaad heel anders is dan wat je voorheen schreef? Volgens mij heb ik in het verleden al eens gezeurd om iets wat erg afwijkend was van wat je schreef, dat is je nu best aardig gelukt.
De tweede strofe vind ik het mooiste. Die zoeft namelijk voorbij door een schitterend ritmegevoel, zo snel dat je tijdens het lezen denkt 'hé wacht eens even, wat er staat is nog mooi ook'. De lange o-klank die op de juiste moment terugkomt, en de wat subtielere korte-a die het geheel ook mooi afsluit.
Het verschil met je andere gedichten zou ik willen karakteriseren als een notie van belangrijkheid; alles wat je op schrijft doet er echt toe, het is meer een geheel geworden. Wel merk ik dat je enigszins moeite hebt gehad om ook het niveau door het hele gedicht heen te handhaven (zo ervaar ik het in ieder geval); sommige dingen zijn wel belangrijk voor wat je te vertellen hebt maar niet echt bijzonder in poëtisch opzicht. Dat merk ik vooral in de derde strofe, hoewel ik de eerste twee regels daarvan nog best leuk vind. Maar ze zijn niet bijzonder en ook daarna lijkt het alsof je een beetje de focus kwijt bent, het is een overdadige beschrijving die niets toevoegt aan het geheel omdat je het op een andere manier al beter hebt gezegd eerder in je gedicht.
Verder vind ik het ook jammer dat ik je gedicht niet meteen begreep toen ik het voor de eerste keer las. Je nodigt de lezer echt uit om er een verhaal van te maken maar vervolgens belemmer je hem daar een beetje in doordat je het te ingewikkeld wil maken, of misschien doordat het idee wat je in je hoofd hebt zo complex is dat je het moeilijk/zonde vindt om dat begrijpelijker te maken. Bijvoorbeeld het einde; daar kan je zo veel kanten mee op maar het is mij niet duidelijk welke kant je er precies mee op wil, je gedicht heeft daar voor mij niet genoeg aanknopingspunten voor. En dan ken ik je nog een klein beetje, voor complete vreemden die gewoon een gedicht willen lezen en die nog nooit iets van je gelezen hebben zal het al helemaal moeilijk zijn om dat einde te plaatsen.
Tot slot even over het geheel: ik ben aangenaam verrast omdat uit alles blijkt dat je de moed hebt gehad om jezelf te vernieuwen, dat is een lastige opgave. Het is ook memorabeler dan de meeste van je andere gedichten (ik heb ze nog even opgezocht). Van een aantal gedichten kon ik me nog goed herinneren dat ik ze leuk vond, maar als je me daarvoor had gevraagd welke gedichten ik erg goed vond van jou had ik maar een paar titels kunnen geven. Deze sluit daar bij aan en neemt wat mij betreft meteen een prominente plaats in, niet alleen omdat de titel zo leuk en makkelijk te onthouden is, maar omdat ik het echt een goed gedicht vind.

Wat een lap tekst Reynaert (zou het het witte zijn dat ik het onleesbaarder vind, was alles leesbaarder op het gele? Toch blijf ik niet hangen in het verleden en heb ik wit als standaard staan *peins*).

Porcelain, ik kan er niets aan doen, maar iedere keer als ik het topic zie staan, lees ik brokjes aan elkaar vast en die brokjes doen mij aan niet zo positieve dingen denken (ik denk bepaald niet aan het kattenvoer). Vreemd eigenlijk want er is niets mis met brokjes informatie. Zal wel aan mij liggen.

Je laatste zin vind ik overigens briljant.