Moet ik nou?!
 

Ga sinds een goede 3 maand met een meisje, zij 19, ik 17. Gaat tot nu toe allemaal hartstikke goed, van het één komt het ander. Inmiddels is ze al es thuis geweest, voorgesteld aan ouders enzo, leuk en aardig...
Maaarrrrr, ik begin steeds vaker te merken dat mijn ouders het met sommige dingen niet eens zijn...
Bijvoorbeeld dat zij ouders is, en haar vooropleiding (VLBO) is niet zo denderend, allemaal van die punten om haar maar op af te kraken, en goede dingen hoor ik ze niet over...
En nu zit ik daar dus tussen, heb ook al eens goed duidelijk tegen mn ouders gezegd dat ik het niks vindt zoals zij reageren, maar dat leid alleen maar tot ruzie...
Wat moet ik nu? Doorgaan met waar ik mee bezig ben en met haar, en dus die ruzie's, of gewoon stoppen met haar?! Ik weet het echt niet meer, maar zo werkt het ook niet...

Ik herken dit :). Misschien passen jullie niet zo goed bij elkaar als dat jullie nu denken en het risico bestaat dat jullie relatie om die reden niet lang zal standhouden; ik denk dat je ouders je hier op willen wijzen, omdat ze het allerbeste met je voor hebben en niet graag zien dat je fouten maakt in je leven. Alleen willen ouders daarbij wel eens 2 dingen vergeten, namelijk (1) dat een fout een leermoment kan zijn en (2) dat hun rol naarmate je ouder wordt zich gaat beperken tot het adviseren bij het maken van een keuze en dat jij je eigen beslissingen gaat maken.

Kom op een gepast moment nog eens terug op hetgeen je ouders gezegd hebben over je vriendin. Vertel ze dan dat je weet dat ze het allerbeste met je voor hebben, maar dat je het desondanks niet met ze eens bent, dat je graag je eigen beslissing hierin wilt maken en dat het niet erg is om fouten te maken. Het kan zijn dat het niet voldoende is om je ouders hier één keer op te wijzen, maar herhaling should do the trick ;). En denk ondertussen ook eens na over wat je ouders gezegd hebben, misschien hebben ze toch wel ergens gelijk. Succes :).

Je moet doen wat je hart je ingeeft! Jij vind dat meisje erg leuk en je houdt van haar neem ik aan?

Ik ken zo'n zelfde situatie, ook ooit meegemaakt. Dat is echt onwijs vervelend en klote, maar ik liet mijn relatie er niet door stukmaken. Integendeel. Ik heb steeds voor mijn vriendin gekozen, en na verloop van maanden zagen mijn ouders ook in dat het mijn keuze is, en als ik maar gelukkig was met haar, dan was het goed.

Dus ik geef je een advies; Kies voor haar. Als jij maar gelukkig bent.

Ik heb aan het begin van mijn relatie flinke meningsverschillen gehad met mijn ouders over dezelfde punten. Alleen was bij mij het leeftijdsverschil nog een stuk groter. Nu zijn we 2 jaar verder en zijn mijn ouders bijna nog gekker op hem dan ik ;). Dus misschien dat het gewoon een kwestie is van tijd en elkaar beter leren kennen? Er is immers een reden waarom voor jou dat leeftijdsverschil en het opleidingsniveau niet uitmaken.

Waarschijnlijk willen je ouders beschermen en denken dat dit niet het beste voor je is.
Ik heb ook een relatie gehad die mijn ouders niet goed voor me vonden. Ze hebben het even aangezien maar zouden er wel wat van gezegd hebben als het langer geduurd zou hebben.

Probeer ze duidelijk te maken dat dit jouw keuze is. Ook als ze het er niet mee eens zijn. Het is immers jouw vriendin, niet die van hen ;).

