(geen titel)
 

Je bent geen weduwnaar geworden.
De enige begrafenis was die van onze tijd
en tijd is niet te stoppen in een kist.

Ik heb de dienst dan ook gemist
maar ik weet van de dag, van de regen
die ritmeloos roffelde op het holle hout,
een geluid dat samen met de kluiten aarde
als oorlog klonk, een leger in zwarte formatie
dat granaten naar onze relatie smeet
en ik weet niet wat erger is: dat jij voorop stond
of dat je familie je steunde – en meedeed.

Nu ik slechts restjes rouw onder nagelranden heb gezien
en men niet meer in god gelooft, alleen maar laaiend is
op hoe het leven loopt, weet ik wel hoe ik de uitvaart
had willen hebben

want dan hadden we gearmd een monument opgericht,
jij had iets voorgelezen en ik ook
(vast een gedicht heel anders dan dit)
en op de achtergrond klonk de cd
die jij had samengesteld met onze liedjes.
Onze vrienden en familie hadden gehuild
maar ook gezongen over ons twee

en daarna waren we weggelopen, ieder een ander pad
want dan hadden we geweten: soms achterom kijken mag.

:(

Mooi, Remy. Droevig. Even goed overgebracht als vorige keer. Als ik dit gedicht vaker lees heb ik wel een beetje de neiging bijvoorbeeld deze zin: 'maar ik weet van de dag, van de regen' over te slaan. Zulke zinnen zijn prima, maar minder goed dan waar ze tussen staan, dus dat steekt af. 'de cd / die jij had samengesteld met onze liedjes' is ook zo'n zin, die past er qua metrum ook niet zo tussen. Ook denk ik dat 'gearmd' misschien beter past dan 'omarmd' gewoon omdat een monument oprichten in omarming me onlogisch lijkt.

In ieder geval wat mij betreft een knap staaltje ik-prop-een-mount-everest-aan-gevoel-in-een-gedicht.

Het is erg lang, maar, zoals Porcelain ook al zegt, zitten er bergen aan gevoelens in verwerkt en dat vind ik bijzonder knap. Ik vind vooral de eerste strofe mooi, en het metaforische monument. Ook vind ik, en al helemaal nu ik hem inmiddels al drie keer heb gelezen, dat je de metafoor van de dood en uitvaart e.d. heel goed toepast. Het is sowieso een goede om het gevoel mee te vergelijken, maar wat me nu bijzonder opvalt is dat ik niet in de derde strofe, als je weer over uitvaarten begint, niet denk 'he gat nee, hou er nou toch eens over op'. Normaal gesproken heb ik dat eigenlijk wel, als een gedicht helemaal gebaseerd is op één vergelijking tussen het abstracte gevoel en een concreet ding.

Afijn, nog wel één dingetje; volgens mij is het laaiend zijn over en niet laaiend zijn op (en wat betreft metrum maakt het volgens mij niet echt uit)

:o Ik weet niet of ik dit topic wel mag uppen (mag dat?) maar ik had destijds zo weinig tijd, en wilde jullie toch nog even bedanken voor de reacties, wat zijn ze positief. :) Ik heb wel eens gehoord (ook hier op DoP) dat mijn gedichten soms te persoonlijk zijn, en dat ze dus niet het gevoel overbrengen dat ik er waarschijnlijk bij heb. Mag ik aannemen dat jullie dat hier niet vinden? Want dat vind ik wel een compliment. :)
Wat betreft laaiend op/over: kan het niet allebei? (Google vindt bij zowel "laaiend op" als "laaiend over" 15.000 resultaten ;)). Ik denk dat er een klein verschil in betekenis is, en dan vind ik "op" toch beter passen...

laaiend op betekent volgens mij dat je boos bent, terwijl laaiend over komt van 'laaiend enthousiast zijn over'. of zeg ik nu iets stoms :o

Volgens mij kan 'laaiend op' prima hoor. 'Laaiend over' vind ik eigenlijk een beetje raar klinken.

En ik vind eigenlijk dat jij helemaal niet zo vaak gedichten teveel op jezelf afstemt. Misschien heb ik het wel eens gezegd, maar van wat ik me van de afgelopen tijd kan herinneren vind ik dat je heel treffend schrijft, juist ook voor anderen om te lezen/

Het is laaiend op iemand, laaiend over iets.

Is echt wel een goed gedicht. Heel pakkend. Goede beeldspraak ook. Ik stoor me wel aan de zin over die cd met die liedjes maar da's persoonlijk. De haakjes zijn trouwens super, een manier hoe haakjes in een gedicht horen te zijn.
Ik zou zeggen, meer van dit :)