Onmisbaar
 

Steeds vager zie ik
de contouren van je gezicht
wat ik eerst zo helder had
vervaagt nu met de dag

nu jij hier bent verdwenen
en ik je niet meer zie
zal ik eraan moeten wennen
the move is out of me

Wat is het leven zinloos
als je hier zit, zo alleen

Je maakt elkaar onmisbaar
geeft elkaar een doel
valt er te leven
zonder dat gevoel?

Het lukt jou altijd wel een bepaalde sfeer op te roepen, vind ik :)

In je eerste strofe:
Is het de bedoeling dat het "wat ik eerst zo helder had " is? Want als je het leest is :"wat ik eerst zo helder zag leuker lezen naar mijn mening. Ik vind trouwens de eerste en tweede strofe niet zo sterk. Zo zijn wel zeer goed als een soort inleiding en moeten dus wel zeker tot het geheel (zoals hier dus :p) horen. Maar het deel dat ik echt mooi vind begint pas na de tweede strofe.

Je einde vind ik sterk, je verwoord in dat deel een gevoel dat op enrom veel verschillende manieren kan omschreven worden, maar jouw manier staat me min of meer wel aan :)

ik vind het mooi verwoord, dat engelse zinnetje is niet storend, juist heel goed erbij. (y)

De combinatie met dat Engels vind ik errug mooi en ook wel orgineel. Zeker als je daarbij ook de boel laat rijmen.

Apart zeg!, mooi, 's een keer totaal ander soort stijl gedicht:)

xxxx