Ik denk dat ik er wel uit ben...
Een hartig woordje met m'n ouders heb ik wel vaker, niet alleen om haar....
Ik ga dus mooi door met waar ik mee bezig ben, en laat m'n ouders er verder gewoon buiten en ga ertegen in als ze weer aankomen met vooroordelen.
Ik vind dat mijn ouders ook maar moeten begrijpen dat ik moederslievekindje niet blijf, hoe moeilijk dat ook gaat worden. Mijn ouders zijn wat dat aangaat nogal christelijk, met zaken zoals 'geen seks voor het huwelijk' e.d... Allemaal punten die ik alleen maar middeleeuws vindt, en ik me dus ook niet zoveel van aantrek, wat mn ouders (vooral moeder) helemaal niet leuk vindt. Nouja, de tijd zal het leren, ze komt er hoop ik vanzelf achter dat ik ondertussen geen 13 meer ben:)

Op welke wijze heb je er nu precies last van dat je ouders haar niet mogen?

Je ouders kunnen gewoon de pest krijgen.

Sorry hoor, maar als jij het leuk met haar hebt en er verder geen enkele reden is om aan te nemen dat zij jou in moeilijkheden brengt of whatever, waarom zou je het dan opgeven voor je ouders?

-O-

Nouja, gewoon de hele dag door snerende opmerkingen, gelijk ruzie als ik vraag of het goed is dat ze 's avonds komt... Sneren tegen mij en 'kleineren' waar zij bij zit....
Gewoon gezeik, steeds ruzie, mag niet meer met der op m'n kamer zitten tv kijken, nee ze moet beneden blijven... Zulk soort ongein.
Zonet alweer ruzie, nadat ik gevraagd had of het goed was dat ze kwam, nouja, ze komt dus al niet meer want ik heb geen zin om vanavond thuis te zijn, maargoed.
Wordt er zo langzamerhand gek van, en heb dus om een goede reden gevraagd, en dan wordt er gezegd 'jou gedrag staat ons niet meer aan' omdat ze menen dat ik hun afspraken niet nakom, die voor mij gewoon niet na te komen zijn...
Ik wil dus gewoon niet 1 uur thuiskomen op zaterdagavond, omdat ik dan met vrienden op stap ben, en zij denken dat ze redelijk zijn als ze me dat zeggen... Nu gaan ze proberen een soort van 'straf' te geven blijkbaar, door mij te verbieden op mn kamer te zitten met haar... Het is dus blijkbaar het 1 of het ander, zij of mn ouders, en ik kies voor haar, probleem is alleen dat ik wel bij mn ouders woon, en ze dreigen me deruit te schoppen als het zo doorgaat... Dus ik wordt er niet goed meer van zo....

Nou, je hebt kutouders dus gewoon op kamers gaan. :)

Als ik het zo hoor zou ik zodra je 18 wordt uit huis gaan, of eerder als het kan.
En 1 uur voor 17 is wel fuckin vroeg lol

Als zij willen bluffen met jouw het huis uitzetten, moet jij precies hetzelfde doen. Zeg dat als ze zo doorgaan je hun advies zal opvolgen en je op jezelf gaat wonen maar dat dat dan ook meteen de laatste keer is dat ze jou zullen zien.
Als het ze dan nog niet kan schelen, zou ik ze ook écht nooit meer willen zien.

