even een vraagje
 

Hallo, ik heb de laatste tijd steeds meer het gevoel dat er twee ik personen in mij zitten. Zeg maar de gene hoe iedereen mij kent van buiten enz en een ander persoon die in mijn hoofd zit. Die ik persoon van buiten en van binnen zijn eigenlijk de hele dag in discussie zelf nu op dit moment. Of het wel slim is om dit de schrijven en of ik me niet aanstel enzovoort. Zo gaat het eigelijk de hele dag voort. Vooral als ik alleen ben en er niemand om mij heen is.

is dit iets wat meer mensen hebben en hoef ik mij nergens druk om te maken of er toch iets aan de hand?

:)

Dat is volgens mij heel normaal; je bent altijd met jezelf in discussie. Ook het gevoel dat je van buiten anders bent dan van binnen is iets dat de meeste mensen wel zullen herkennen.

Ik denk dat een belangrijkere vraag is of jij en/of je omgeving er last van hebben. Belemmert het je op een bepaalde manier bijvoorbeeld?
De mogelijkheid is aanwezig dat er iets aan de hand is, maar wat Andijvie zegt klopt wel. Iedereen heeft verschillende rollen, manieren waarop je je presenteerd of waarop mensen je kennen.

ok mooizo, nee niemand anders heeft er last van. Alleen word ik er soms zelf wel gek van waarom dat de hele dag heen en weer moet daarboven :)

maar toch bedankt,,

Als jij er last van hebt lijkt me dat ook niet handig.
Misschien is het lastig om echt dat duidelijk te maken, maar kan je proberen aan te geven in hoeverre je er last van hebt? Stel dat 1 helemaal niet is en 10 ik kan niet meer functioneren, wat voor een cijfer zou je het dan geven en welke omschrijving hoort er bij dat cijfer?

En ik kan me best voorstellen dat het vervelend is als je de hele dag onrust in je hoofd hebt.

Dit topic doet me denken aan een topic van ruim een jaar geleden.
http://forum.scholieren.com/showthread.php?t=1434104

@dinsdag:
Probeer jezelf te vergelijken met deze topicstarter, misschien dat je zo je gevoel hierdoor beter kan omschrijven en je verschillen kan aangeven met hem. Schrik niet van de ernst hiervan, jouw situatie is anders en komt misschien wel totaal niet overeen, met wat hij hier schets van zijn situatie.

Ik wist dat deze kwam. Zat hem toevallig net ook nog te lezen :)

Dat hoeft helemaal niet..

Ik ben het behoorlijk met mezelf eens hoor :o

Het enige wat ik heb, is dat ik vanuit mijn gevoel anders handel dan wanneer ik luister naar mijn verstand. Dat is een kwestie van de juiste balans vinden, maar dat leidt niet tot innerlijke discussies ofzo :D :p

ja ik vind dit wel enigsinds vergelijkbaar met die dingen in zijn hoofd enzo maar bij mij hebben ze niet echt namen. Bij hem kwam het naar voren bij drugs/alcohol gebruik en dat herken ik zeker. Vaak als ik geblowt heb of veel gedronken ga ik ook in me zelf zitten praten en dat soort dingen. Maar op zulke momenten vind ik het eigenlijk wel fijn dat er dan iemand is waarmee je een fijn gesprek kan hebben. Maar het is niet het geval als ik in een grote groep zit alleen als ik alleen ben.

Discussie is misschien niet het goede woord, maar je bent wel altijd aan het denken over 'zal ik dit doen of toch dat?' (en meer van dat soort dingen, het hoeven niet eens keuzes te zijn), de een komt daar misschien weer makkelijker uit dan de ander.
Zelf heb ik ook wel eens dat m'n gedachten me echt over nemen, dat is heel lastig. Maar afleiding zoeken helpt dan wel om ze weer op de rails te krijgen :D Dus bv. gewoon eens om je heen kijken en in je gedachten dingen die je ziet benoemen. 'Ah, een vaas op een tafel met daarnaast vier stoelen!' Heel suf, maar dan heb je je gedachten even af kunnen zetten van het telkens maar weer ratelen en kan je dus weer wat frisser denken ipv in een soort 'welles-nietes'-cirkel terecht te komen.

