Neiging tot competitie
 

Ik heb zeg maar altijd de neiging om overal een wedstrijd van te maken. Opzich niet inz ulke erge mate dat het een probleem is, ik vraag me gewoon af waar dat door komt.

Als ik aan het fitnessen ben moet ik even laten weten dat opmijn apparaat staat dat ik 2x meer kCal verbrand heb als zij.

ALs ik op school bezig ben met een project dat ik leuk vidnt moet het ook gewoon "Ownage" worden, lieft minder regels code stabilier en makkelijker dan de rest van de klas. (Studeer technische informatica)

Kijk Ik heb bijvoorbeeld iets gedaan voor vrije studiepunten
Een microcontroller simulatie programma gescheven voor een zelf ontwikkelde microcontroller (een microcontroller is iets dat vergelijkbaar is met de processor van je computer voor de leken onder ons).
Maar toen ikd at tegen een andere leraar zei wou die dat wel gebruikt in zijnkles voor 1e - 2e jaars omdat dat beter was dan wat ie nu had
(een prof gescheven programma wat dus volgens hem sclechter was als het mijne) Daar krijg ik dus echt een jammie gevoel van.

En ik werk nu ook (bijbaan) bij een bedrijf (die machine bouwt (iig het electrische regel en besturings gedeelte ervan))
Daar is dus iedereen beter dan ik, en daar kan ik dus soms van balen. Omdat ik het daar nooit voor elkaar krijg om een programma te schrijven waarvan iemands ogen z=uitzijn kassen vallen om het maar even zo uit te drukken

Kortom, ik heb geen probleem, ik vrag me alleen af waar die drang vandaan komt om beter te zijn als jah eigelijk iedereen

Iemand ideen theorieen?

Wat ik denk... -maar even puur als theorie'tje, want ik ken je verder niet- is dat je op zich een vrij laag zelfbeeld hebt en heel onzeker bent. Om je zekerder te voelen heb je een (overdreven?) behoefte aan waardering, en die waardering behaal je dus door van alles een competitie te maken en steeds de beste te (willen) zijn.

Ik ken ook iemand die dat doet, en ik zeg je heel eerlijk dat ik het vréselijk vind. Ik wilde graag op keyboardles, de desbetreffende persoon ging dat ook doen en hoewel ik heel graag gewoon voor mn plezier wilde spelen, bleef hij steeds controleren wie er meer geoefend had, verder was, beter was. Het lullige daaraan was dat ik veel minder oefende en tóch veel beter was, want het ego van deze competitiefreak nogal een knauw gaf. Zo kwam er een moment dat ik op Djembé les wilde, maar toen deze person dat ineens ook wilde ben ik afgehaakt.. puur omdat het het plezier van dingen weghaald om steeds "de beste" te moeten zijn.

Wat ik je zou aanraden is om aan je zelfvertrouwen te werken. Aangezien dat niet 1,2,3 voor elkaar zal zijn, wil ik je ook aanraden om je opmerkingen enigszins voor je te houden. Als je fitnesst en je doet het beter dan iemand anders, dénk het dan maar zeg het niet hardop. Mijn ervaring is dat je er geen vrienden mee maakt als je dit altijd-altijd-altijd maar doet. Hoogst irritant zelfs.

Het maakt je geen beter mens wanneer je goede prestaties levert. Niemand zal jou als persoon er meer om mogen. Je bent waardevol om wie je bent, niet om wat je doet of denkt te moeten doen. Probeer eens die lat wat minder hoog te leggen... Het lijkt me heel zinnig, zowel voor jezelf als voor je omgeving. Op den duur gaan mensen over je praten en medelijden hebben met je steeds terugkerende behoefte aan bevestiging. Maar ze gaan je er níet meer om mogen. Dat idee moet je echt loslaten :)

Ik denk dat het een evolutionair iets is, heel adaptief. De drang om telkens beter te presteren dan anderen leidt misschien soms tot stress (iets waar evolutie weinig rekening mee heeft gehouden), maar ook tot verbeterde prestaties en hogere overlevingskansen.