Had vandaag dus echt een kutdag, want heb gister ontzettende ruzie gehad...
Begon onder het avondeten met pa, dus toen ben ik 's avonds weg gegaan, naar m'n vriendin toe, en ben bij haar ook gewoon echt alles even vergeten, even gezegd hoe het thuis was, dus dat ik misschien wel eens wat bot op bepaalde dingen zou kunnen reageren...
Toen ik half 12 thuis kwam, werdt ik in een stoel neergeplant en begonnen ze beide tegen mij aan...
Het gesprek, wat dus gewoon ruzie was, kwam hier op neer: 't Meisje waar ik mee ging was volgens m'n moeder een hoer, terwijl m'n moeder haar 2x heeft gezien. ik werd dus kwaad... Ze had op de computer foto's gevonden zei ze, waar ze op stond zoals een hoer op een foto staat. Ik heb verder geen probleem met die foto's, en heb ze op school aan vrienden laten zien (foto's van Hyves, PF enzo...), en die vonden het ook gewone foto's. Ik zie in die foto's dus het probleem niet.
Vervolgens begonnen ze over seks. Ik ben haar eerste vriend niet, zij eigenlijk wel mijn eerste. Ik heb er verder niet ontzettend veel problemen mee, dat ik niet de eerste ben met wie zij eventueel het bed zou delen, had het liever niet, maar is nou eenmaal zo. Mijn ouders vroegen meteen of ik met der naar bed was geweest, en ik heb gewoon gezegd dat dit niet waar was... Toen begonnen ze te brullen dat ik dat ook absoluut niet moest doen, en dat het haar daar alleen maar om ging, en dat ik me letterlijk liet 'verneuken' op deze manier... Dus toen werd ik nog kwader, omdat er zo over m'n vriendin gesproken werd door mensen, van wie ik dacht dat ze wat om mij gaven, en mij zoiets gunden. Toen was de emmer vol, en moest ik de huissleutel inleveren. Toen heb ik tegen vader gezegd dat als hij mij deruit zou schoppen, het iemand zonder kloten was, omdat hij dan voor het probleem wegliep... Nu willen ze samen een oplossing zoeken. Ben dus al een stukje verder, en ik ga haar dus ook echt niet opgeven voor m'n ouders, daarvoor is't gewoon veel te leuk samen:).

_O_

Sterkte ermee.

Je ouders klinken erg theatraal, hetgeen vaak betekent dat ze het toch niet menen wat ze zeggen. Blaffende honden bijten niet. Als mijn ouders zo tegen mij hadden gedaan had ik ze allang niet meer serieus genomen..

Goed gedaan, respect!
Wat klinkt dat slecht, hoe dan ook, goed gedaan, ga zo door :)

goedzo jongen,
ze zijn gewoon bang om hun kleine kindje kwijt te raken aan de echte wereld, dat is dan toevallig nu, had ook gekund bij het verlaten van de middelbare scholen en het starten van een studie in een vreemde stad.

Gewoon je poot stijfhouden, zij doen raar,jij niet.

Gaat weer iets beter ondertussen...
Heb met een aantal vrienden geregeld, dat ik maar hoef te bellen als het thuis niet meer gaat, dus kan zowiezo wel een paar dagen ergens anders onder dak...
Verder zijn ze wat gekalmeerd, en ben ik steeds minder en minder thuis, waar ik ook goed m'n best voor doe:)
Probleem is alleen, dat toen m'n broer zo ver was, met een vriendin en de 'grote-mensen-wereld' zegmaar ; ), hij op dat moment toch het huis uit ging om te studeren. Ik kan dat niet, en zal dus wel moeten blijven....
Ben benieuwd hoe het af gaat lopen, laat haar mooi niet gaan, en neem het gewoon voor haar op. Heb ook goed duidelijk gezegd dat ik er nog altijd liever zelf achter kom als ik wel fouten maak, en dat zij dat niet hoeven te doen voor mij.
Ik heb er wel weer vertrouwen in:).
Bedankt trouwens voor de positieve reactie's!

well done (y)

Niet alle ouders zijn compleet fucked up, de mijne hebben over het algemeen gewoon gelijk gehad toen ze zeiden dat ze verwachtten dat die vriendin 't 'em niet gaat worden.

Op het moment dat je net wat met iemand hebt, kun je gewoon niet goed rationeel naar je relatie kijken en beoordelen of dit wel gaat werken. Je ouders kunnen dat wel.

Edit: nevermind, heb het vervolg gelezen end ei ouders sporen niet :s

:D

En hoe staat het ermee?

Heb het gelezen en ik denk dat ik een nieuwe held gevonden heb. 'Pap, als jij mij uit het huis schopt heb je geen kloten want dan loop je voor het probleem weg'. Chapeau.

Als het echt niet meer gaat kan je nog altijd naar Bureau Jeugdzorg gaan.

