Zelfverminking
 

Ik snijd regelmatig in mezelf!
EN het is meestal om de kleine dingetjes...
Nou durf ik zelf geen hulp te zoeken en k wil graag advies hoe je het tegen kunt houden!!!

Graag wil ik in contact komen met mensen die het doen of hebben gedaan

liefs Secret_girl3

We mogen hier geen tips posten om het tegen te gaan enzow, omdat dat ook averechts kan werken voor weer andere mensen.. en kweet niet of jouw topic mag blijven..

Maar euh, ik kan je wel zeggen als je die drang weer voelt zoek zo veel mogelijk afleiding zodat je geen 'tijd' hebt het te doen..

Ik denk dat het een goed idee is om je huisarts te raadplegen en je door hem of haar naar een hulpverlener te laten doorverwijzen. Verder sluit ik me aan bij het advies van Dusjcrib dat je iets zoekt wat voldoende afleiding geeft, zodat je niet in de verleiding komt om weer te gaan snijden.

Je mag wel tips geven om het tegen te gaan, maar dan wel dingen als ga sporten, ga een stuk rennen, schreeuw het er uit, zet keihard de muziek aan, geen dingen om de persoon zich op een andere manier te laten pijnigen.

Over het blijven van deze topic zal ik ff met de rest van de psych fb's overleggen...

nja.. een topic van mij met die tips is toch echt gesloten hoor, kgaf geen tips om jezelf te pijnigen, maar om jezelf juist niet te pijnigen.. Mja.. die discussie is al gevoerd met Dystopia, en ik begrijp zn argumentatie.. Dr reageerden namelijk mensen die wel gevaarlijke tips gaven en 1 tip van mij vond ie ook te gevaarlijk maar had ie ook verwijderd..

Mja.. ik kan me kruisverhaaltje dan wel weer ophangen.. als tip, werkte bij mij ook.. Wanneer je de neiging voelt, teken een zwarte kruis op je arm.. herleid al je pijn tot dat kruis, en was het er vervolgens af als je er klaar voor bent.. ben je dat nooit kun je het eraf laten slijten.. Met het kruis slijt de woede van het moment dat je het tekende en die je erin stopte mee..

ik begrijp uit je verhaal dat je helemaal niet wilt snijden waarom doe je het dan?
pijn = geen plezier meissie bespaar het jezelf en zoek inderdaad afleiding of hulp!
sterkte! en doe het jezelf nie aan meid

ik zeg alleen dit
ik heb gewoon ooit eens de durf gehad
om alle scherpe voorwerpen uit men kamer te houden, niets waar ik me met kon verwonden
voelde ik me slecht, dan krepeerde ik maar
kon toch niets doen
dus doe dat gewoon

Ik ben het eens met BlackMystery!
probeer alle scherpe dingen waarmee je je zou KUNNEN verwonden uit je kamer te houden!!
EN zoek afleiding!!

Mijn mening: ga naar een vertrouwenspersoon op school (naar mijn ervaring zijn er vertrouwenspersonen op school). Je school heeft min of meer wel het recht te weten dat het niet goed met je gaat. Dan begrijpen zij jouw gedrag beter. De vertrouwenspersoon zal echt niet aan de leraren enzo doorvertellen dat jij dit doet. Zeg het anders niet meteen maar begin erover dat je problemen hebt. Wanneer je meer vertrouwen hebt kun je ook meer vertellen over je problemen, waaronder het feit dat je jezelf beschadigd.

Ook kun je 'ns overwegen om naar een psycholoog te gaan. Dat lijkt misschien een heftige stap en bent misschien bang dat dan je ouders erachter komen: hoeft niet. Je kunt je ouders gewoon vertellen dat je problemen hebt en er graag over wilt praten met een psycholoog

1 ding: je moet wel willen stoppen.

Om jezelf beter te begrijpen waarom je jezelf pij doet op deze wijze kan dit waarschijnlijk een nuttige text zijn

Succes! :)

tja, ik weet niet of alle scherpen uit je kamer halen wel helpt, ik ging namelijk gewoon m'n polsen tegen de muur slaan, maar wat je misschien kan proberen is je voornemen dat je bijvoorbeeld morgen maar een aantal sneen maakt, en dan later nog minder, en dan later nog minder totdat je ophoudt, het klinkt misschien een beetje dom, maar bij mij heeft het min of meer geholpen...ik denk vooral omdat je jezelf toelaat die aantal sneen te maken..dat geeft een gevoel van controle.(bij mij dan, het verschilt natuurlijk bij iedereen)

Door hier te posten is al een eerste stap, en daarmee ook meteen een vraag om hulp, het zint je toch niet helemaal dat snijden. Wat je nu het beste kunt doen is een vertrouwenspersoon opzoeken.
Om het zelf tegen te houden is niet 1,2,3 uit te leggen, vooral niet als het een soort van een verslaving is geworden kun je er niet ineens mee stoppen, daar gaat tijd overheen zitten. Ook om die negatieve gedachtes te verdrijven heb je tijd nodig. Je moet het een plaatjes kunnen, durven en willen geven in je hart.
Alleen op die manier bereik je volgens mij wat je bereiken wilt.

Ik leer op m'n afdeling, om als die spanningen komen, om dan wat anders te gaan doen. Iets ontspannends, maar misschien kan je ook juist wel iets doen zoals ff hardlopen ofsow.
Je kan even gaan douchen, wandelen, maar als het erger wordt heb ik nog een hele leuke, maar wel irritante hehe:D
Het schijnt heel erg goed te helpen om twee bladzijdes van een telefoonboek over te schrijven. Ik zou zeggen, probeer het:)
Dus heel simpel en makkelijk afleiding zoeken:)
En vooral HULP zoeken. Meestal zit er achter snijden nog meer gevoel verborgen zeg maar.

Hulp en afleiding zoeken dus...:)

Hoe ik gestopt ben is net zo iets. Ik had geleerd om afleiding te gaan zoeken en dat heb ik ook gedaan op de momenten wanneer de spanningen zo hoog opliepen, dat ik in 'paniek' raakte. Meestal is het al handig, dat als er spanningen komen, om dan de afleiding al te gaan zoeken. Ik vraag dan meestal een gesprekje met een sociotherapeut aan, maar dat gaat een beetje moeilijk als je niet in een kliniek ofsow zit. Ik weet niet hoe de band met je ouders is, anders kun je misschien met hun praten, of een vriendin. Bij mij was het ook echt een verslaving geworden, maar ik heb het nu wel zover, dat als ik gespannen ben en ik een mesje zie liggen, dat ik 'nee' kan zeggen. Ik hoop dat t jou ook lukt:)


Liefs

Eendje