Evolutiepsychologie is eigenlijk wel een stokpaardje van mij. :D
Ik heb het zelf ook wel een beetje. Niet zozeer dat ik anderen moet laten weten dat ik iets beter gedaan heb (al is het soms weleens leuk), maar vooral voor mezelf.

Ik heb iig geen last van laag zelfbeeld of weinig zelfvertrouwen.

Het verhaal is ook een beetje als voorbeeld, het is zegmaar niet zo erg dat het een probleem is ofzo, het is gewoon iets dat mij opvalt aan mezelf. Een verklaring in de hoek van evolutie had ik al wel verwacht, maar dan zou dat wel willen zeggen dat er meer mensen zijn die dit hebben ?
Dus roep gerust als j dit herkent

En Kruimel + Yana bedankt voor jullie theorieen :)

Natuurlijk hebben meer mensen dat: er wonen ruim zes miljard mensen op de wereld, ik geloof ik niet dat je ergens de enige in kunt zijn.

Net als Kruimel: "niet zozeer dat ik anderen moet laten weten dat ik iets beter gedaan heb, maar vooral voor mezelf". Waardoor het komt? Ik heb geen flauw idee, ik denk dat het gewoon iets is dat bij veel mensen, waaronder ik, hoort, gewoon een soort eigenschap dus.

Ik denk het eerlijk gezegd wel, ergens daaronder. Anders zou je je niet hoeven te bewijzen, namelijk.

Ik doe trouwens precies hetzelfde als jij (y)

Zoiets heet gewoon willen uitblinken en daar is niets mis mee. Daar varen bedrijven die geen sukkels aannemen maar mensen die iets willen betekenen wel bij.

Ergens in willen uitblinken hoeft niets met de buitenwereld te maken te hebben - als het goed is, wil je goed zijn omdat je het kúnt, niet omdat je per se béter wilt zijn. De TS kijkt continu naar anderen, vergelijkt zich met anderen, wil laten zien dat hij iets goed kan. Dat heeft weinig te maken met jezelf willen verbeteren en alles met goed/beter/best over willen komen.

Ik denk dat je mijn verhaal neit helemaal interpreteerd zoals de bedoeling is.
IImwil wel uitblinken en in hoeverre dat te maken heeft met de buitenwereld, je moet jouw prestatie wel ergens mee kunnen meten / vergelijken, dat kan met een eerdere prestatie van jezelf zijn maar als je die op dat terijn nog niet hebt dan zul je het met dat van iemand anders moeten vergelijken.

Eerst had ik ook een vision algoritme ontwikkeld dat 40 fps haalde terwijl de student voor mij maar 2 fps haalde. dan vind tik dat tof omdat ik dan beter ben dan diegene. EN ik weet dat dat in Nederland niet zo geaccepteerd wordt, maar dan kan ik het niet laten om dan even te laten maerken hoe goe dik wel niet ben.

Eigenlijk een beetje wat nare man zecht. Beter zijn dan anderen is ook nog eens nuttig, een bedrijf in vision systemen heeft dan liever mij als diegene die een factor 20 minder analyses uit de pc geperst krijgt

Ik moet me soms eigenlijk inhouden om niet narcistisch over te komen, als dat ik me groot moet houden om niet onzeker ofzo over te komen.
niet iedereen die een vraag steld op psychologie heeft gelijk een minderwaardigheidscomplex ;P

bij mij ligt er eerder iets als een gematigs perfectionisme aan de grondslag van als dat ik onzeker/weinig zelfvertrouwen/kleine ego of iets dergelijks ben.

