Welke vereisten heb jij nodig om een relatie te beginnen?
 

Begin jij al aan een relatie zonder dat je echt kriebels voelt? Of moet je echt het gevoel hebben van "hij/zij is echt leuk, het kan echt iets worden"? Kijk je eerst de kat uit de boom of begin je er vrij snel aan onder het motto "we zien wel"?
Kortweg, wat vind jij belangrijk als je aan een 'relatie' begint?

Ikzelf vind het belangrijk dat ik echt een goei gevoel heb bij die jongen en dat ik ook het gevoel heb dat ie me even leuk vindt als ik hem. Een jongen die met elk meisje zou gaan dat ie ietswat leuk vindt, hoef ik niet, ik wil leuker gevonden worden dan de rest. Ik hoef niet stapelverliefd te zijn, maar ik moet wel weten dat ik het zeker kan worden. Dus ik vind mezelf wel kieskeurig :bloos:

Jullie?

Ik denk niet na over of ik een relatie met iemand wil. Zoiets gebeurt gewoon.

Ik ging al nooit zomaar met iedereen een relatie aan (:p), maar door de loop der tijd ben ik er achter gekomen dat het voor mij alleen werkt als ik zeker weet dat ik 'verder' met iemand wil (in de zin van 'het is voor altijd'). Voor sommige mensen werkt dat misschien benauwend, maar ik heb geen zin in iedere week (b.w.v.s.) iemand anders. En gelukkig heb ik iemand gevonden die er net zo over denkt. ;)

Ik moet een speciaal gevoel hebben bij diegene, maar kan niet omschrijven wat. Het moeten zekerweten kriebels zijn en een blij gevoel geven, anders begin ik er niet aan.

Aan de ene kant denk ik er niet over na. Als het gebeurt, dan gebeurt het.

Aan de andere kant: ik moet mij op mijn gemak kunnen voelen, en kunnen doen en laten wat ik wil zonder dat ik raar aangekeken wordt (met limitaties, natuurlijk).
M.A.W.: Ik moet gewoon echt mijzelf kunnen zijn zonder dat zij dat erg vind. Hoe meer ik mij op mijn gemak voel, hoe beter.
En ik moet mij geliefd en gewild voelen. <3 en aangezien ik slecht ben in bepalen of zij mij leuk vindt, moet het ergens wel duidelijk zijn. Maar niet overduidelijk. XD
Anders is het een no-go voor mij. :o Eh, ja. :DNouja, zolang ik maar blij van d'r wordt. Dat vind ik het belangrijkste.

Voor ik aan 'iets' begin... moet ik hem echt relatie-materiaal vinden, dat ik hemna een paar maand nog leuk zou vinden. :) Voor de rest denk ik er niet zo over na maar ik springniet zomaar elke jongen op schoot, elk elk weekend zoenen is ook niet echt mijn ding. Ik moet echt verliefd worden en een soort van toekomst zien.

:|

Gewoon .. van een op andere dag heb jij ineens een relatie aan je broek hangen .. zonder dat je weet waarom ..

Handig.

Nee, juist niet van de een op de andere dag. Dat groeit gewoon zo.

Hm, bij mij gebeurt dat nooit zomaar, ik denk er altijd heel veel over na. En ik moet hem dus wel echt heel erg leuk vinden en hij mij ook, anders hoeft het niet. Wat echte relaties (scharrels tellen niet ;)) betreft vind ik het altijd heel snel benauwend als ik iemand niet echt heel leuk vind - verliefd ben eigenlijk. Hoewel dat de vorige keer ook wel groeide binnen de relatie. En wat Muchacha zegt, ik wil wel de allerleukste gevonden worden, dus hij moet ook verliefd zijn op mij.

Het moet goed voelen. Hoe ik dat verder moet omschrijven, weet ik niet. Ik moet mezelf kunnen zijn, stomme verhalen kunnen ophangen en met 'm lachen, als dat allemaal goed voelt, ga ik onder het motto we zien wel een heel eind ;)

Ik moet (ten minste een beetje) verliefd zijn en aangezien ik dat nooit ben is dat als vereiste wel ruim genoeg.

De relatie zou ook een verstandshuwelijk moeten kunnen zijn.

