Herfst ik was een held
 

Herfst ik was een held, maar nu?
Maak mijn stad weer wie ze was
een vuilnisbelt. Omring mij weer,
ontspoorden en gestoorden.

Duizend moorden, niemand sterft.
En doe geen drugs, doe mij.
Houd je liefde voor je, lieg!
Of kies een prude muze, smiecht.

Beduvel me. Lucifer maakt vuur.

En herfst, ik wacht op je. Ruik lont.
Straks wordt het guur. Schroei ik
mijn mond.

Dit vind ik een leuk gedicht!

Het lijkt vrij simpel, maar dat valt bij nader inzien erg mee (dat is positief), zoals de relatie tussen beduvel en lucifer. En ik vind je rijm en ritme erg mooi. Het lijkt me een gedicht dat goed voorgedragen kan worden, het heeft snelheid en vooral vuur - guur en lont en mond vind ik subtiel gerijmd.

Een kritiekpuntje: ik vind je woordkeus niet overal even geslaagd. Ontspoorden en gestoorden vind ik iets te expliciet, zeker als dat dan weer op 'moorden' rijmt in de volgende strofe. Ik vind het altijd een beetje gevaarlijk om het woord 'liefde' letterlijk te gebruiken in een gedicht om clichématige redenen. En smiecht vind ik niet zo mooi. Hoe zal ik het zeggen, ik vind het leuk dat je iemand / iets aanvalt in dit gedicht, maar je hebt het niet nodig om dan ook nog 'scheldwoorden' te gebruiken, je gedicht is van zichzelf stekelig genoeg.

Ik weet steeds niet zo goed wat ik hierop moet zeggen. Ik wil het een leuk gedicht vinden maar ik heb elke keer het idee dat het gebouwd is op de rijm en dat er verder niet echt een idee achter zit.

Ik vind 'smiecht' in ieder geval ook een beetje jammer, dat is één van die dingen die het een beetje nep maakt. En al de punten. Werken. Daar. Ook. Aan. Mee.

'Herfst ik was een held' vind ik een geweldige titel/zin, maar je doet er zo weinig mee in het gedicht. Maak een statement! Want nu vind ik het alleen maar zonde dat je die toffe zin in een gedicht hebt gestopt dat mij te nietszeggend is.

Of ik mis het punt gewoon helemaal :o.