+iets wat ik ook heel leuk vindt is om figuurlijk gezien, overal een trap tegenaan tegenaan te geven om te kijken hoe wankel het staat.
Software, bedrijfsstructuur, argument van een leraar.

zou dat er iets mee te maken kunnen hebben

Je moet het idd ergens mee kunnen vergelijken, maar dat hoeft niet openlijk te gebeuren. Zodra je 'even moet laten merken hoe goed je wel niet bent', dan ga ik wel twijfelen aan of het je idd niet te doen is om de buitenwereld (even los van de reden die daar dan weer aan ten grondslag ligt). Als dat niet zo was, dan zou je die neiging niet/veel minder hebben en gewoon je mond houden en zelf van je succes genieten.

je probeert te winnen:
je moet je bewijzen voor jezelf (eigenwaarde)
je moet je bewijzen voor anderen (vergelijkende eigenwaarde)
je moet je willen bewijzen voor andere factoren (geld bijv).

kies maar. met alle drie de dingen is overigens niets mis hoor, of nou ja, tot in bepaalde mate.

je klinkt alsof je uberhaupt helemaal geen theorieen van iemand wilt horen, maar pas op voor situaties dat je kunnen ooit ingeperkt wordt en je teruggeworpen wordt op wie je bent. is het daar oke mee verder? zo ja, dan kun je ook dealen met verliezen.

In mijn ogen zou een normaal mens toch alles zo goed mogelijk moeten proberen te doen.
Met uitblinken is niets mis, wel met het element willen. Mensen die willen begeven zich op het vlak van het onaangename type mensen die alles over hebben voor bepaald maatschappelijk cliche aanzien te vergaren, en vaak ook ten koste van anderen. 'Willers' zijn vreselijk volk, uitblinkers zijn goed. (y)

mwaah het is dubbel
toen ik die gast verteld dat mijn manier 20x sneller was, heb ik hem ook uitgelegd hoe hij het ook zou kunnen doen en wat ik gedaan had.

+Als ik dus niemand had verteld dan zou ook niemand er gebruik van kunnen maken.

Als je een mooi stuk software hebt geschreven en je verteld niemand dat het er is en dat het beter is dan zijn bestaande oplossing en waarom zal hij er ook niet naar kijken / niet eens weten dat het er is

Dan heb je dus mooie software geschreven die je alleen zelf gebruikt, terwijl ook meer mensen er iets aan kunnen hebben.

en als je software slechter is dan het al gebruikte alternatief hoef je het ook niemand te vertellen want dan hebben hun er toch niets aan

Daarom is het voor mij ook zaak om "het beste" te zijn, omdat het anders toch niet functioneel is en niet gebruikt wordt omdat er beter is

Er is een aardig groot verschil tussen iets vertellen om anderen van het bestaan te laten weten en vertellen om 'even moet laten merken hoe goed je wel niet bent'.

jah en als beide motivaties meespelen ?
laten weten dat jij beter bent + Helpen

Ik zei al dat dat de dubbele motivatie is ;)


Meer zo van als ik dan iemand ermee help moet ik toch ook even laten weten waarom het zo goed is :)

Weet je, échte uitblinkers zijn erg bescheiden. Ik weet het, want ik was ook zoals jij, totdat ik me besefte dat mijn behoefte om aan iedereen te laten weten hoe veel beter ik wel niet was dan hun me geen vrienden bezorgde.

At the end of the rat race, you're still only a rat.

Klopt deels.
Maar stel voor solicitatie gesprek of iets dergelijks. Je moet wel kunnen laten merken waar je goed in bent. En hoe meer dat is, hoe meer kans je hebt op die baan, om maar even een voorbeeld te nemen

Ik ben meer zegmar goed in het aanprijzen van mijn eigen product.
Want zoals gezegd, als niemand weet dat het bestaat zal niemand het gebruiken. En in dat geval zal ik mijn mooie puntes zeker benutten, en ook met argumenten laten zien waarom het beter is dan waat iemand anders geleverd heeft.