Ik moet wel kriebels hebben, en echt verliefd zijn. En ik moet het idee hebben dat het enigzins toekomst heeft. Een relatie van 'zolang we het leuk hebben samen is het prima' is niets voor mij. Want houdt dat dan in dat zodra het niet leuk is, de relatie meteen over is? Maar meteen de eerste week praten over 'de toekomst' als in kinderen, trouwen en dat soort dingen hoeft van mij ook niet.
De kat uit de boom kijken doe ik eigenlijk nooit, past ook niet bij me. Ik ben iemand die er vol in knalt, wat ook niet altijd handig is. Ik ben iemand die ervan houdt om goede gesprekken te voeren en alles, dus ik zal als ik verliefd ben juist proberen om die persoon te leren kennen. Dus daten en kijken wat er gebeurt is niets voor mij. Ik hou wel van actie :)

Echt hotel-de-botel verliefd hoeft voor mij niet. Ik moet wel iets voor hem voelen wat ik voor niemand anders voel. En hij moet natuurlijk ook minimaal zoiets voor mij voelen. Als dat er is, dan komt de rest eigenlijk wel van zelf denk ik. We zien wel. Pas na een aantal maanden ga ik denk ik echt nadenken of het iets is voor de lange termijn. Maar zolang het leuk is, is het leuk en dat is soms al genoeg ;).

Maar als je elkaar al kent is het natuurlijk een heel ander verhaal dan wanneer je elkaar nog moet leren kennen, toch? Dat lijkt mij het hele punt van 'daten en kijken wat er gebeurt', dat je in die periode verliefd moet worden.

Denk het wel ja. Maar nu je het zo zegt en ik erover nadenk: Ik heb nog nooit een date gehad zeg maar. Ik kende iemand altijd al enigzins. Maar iemand zeg maar ergens tegen komen, telefoonnummers uitwisselen en dan afspreken om ergens wat te gaan drinken ofzo heb ik nooit gedaan. Kan me voorstellen dat het dan misschien anders gaat.
Maar met het 'daten en kijken wat er gebeurt' bedoelde ik eigenlijk; Een vriendin van me kan bijvoorbeeld heel vaak met iemand daten, maar als je haar dan vraagt hoe het zit weet ze het niet. Ze weet dan helemaal niet waar ze aan toe is, ze hebben het alleen maar 'gezellig' Nou, daar kan ik dus niets mee. Ik wil graag weten dat het ergens naar toe gaat zeg maar ;) Dat bedoelde ik met 'ik ben geen type dat de kat uit de boom kijkt.'

Ik moet wel het gevoel hebben dat er een toekomst met diegene in zou zitten. Zelfs al ben ik smoorverliefd, moet er wel een toekomst in kunnen zitten wil ik iets met die verliefdheid doen. En dat gevoel heb ik of heb ik niet, dat is niet eens aan bepaalde eisen gerelateerd. Bij de vriend die ik nu heb, had ik dat gevoel al bij het eerste mailtje wat ik van hem kreeg.. ik heb dat toen nog niet serieus genomen, omdat ik hem nog amper kende. Maarrr... ik ben redelijk snel en in redelijk extreme omstandigheden een relatie met hem aangegaan, dat had ik dus NOOIT gekund als ik dat gevoel niet had gehad. En daarna is het inderdaad wel van "we zien wel". (Overigens had dat gevoel wel gelijk, gezien we nu samenwonen en het echt HEEL erg goed gaat.. )

Dat gevoel heb ik overigens slechts 2 keer gehad, waarvan 1 keer met de vriend die ik nu heb, dus ik zou mezelf ook wel als kieskeurig omschrijven.

Hahah, oh, zo'n vriendin heb ik ook :D Heerlijk om haar verhalen te horen. Maar wel een beetje sneu voor de (eigenlijk meestal tamelijk verliefde) jongens in kwestie...

Ex-lief kende ik ook al, dus ik weet ook niet of ik zo'n date-type ben. Maar daar komen we nu wel achter denk ik :D

Inderdaad.

Ik hoef niet stapelverliefd te zijn, maar ik moet wel zeker weten dat ik dat wel kan worden. Het begint bij mij meestal met het 'wel leuk' vinden, en dan speel ik het op 'We zien wel hoe het allemaal loopt'; maw. dat kan goed uitpakken in de liefde, in een vriendschap of gewoon helemaal niets. Het ligt er voor mij ook heel erg aan wat voor gevoel de jongen in kwestie mij geeft; Een voorwaarde is toch wel dat hij mij minstens zo leuk vind als ik hem, zegmaar.

Precies. Bij mij werd het eerst een vriendschap en toen duidelijk meer dan dat, en vervolgens hadden we heel duidelijk een relatie, zonder dat ook echt afgesproken te hebben ofzo. Alles ging eigenlijk vanzelf :)

Ik denk dat je toch wel eisen stelt

Ik bedoel verliefd worden kan je op iedereen.