Wat ook heel goed zo kan zijn is dat je ouders merken dat jij jezelf niet bent (en dan in negatieve zin). Dan kunnen ze dat snel aan je nieuwe relatie koppelen.

Vooral in je eerste relatie kan je jezelf erg laten gaan. Je zet je nieuwe liefde op de eerste plaats en wringt jezelf in alle bochten om er voor haar te zijn, om haar op die eerste plaats te houden. Dit gaat ten koste van je school, je sociale omgeving, de sfeer in huis en boven alles gaat het ten koste van jouw persoonlijkheid. Jou persoontje bestaat op dat moment namelijk eigenlijk niet meer. Op dat moment ben je alleen nog maar bezig het allerbeste vriendje te zijn voor je vriendin.

Niet alleen voor jou is dit heel slecht, maar ook voor je vriendin. Als jij niet helemaal jezelf bent wordt je heel gauw heel vervelend.

Kan ook zo zijn dat jij helemaal jezelf bent bij je vriendin. Dan heb je inderdaad een beetje pech op het moment met wat je ouders betreft. Maar ik denk dat ze je gewoon willen beschermen en het een beetje verkeerd aanpakken.

Spreek gewoon bij haar af of buitenhuis, probeem opgelost. :confused:

Oke, dit klinkt alsof je ouders knetter zijn.-O-

Dat ze dreigen je weg te sturen gaat wel een beetje ver, zeker hierom. Ik had op mijn zestiende ook een vriendje die mijn ouders absoluut niet mochten, andere achtergrond en opleidingsniveau en dergelijke. En het verhaal over geen sex voor het huwelijk e n vroeg thuis moeten komen klinkt me ook heel bekend in de oren. Maar ik heb toen vrij duidelijk aangegeven dat ik niet wilde dat mijn ouders zich hiermee bemoeiden en dit hebben ze niet echt gedaan, hoewel ze het er niet mee eens waren. Je ouders moeten leren dat je volwassen aan het worden bent en je eigen mening hebt en dat is blijkbaar heel moeilijk voor ze. het is belangrijk dat je de ruimte krijgt om je eigen interesses en verantwoordelijkheden te hebben en je eigen fouten te leren maken. Als het echt zo door gaat, moet je misschien professionele hulp zoeken, want het lijkt me echt niet leuk om zo samen in een huis te wonen.

Precies.

Ik heb ook dat gezeur wel gehad in het begin van mijn relatie. Maargoed, ik was dan ook 13 jaar en mijn ouders vonden dit gewoon ontzettend vroeg voor me. Echter hebben ze dit nooit tegen me gezegt, en kwam ik er pas achter dat ze het heel moeilijk vonden om hem te ontvangen. Nu denk ik ook: Hadden ze het maar gezegt tegen me.

Je kunt stug volhouden, maar ik denk dat 't heel zwaar voor je zou kunnen worden.

Praten is misschien de oplossing, hoewel ik ook wel weer begrijp dat je daar dus geen zin in hebt omdat je de meningen over je vriendin al hebt gehoord..

Lastige situatie zeg.

Ik denk dat het tijd wordt dat jij de regels gaat maken.

Ouders: [rant]
Jij: Ok

Gewoon zo kort mogelijk reageren. Als ze je het huis uit willen schoppen zeg je gewoon "doe dan" en kijk je ze met een glimlach aan.

Hmmm, ondertussen is ze al een mooi tijdje niet meer bij ouders in huis geweest, en het loopt dus steeds beter en beter... Het wordt nu echt steeds serieuzer, en ik geloof dat mijn ouders zelf ook door beginnen te krijgen dat ik moederslievekindje niet meer ben! Ze vroegen zelfs wanneer ze weer es kwam, goed teken dus! Ga gewoon lekker mijn eigen gang, en trek me der verder niet zoveel van aan. Ze komen er vanzelf achter denk ik, en ik geloof dat ze even aan het idee moesten wennen=).
Volgende stap gaat worden; Blijven slapen;) Es even kijken hoe ik dit heel tactisch aan kan gaan pakken=)

ik heb zelf ook zo een soort situatie gehad en ik had het uitgemaakt maar daar heb ik heel veel spijt gekregen dus ik zou het aan houden en als je ouders merken dat je gewoon super veel om haar geeft houden ze vanzelf wel op;)

Jouw ouders zijn waarschijnlijk bang dat ze hun zoon min of meer 'kwijt' raken aan een meisje. Je kunt niet eeuwig klein blijven.

