Pesten...
 

Op dit moment zit ik nogsteeds in een kliniek (voor mijn eetstoornis.). Vanmiddag moest ik ineens naar de pmt-therapeut toe en die vertelde mij dat ze in het team hadden gepraat over dat ik de mensen die mij gepest hebben nogsteeds tegenkom. En dat ik dus nogsteeds bang voor ze ben, en ze ontwijk. Maar nu gaven ze het advies aangifte te doen, of er iig veel meer over te praten en eventueel met de systeemtherapeut en mijn ouders. Ik schrok er erg van en had deze reactie niet verwacht. (ik dacht namelijk dat ik me maar aanstelde en niet zo moest zeuren) Ook hebben we het erover gehad dat ik in de stad wil gaan wonen/studeren waar zij dus ook wonen en of dat wel goed is. Omdat mijn houding misschien weer pesters aantrekt.
Herkent iemand dit misschien?? Of iemand tips??
Weet totaal niet wat ik moet doen; in die stad gaan wonen, of verhuizen (maar dan dus alleen omdat ik báng ben van hun!) enz.

Het lijkt me dat je dit zelf moet bepalen.

Volgens mij is ervoor weglopen uitstel van executie. In een andere stad kun je net zo goed gepest worden door je houding. Je zal je houding gewoon moeten veranderen.

Ik ben vroeger ook vaak gepest, maar ik was nooit echt bang voor ze. Liep eerder met een hoop wraakgevoelens rond; "als ik hem alleen te pakken krijg, dan.." :o

Het punt was alleen dat ik niks deed. Mensen konden mij treiteren en ik deed heel lang niks terug. Pas als je mij tot het uiterste dreef, ging het goed mis. Gelukkig waren mensen dan ook zo geschrokken dat ze mij daarna met rust lieten :)

ik denk dat je sowiezo minder last van pesterijen hebt als je student bent. tijdens de middelbare school periode (vooral onderbouw) moet iedereen zich enorm bewijzen. nu zal dat vast wel minder zijn.

en ik zou zeker niet gaan verhuizen. wat willen die pesters individueel komen doen als je een van hun tegenkomt op straat? ik denk dat ze eerder wegkijken dan dat ze je in hun eentje gaan zitten pesten. trouwens, het is een stad dus heb je niet gek veel kans dat je ze dagelijks tegenkomt.

Dat denk ik ook. Verhuizen zal je even een gevoel van 'een nieuwe start' geven, maar als je houding niet verandert zal je het toch misschien weer aantrekken.
Als je houding wél verandert, en ik kan me niet voorstellen dat dat na een opname niet zo is, en je blijft in dezelfde stad wonen zal je denk ik misschien nog wel even last hebben van die pesters, maar geen nieuwe meer aantrekken.
En ik kan me voorstellen dat voor de pesters dan ook na een tijdje 'de lol er af is'.

Maar hoe kijk je er zelf tegenaan?

Het is in ieder geval belangrijk om wat tegen het pesten te doen, en wel in de vorm van aan jezelf werken. Begrijp me goed: ik denk niet dat pesten jouw schuld is ofzo. Mensen ouder dat twaalf kunnen zelf verantwoordelijkheid nemen voor wat ze doen (kleine kinderen trouwens ook) en wat zij zeggen of doen is niet jouw verantwoordelijkheid. Jij kunt er echter wel eigenhandig wat aan doen. Weerbaarheidscursussen, je zelfvertrouwen opkrikken, dat idee. Ik zou je aanraden je psych voor te stellen hiermee aan de gang te gaan. Jij wordt er alleen maar beter op.

Ik ben het met mug eens dat je waarschijnlijk minder last zult hebben van pesterijen zodra je wat ouder wordt, net als de mensen in je omgeving. De mogelijkheid bestaat dat je genegeerd wordt in een nieuwe stad, of misschien dat er over je geroddeld wordt achter je rug om, maar openlijk pesten is iets dat weinig gebeurt onder "volwassenen". Maar ook tegen dat negeren en roddelen kun je zelf iets doen. Vrienden maak je niet zomaar, daar moet je iets voor doen. Bij de een gaat het makkelijker dan bij de ander, maar een open houding en wat initiatief willen daarbij wel helpen, en zelfvertrouwen uitstralen is iets dat het gemakkelijker maakt voor mensen om op je af te stappen. Dus ook daar zou je aan kunnen werken.

Overigens: van aanstellen is natuurlijk geen sprake. Pesten is een serieus probleem en het kan echt grote gevolgen voor jouw emotionele leven hebben. Reden te meer om er zo snel mogelijk wat aan te doen.

Dit:
en dit:
Ik woon zelf ook (weer) in de stad waar ik gepest ben en ik kom mijn pesters nooit tegen. De meesten studeren nu ergens anders. In Groningen waar ik eerst studeerde, kwam ik af en toe nog wel een paar van de meelopers tegen (die daar ook studeerden) Die waren altijd heel vriendelijk en benieuwd naar hoe het met mij ging. Zodra zo'n groepje pesters uit elkaar valt, houdt het pesten ook op. Iemand zal jou nooit alleen gaan pesten, want pesten is een groepsgebeuren.