-Gesprek op niveau kunnen voeren,
(Praten met iemand die alleen MGAAH kan zeggen schiet ook neit op)

-Ethisch toch wel in elkaars straatje passen
(Een neo-nazi en een socialist dat gaat niet werken)

-Overlappende interesses ov potebtiele overlappende interesses zijn ook handig
(ALs de een het aleen maar ove pony's kan hebben en de ander alleen over porches zal het ook snel afgelopen zijn)

-Iets van uiterlijk
(Je start niet een relatie met iemand die ervoor zorgt dat je je braakreflex traint elke keer als je hem/haar ziet)

:confused:

Verder ben ik het wel met je critaria eens hoor, maar ik snap die uitspraak niet zo goed.

Gewoon zoals het er staat, dat je zo ongeveer op iedereen verlieft kan worden.

Die paar hormonen in je bloed, en eraan denken is ook maar een biologische reactie waar veel mensen geen controle over hebben.

Dus voor veel mensne lijkt het of zo zo pats dan verliefd zijn op iemand (en hebben het idee dat ze daar zelf weinig invloed op uitoefenen)

Daarom zeg ik da tje zo ongeveer op iedereen verliefd kan worden, zelfs op je buurman van 50 ofzo

Ja, dat is wel waar, je kan feitelijk op iedereen verliefd worden, terwijl een relatie echt niet zou werken (omdat je gewoon echt niet bij elkaar past). Ik heb ook wel van die crushes gehad; allemaal ongelooflijk onmogelijk en ook alleen leuk als crush; niet als meer dan dat. Als je echt een relatie wil, dan moet er toch meer zijn dan verliefdheid. (Maar mijn ervaring is wel dat de verliefdheid veel intenser is als je ook echt bij elkaar past; niet te vergelijken met zo'n 'crush'.)

Ik ben nu 18, en ik heb nog niet het gevoel dat als ik nu iemand tegenkom, dat het dan voor altijd gaat zijn. Dus in die zin zoek ik niet iemand voor altijd. Maar ik moet wel iemand echt leuk vinden.

Beetje raar eigenlijk, ik zou denk ik best een lange relatie met iemand kunnen hebben, maar ik kan denk ik niet met dezelfde persoon blijven als ik die nu zou ontmoeten.

Nou, ze moet er goed uit zien en niet al te dom zijn.

Ik rol er altijd zo'n beetje in. Ook een paar keer met mensen waar ik helemaal niet verliefd op was en dan heb je 'ineens' een relatie.

Met mijn huidige vriend ging het net zo. Het is van daten vloeiend overgegaan in een relatie en de verliefdheid kwam in dit geval later pas.

Hmm, dat vind ik toch echt niet. Er zijn best leuke jongens waar ik toch onmogelijk verliefd op kan worden - zelfs al zijn ze knap, zelfs al kan ik goed met ze praten. Op de een of andere manier moet er een soort klik zijn en pas dan word ik verliefd. (Die klik kan trouwens best ingaan tegen wat ik normaal gesproken knap vind, of dat ik misschien niet eens goed met ze kan lachen).

Volgens mij wordt het niet bedoeld in de zin dat jij letterlijk op iedere jongen verliefd zou kunnen worden, maar dat je ook verliefd zou kunnen worden op iemand met wie een relatie echt onmogelijk is of nooit zou werken (zoals je getrouwde buurman van 50, bij wijze van spreken). En dat je in die zin dus op "iedereen" verliefd zou kunnen worden en niet alleen op mensen waarmee een relatie ook daadwerkelijk een goed idee is.

Ik was bijvoorbeeld heel verliefd op een vriendje, maar hij was dusdanig aan de drugs dat een relatie gewoon niet haalbaar was. Dat maakte de verliefdheid niets minder, maar had wel tot gevolg dat ik besloot te stoppen met die relatie.

Oh zo. Dan heb ik slecht gelezen :o dat is namelijk precies wat ik bedoel.

Oh, ik kan ook niet op iedereen verliefd worden, maar wel op mensen waarmee relaties niet mogelijk zijn.
Dat dacht ik overigens ook eerst wel van mijn huidige relatie, toen heb ik dat een beetje los gelaten (het 'ik ben zo verliefd, ik wil meer'-gevoel) en ging ik gewoon voor een vriendschap, uiteindelijk is het dus tóch meer geworden dan dat.