Help!
 

Ik ben bang dat ik de komende twee weken ga ontsporen
(Mijn ouders zijn dan weg, ik ben alleen thuis, moet tussendoor wel werken maar ben erg veel alleen thuis, er wonen geen vrienden in de buurt dus in principe kan ik nergens heen, bellen gaat ook niet, ze zijn beide op vakantie)
Het gaat de laatste tijd al niet echt goed en als ik alleen thuis ben heb ik altijd al de neiging om mijn grenzen te zoeken (met krassen, eten, niet eten etc.)
Ik kan ook heel snel omslaan qua stemming en dat heb ik totaal niet in de hand, het kan al al iets zijn dat ik zie op tv ofzo
Ik ben gewoon heel bang de controle over mezelf kwijt te raken in die twee weken
Ik kan ook niet bij mijn therapeute terecht, dies op vakantie en voordat ik daar eindelijk een behandeling kan krijgen moeten mn ouders op adviesgesprek zijn geweest en die zijn dus weg
Kan iemand me helpen?

pfz.. moeilijk..

is er geen familielid waar je het wel mee kunt vinden en die van dingen afweet.. of een vriend of vriendin..

dat je een backup persoon hebt die je bij nood kunt bellen?

geen familielid.. de twee mensen die ik zou kunnen bellen zijn op vakantie..

je zeg dat je moet werken heb je geen collega's ofsow waar je mee om kan gaan
en je zijn al je vrienden op vakantie dan?
er is toch vast wel iemand die je op kan bellen??

je bent bang om de controle over jezelf kwijt te raken dan denk ik bijmezelf je wilt dan dus helemaal niet krassen eten ensow want daar ben je juist bang voor dathet gebeurt?
zet anders een op papier hoe jij wil dat deze 2 weken je verlopen
en iedere keer als je je niet in de hand kan houden dan lees je het en dan denk je hopelijk bijjezelf ik moet me in de hand houden het moet goed verlopen ik moet niet gaan eten of gaan krassen want dat wil ik niet ik moet mezelf in de hand houden
sorry misschien stom idee maar ik heb da zelf eens egdaan en het helpt als je gewoon de positieve dingen opzet en erop schrijft hoe jij wil dat het verloopt en probeer je er aan de houden!
probeer iemand te zoeken waar je bij terecht kunt! er is vast wel iemand hoor meissie
heel veel sterkte

...dikke knuffel...

Vraag aan je ouders of je met ze meekan als je denkt dat je het moeilijk zult hebben alleen...

Ga nu een lijstje maken met alles dat je kan bedenken dat je evt. zou kunnen kalmeren en afleiden. Elke keer als je je weer iets bedenkt zet je het erop.. En wanneer je dan dreigt de controle te verliezen ga je het hele lijstje afwerken net zo lang tot je dat gevoel kwijt bent..

dingen die mij rustig maken:
in het bed van mn ouders gaan liggen, proberen te slapen
dansen op foute muziek
warme melk drinken
duimen
harry potter of kinderboeken lezen
een stukje gaan fietsen
mn poes knuffelen
iets heel lekkers maken (bijv. een cake bakken)
enz.

Wie weet kan dat je helpen.. en ms ook de tip van Nickname23 opvolgen.. dan zijn er al 2 dingen om je op te beroepen..

nope.. ik werk in mn ouders' winkel en die mensen weten helemaal nix van me

Ik heb stemmen af en toe.. dan wil er eentje zeg maar wel dat ik kras, of tenminste iets in mn hoofd, of dat ik helemaal niets eet enzo.. en dan gaat ze zitten argumenteren over waarom ik dat moet doen en dan doe ik het uiteindelijk toch wel..

dankjewel voor je tips

k kan niet mee, dan moet de winkel van mn ouders dicht en ik wil ook helemaal niet met ze mee dan krijg ik alleen maar ruzie

Dankjewel voor je tip..

Wie weet ga ik wel gewoon hier op het forum al mijn troubles spuien.. kan ik het iig ergens kwijt..

je kan het toch aan je ouders uitleggen meid?
je kan toch zeggen dat je bang ent de fout in de te gaan?
als ze echt moeilijk doen kun je nog altijd zeggen van laat maar ik blijf wel hier
misschien een aardige buurvouw ofsow?
iemand van je sport?
heb je misschien al super vaak gehoord(zal wel) maar probeer je niet zo te concentreren op je stemmetjes luister dr nie naar probeer je dr tegen te zetten ja ja ik weet klinkt allemaal easy maar heeft je therapeute je geen tips gegeven?

nouw, al 3 dingen om te doen!!!

je redt het wel joh :)

op t forum kan ook ja!
in ieder geval beter dan nix doen he

Ik wil het niet aan mn ouders zeggen, ze gaan vannacht op vakantie en ik wil het niet verpesten, ook niet door thuis te blijven omdat ze dan aldoor denken te moeten bellen en dan verpest ik hunvakantie gewoon.
Ik heb geen buren, zijn net verhuisd en aan andere kant woont een freak. Doe niet aan sport. Ik probeer al niet naar de stemmen te luisteren.. helpt niet soms. en ik moet nog in behandeling worden genomen en mn therapeute to-be weet niet van die stemmetjes.

hmz... moeilijk....
ff een vraagje zou je het fijn vinden als je ouders je af en toe eens bellen?

eej meissie lijkt me ook wel beter als je je therapeute verteld van je stemmetjes moet je wel eens doen denk ik maja da vind IK
en porbeer te denken dat het allemaal wel goed komt denk niet meteen ohw ik red het nooit!!! nee nee nee zo moet je nie denken blijf positief ja ja makkelijk gezegd i know maar doe je best!!!

dankjewel.. ik ga het gewoon proberen..

ken het
ben het momenteel al 7 ,dagen aan het doen
zo goed als niets gegeten
slaap drie uur per nacht en ben nog geen enkele dag nuchter geweest
maar overleef het wel
daar niet van :)

Laat mensen die je kennen weten dat je 't moeilijk hebt. Anders kunnen ze ook niet helpen..

Waarom vraag je niet een vriendin (hoe oppervlakkig ook!) om bij jou thuis te komen een paar dagen?

Kun je best gezellig maken, zoiets, en misschien leer je iemand wel zo goed kennen dat je een nieuwe goede vriendschap eraan overhoudt.

Goed idee.. misschien doe ik dat nog wel ffies.
tnx

:) je moet er hier maar vaker over praten meissiej * knuff*


*zwaai* mandy