Bij mij is het nu zo'n 7 à 8 jaar geleden dat ik gepest werd en ik ondervind daar nu nog steeds de gevolgen van. Ik wil je aanraden het advies van je psycholoog serieus te nemen en in behandeling te gaan of net wat ze voorstellen. Je stelt je zeker niet aan. Je kunt het probleem beter nu aanpakken, nu je de kans krijgt, dan dat je er nog jaren last (emotionele schade) van gaat krijgen.

Je bent nu 18, kans is klein dat je bij nieuwe sociale contacten gepest gaat worden. In ieder geval, ik heb nog geen pesterijen op hogere scholen gezien. Iedereen is daar sowieso veel meer met zichzelf bezig.

Dat niet alleen, maar er is een heel erge "Live and let live" mentaliteit bij hoger opgeleiden. En wanneer iemand zich ergert, zal hij of zij je eerder aanspreken op je gedrag dan je erom pesten, van wat ik mee heb gemaakt.

Is dit werkelijk waar? Hoeveel mensen worden er dagelijks op hun werk gepest? Bovendien blijft jaloezie op hogere scholen ook wel hoor! Mensen in groepen kunnen beesten zijn ongeacht de leeftijd.

bovenstaande posts niet gelezen, dus misschien val k wel heel erg in herhaling..

verhuizen naar een andere stad omdat je bang bent voor mensen die je tegen kan komen is sowieso geen oplossing, maar een vlucht.. angsten zijn er om te overwinnen, hoe moeilijk het ook is..

Dat wou ik ook zeggen, je wilt niet weten hoe veel mensen er als volwassenen nóg gepest worden op het werk - en niet alleen roddelen, maar ook zorgen dat ze rotklusjes krijgen, buitensluiten van groepsdingen, spulletjes kwijtmaken, gewoon kutopmerkingen maken, etc. Het komt denk ik wel mínder voor dan op school. Maar het gebeurt wel.

Ik ben zelf ook gepest.. Je moet eigenlijk gewoon geen shit geven om wat anderen zeggen over je. Het beeld van jezelf straal je uit, en mensen zullen je behandelen voor wat ze denken te zien. Daarop gedraag je je weer zoals anderen tegen je aankijken etc.. En je zelfbeeld bepaalt je houding. Maar werkelijk de enige die jou echt kent ben je zelf. En de enige wie over jou kan oordelen ben je zelf. Je moet jezelf gewoon de credit geven die je verdient. ;) Zoveel respect als je voor jezelf heb zullen anderen voor jou hebben!

ik klink nu echt als een oud lijk, maar geloof me: je groeit over die angst heen straks.
die pesters groeien ook op en worden als het goed is op een dag brave huisvaders en moeders die zich prima gaan gedragen en waar je dus niet bang voor hoeft te wezen.
ik ben zelf ook enorm gepest op de middelbare, omdat ik een kromlopende buitenboordbeugeldragende samsonite-rugtas-hebbende nerd was. gevolg: ik werd een schijterd en die pesters hadden een enorme impact op me..... (hiermee impliceer ik NIET dat jij een schijterd bent hoor, dat niet!)
ik snap juist heel goed dat je nu als de dood bent dat die lui weer doorgaan of dat je ze tegen komt, maar ik denk dat het niet eens zo heel lang gaat duren voordat die gasten/meiden wat ouder worden en zich waarschijnlijk gaan schamen voor hun gekke gedrag.....
wat je houding betreft: je komt vanzelf mensen tegen waarvan je het juiste leert, en mensen die je een kans geven. dan zul je automatisch anders in het leven komen te staan en anders tegen mensen aankijken. vrijwel iedereen komt zulke mensen tegen op den duur, van die mensen die voor je open staan en je een flinke portie zelfvertrouwen zullen geven.
het kutte is, dat voordat je dat soort mensen tegen komt, denkt dat het allemaal aan jezelf ligt, waardoor je die "ene houding" over je krijgt van onzekerheid/kwetsbaarheid.
jammere types voelen dat aan en zullen je daarop pakken. voor hun weer een kans om hun eigen onzekerheden te verbergen en op jou te projecteren.
kop omhoog, schijt aan die gasten hebben!

ja. ik klink als een oud wijf :s

Okay, Ik zit nu in de onderbouw maar ik heb mijzelf nog niet echt hoeven bewijzen...
Al kende ik eerst helemaal niemand, ik ben nu al vriend met iedereen.
Moet ik nu nog ergens bang voor zijn? Ik ben namelijk heel erg nieuw met de middelbare...
Het lijkt zo alsof de anderen er veel meer van weten dan ik :p
Zou dit komen omdat ze oudere broers en zussen hebben?

Het mooie van die wereld is alleen wel dat je respect kunt afdwingen door kennis. Op school had ik daar weinig aan, maar op mijn vorige werk hadden mensen mij bijv. dikwijls nodig, omdat ik de enige was die bedrijfskritische problemen snel voor ze kon oplossen.. en tsja, dan kan je maar beter aardig tegen mij zijn anders heb je een groot probleem :evil:

Bedankt voor de vele reacties!! Heb ze gelezen en aan een aantal reacties heb ik ook écht wat, bedankt!