Mijn moeder was ook altijd zo beschermend (noem ik het maar), erg vervelend.

Het klinkt alsof je later in je volwassen leven weinig contact zult blijken te onderhouden met deze mensen. Ze zijn gestoord. Zing het uit zolang het wettelijk moet, en verdwijn gewoon op je achttiende voordat ze je leven nog verder de soep indraaien.

Mijn eerste vriendje deed metaalbewerking of zoiets, ik deed toen VWO. Mijn ouders waren het er ook niet mee eens en nu ik er op terugkijk hadden ze gelijk.
Kijk maar hoe lang het leuk is, natuurlijk, je bent pas 17 en je hoeft niet gelijk te trouwen. Maar ik zou er geen al te glorieuze toekomst in zien als ik jou was.

Dit kan wel zo zijn, maar dan kunnen zijn ouders hem daar ook rustig op wijzen en hem verder zijn eigen fouten laten maken. Het heeft heus geen zin om je kinderen voor iedere misstap te behoeden, van misstappen leren ze meer dan van gillende ouders.

Ouders horen hun mening over je liefde voor zich te houden tenzij ze denken dat er een direct gevaar uit voort komt. Als mijn ouders mijn vriendin openlijk zouden afkeuren, dan zou ik dat hen erg kwalijk nemen. Ik heb wel eens achteraf (op verzoek) gehoord wat mijn ouders van mijn vriendinnen vonden, maar dat was na de relatie.

Daarnaast is opleiding niet alles. Zoals mijn moeder zei: "Jij kan dan wel ontzettend moeilijke rekensommen doen, maar jij gaat later geen huizen bouwen, straten aanleggen en verwarmingen repareren. Voor de maatschappij zijn lager opgeleide mensen ontzettend van belang en verdienen net zo veel respect voor hun werk als jij later voor het jouwe."

Ik denk dat jij aan je ouders moet vragen of ze het nou echt zo'n probleem vinden dat jij en zij niet dezelfde achtergrond hebben. Of het nou echt zo erg is dat ze niet zo 'slim' is als jij. Want als ze dat vinden zijn het gewoon snobs.

op dit gebied vind ik het iig niet gek als de ouders het vriendje afkeuren. Mijn ouders zouden ook niet erg blij zijn als ik met 'n loodgieter thuiskwam, om zo maar te zeggen. Daar zit gewoon geen toekomst in.


maar als ik de rest vd posts lees sporen ze idd niet :|

Wat is er mis met een loodgieter? Iemand's beroep bepaald toch niet of hij/zij geschikt is? Mijn moeder is bijvoorbeeld buschauffeuse... en afgestudeerd eerstegraads docente Klassieke Talen.

Niks mis mee, ik wil er alleen niet mee thuiskomen. Zie het opleidingsverschil alleen al. Ik wil wel dat mijn vriend ongeveer hetzelfde denkniveau heeft en op dezelfde golflengte zit als ik. Eentje met ambitie, geen zak hooi. Daar zijn er al genoeg van op de universiteit, zie opleiding Rechten. Laat staan onder universitair of zelfs HBO niveau. Daarnaast, wat moet een familie met advocaten, artsen en ingenieurs nou weer met een loodgieter?

Kijk, je moeder doet vast prima werk, daar gaat de discussie ook niet over. Het is gewoon een persoonlijke voorkeur. Jij wilt vast ook een echte Hollandse meid als vriendin. See? Different strokes for different folks.

Je bedoelt dat je niet wil thuiskomen met een laagopgeleid persoon, een hoogopegeleid persoon met werk voor laagopgeleiden is zeker minder erg.
lol.