Om maar even een voorbeeld te noemen, want met totale beschijdenheid kom je nergens, athans dat is mijn ervaring

Een sollicitatiegesprek is iets heel anders dan een gesprek met een klasgenoot, iemand op straat, een vriend, een familielid, enz. In sollicitatiegesprekken gelden natuurlijk heel andere regels.

Misschien moet je proberen situaties wat meer te onderscheiden? Dat iets in de ene situatie nodig is, zegt niet automatisch ook wat over andere situaties. In sommige situaties is het idd gepast dat je laat zien waar je goed in bent en dat ook toelicht ed, in andere situaties is het vaak beter om dat wat minder te doen (met name dat laatste), het is dan ook veel minder nodig.

Daar zit wat in, mij feilloos aanpassen aan andere situaties in niet mijn sterkste punt

Maar ook het idee dat het miss nog van pas komt, Ik wil miss ooit nog een eigen bedrijf starten en als mensen (van waar dan ook) weten dat ik er ben en dat ik goed ben en ik ze dat heb laten zien. Denken ze miss nog een keer aan mij als ze iets gedaan moeten hebben, en dan is dat wel goed voor de zaken natuurlijk

Ja, je kunt overal een excuus voor bedenken. ;) Als, als, als. En ooit is ver weg.

En wat nou als ze het juist vreselijk irritant vinden hoe je je gedraagt? Dan is dat juist heel slecht voor eventueel toekomstige zaken. Of als je toch geen eigen bedrijfje begint, maar ergens gaat sollicteren en een bekende is de baas, en die vindt het irritant, dan neemt ie je hoogstwaarschijnlijk niet aan. (Kans is klein dat dat zo is, maar om aan te geven dat er van alles kan gebeuren ed.)

Zo nu en dan laten zien dat je dingen kunt is opzich niet erg, het gaat er om hoe je het brengt en hoe je er verder mee om gaat. Bepaald gedrag is in veel situaties gewoon niet gepast, het komt arrogant en betweterig over en daar zitten veel mensen gewoon niet op te wachten. Je wordt ergens niet minder goed in door het niet telkens ook mondeling toe te lichten en de aandacht er op te vestigen oid. En daarbij, bepaalde sociale vaardigheden zijn ook belangrijk en kunnen ook een reden spelen om iemand wel/niet aan te nemen, wel/niet een opdracht te geven, enz.

Maar vraag anders eens aan mensen in je directe omgeving wat zij van je gedrag vinden? En wie weet hebben zij wel de beste theorieën over het waarom, zij kennen je tenslotte een heel stuk beter dan de gemiddelde forumbezoeker hier. ;)

Die herkennen het wel maar die storen hun er niet aan.
maargoed in mijn beginpost heb ik ook gezegd dat het juist geen probleem is van mij maar da tik em gewoon afvroeg of meer mensen het hebben en waarom die het hebben (of hun een verlkaling hebben voor hun gedrag, en dus misschien ook voor mijn gedrag)

En voor school meeste mensen is het niet van een niveau dat het storend is, wel van een niveau dat sommige mensne mij benaderen als ze hulp nodig hebben, en ik denk dat op dat niceau je ook positief blijft hangen :)

Ik heb het zelf heel erg met games en dat soort dingen, maar in mindere mate ook met mijn studie; ben zelf een informatica student, dus het 'zo min mogelijk regels en dan toch beter!' puntje heb ik ook heel erg af en toe. :o
Ik ondervind er geen hinder aan, maar lang niet iedereen zit alles als een competitie en dat vind ik soms wel vervelend.

Bij mij is 't eigenlijk mijn manier om mij scherp en bezig te houden. Als ik iets niet kan terwijl ik het wel zou moeten kunnen (of iemand kan het beter), moet ik mij dus verbeteren.
En daarnaast vind ik 't gewoon erg leuk om een wedstrijd te houden. :p

Daarom stond er ook nog een zinnetje achter: "En wie weet hebben zij wel de beste theorieën over het waarom, zij kennen je tenslotte een heel stuk beter dan de gemiddelde forumbezoeker hier."