Het gaat niet alleen om de opleiding, het gaat ook om de baan natuurlijk he.

Als je ouders je uit huis willen zetten laat ze dat dan lekker doen. Zijn ze allen wel tot je 21ste verantwoordelijk voor jou dus ook dat je genoeg geld hebt.

Als je zelf uithuis gaat niet

En om de persoon zelf :o.

Dat vind ik nog steeds onzin. Ik heb een familie met voornamelijk hoogopgeleide mensen, maar niemand zou er een probleem mee hebben. Het gaat er om of jij met hem of haar kan omgaan en van hem of haar kan houden. Als het goed gaat tussen jullie, zelf al lijkt dat onwaarschijnlijk op dit moment, dan heeft de rest niet veel in te brengen.

Misschien kan hij niet op hoog niveau meediscussieren over onderwerpen die de rest van je familie razend interessant vinden, maar dat vind ik geen breekpunt.

En ik vind het een beetje kort door de bocht om te zeggen dat iemand die loodgieter is een onambitieuze, domme zak hooi is. Echt niet alle loodgieters zijn dat en misschien is dat wel juist de loodgieter die je heel erg aanstaat. Misschien heb je juist wel erg behoefte aan zo'n tegenpool die het allemaal wat simpeler ziet. Een beroep zegt niets over iemand.

Het is hetzelfde als zeggen dat alle werkelozen eigenlijk gewoon luie donders zijn die niet willen werken.

Mijn ouders zijn nou net HET voorbeeld dat opleiding geen zak uitmaakt...
Moeder is verloskundige, afgestudeerd aan Gymnasium enz...
Pa is automonteur, vanaf 16 jr aan't werk, en dat gaat ook nog goed;)
Verder zitten vriendin en ik inmiddels op hetzelfde nivo qua opleiding, zij MBOnivo3 en ik MBOnivo4... Helemaal geen probleem dus=)

Ja ,want de meeste vrouwen zijn gewoon golddiggers die geilen op status en geld.Daarom willen ze niet thuiskomen met iemand die weinig(lees minder ) status heeft dan zijzelf. Niks mis mee hoor, ieder zijn voorkeur. Voor mij is het geen punt want ik geef niet zoveel om status en geld.

opleiding en familie bepaalt de persoon onder andere :o

maar goed, mijn familie is een beetje apart, wij discussieren over de economische toestand in Azie en Schrodinger's kittens tijdens het avondeten, om het maar zo te zeggen. Het is dus natuurlijk wel een leuk als je iemand hebt die daarover kan meepraten.

Gast, chill. Ik vind het dus wel een breekpunt als hij niet kan meediscussieren over dingen die ik interessant vindt. Waarom maak jij er zo een punt van. Zoals ik zei heb jij waarschijnlijk ook je voorkeuren. Waarschijnlijk val jij op oer-Hollandse meisjes. Ik ben uberhaupt niet Hollands. Nou prima toch, jouw voorkeur. Ik ga er niet over zeiken. Maar dat is natuurlijk een politiek correctere voorkeur dan beweren dat je niet wat zou beginnen met iemand die onder een bepaald opleidingsniveau of loopbaanniveau zit.

Onder andere ja.

OMG echt onderwerpen voor pseudointellectuelen.:D geen diss overigens;) Je kan ook geen zinnig woord zeggen over schrodinger's kat zonder kennis van QM.Dat filosofische gezever eromheen met die halfdode kat slaat nergens op. Evenzo kun je ook geen zinnig woord zeggen over de economische toestand van Azie.Nouja ''goh'' wat erg misschien.

Nou ik weet niet of wij pseudointellectuelen zijn hoor. Ik ben gewoon zo opgegroeid, zo gaan discussies bij ons thuis. Over geschiedenis, wetenschap, actualiteiten maar ook natuurlijk onzin-onderwerpen. ;) Ik ken veel mensen(zelfde afkomst als ik) die over dat soort onderwerpen praten. En weinig Nederlanders die dat doen. Dus het zal wel cultureel zijn.