Tegen of in jezelf praten is ook helemaal niet raar. Mensen denken wel eens dat je echt gek moet zijn om hardop tegen jezelf te praten, maar zolang je door hebt dat je tegen jézelf praat is het niet erg :) Het werkt vaak zelfs heel motiverend; als je hardop tegen jezelf zegt dat je nu echt aan het werk moet, dan spoort je dat echt meer aan dan het alleen te denken. Kennelijk voel je je dan toch aangesproken, ook al zeg je het zelf. (Het helpt onzekere mensen ook minder onzeker te worden wanneer ze tegen zichzelf zeggen dat ze aardig zijn, of mooi bijvoorbeeld.) Als je werkelijk denkt dat je tegen iemand anders praat, dan is er misschien wel iets aan de hand.

Wanneer het je echter echt belemmert in je dagelijkse doen, dan is het wat anders.

hier zat k ook aan te denken.
innerlijke discussies de hele dag wtf.

Dan nog is het heel normaal als je dat wél hebt hoor :)

Bedoel je 'in jezelf praten' als 'denken'(bijv. jezelf vragen stellen over iets/iemand)?

Vind je dat je praat met een 'ander' persoon of praat je gewoon met jezelf en heb je ideeën die elkaar voortdurend tegenspreken?

wat makaveli zegt, daar ligt verschil. ik praat heel veel in mijn hoofd, maar dat is binnen mijn eigen denken. ik praat in mijn hoofd alsof ik bijvoorbeeld tegen anderen (meestal bestaande personen) praat, ik leg "iemand" iets uit, ik praat uit verveling als dat ik zou doen als iemand anders er zou zijn, ik stimuleer mijzelf bijvoorbeeld, etcetera. maar er ís geen ander. de antwoorden in een gesprek bijv hebben eigenlijk altijd zelfs geen eens woorden. het is immers denken. er speelt niemand een oncontroleerbare rol mee.

nee het is meer dat ik mezelf een vraag stel en ik geef/krijg er zelf antwoord op. Of dat ik gewoon over en weer praat met mezelf zeg maar. bijvoorbeeld : ik zit op de fiets en denk: zal ik hier links of rechts gaan. Antwoord: ik zou links gaan. en dan weer: maar ik kan toch ook rechts hier. antwoord: ja maar ik zou links nemen. enz

hopelijk maakt het voorbeeld het een beetje duidelijk want het is allemaal een beetje lastig uit te leggen.
maar zoals in het voorbeeld gaan heel veel discussies in mijn hoofd.

als ik een goed beeld heb van hoe het zit.. dan ben je bezig jezelf manisch te maken.
tuurlijk heb je gedachtes van binnen die je er toe zetten om eens een andere weg te nemen als je aan het fietsen bent.
het gaat daarbij wel om korte ingevingen, waarop je je keuze binnen zo'n seconde gemaakt hebt.

opzich zolang die gedachtes het je niet moeilijk maken om te kiezen, dan is er niets aan de hand.

Ja, zo in deze mate heb ik dat ook. Maar heeft niemand er een oplossing voor? Want ik heb soms echt tijden dat ik er gewoon ontzettende hoofdpijn van krijg en er doodmoe van word, want alles blijft maar doorrazen... Aan rustige, andere dingen denken lukt niet, want ik heb het iig niet onder controle :)

is het geef of krijg. is het controleerbaar? (ik schat zo in van wel, dan ben je in ieder geval een beetje bij de categorie stoornis vandaan).
dan bedenk je het waarschijnlijk zelf, wat ook heel irritant kan zijn. wat inanis zegt verder, het moet bij spontane ingevingen blijven, anders kom je in het gebied van dwanggedachten. ik heb dat zelf in periodes gehad. heb je dan ook dat je links moet nemen, ook al weet je niet waarom, en als je rechts zou gaan, dan nog de neiging zou hebben terug te gaan om als nog links te nemen?
enorme stress/druk of behoorlijk in de knoop zitten met jezelf (emoties of emotieverdrukking) kunnen wel (misschien zelfs wel alleen via deze uitingen zichtbaar?) oorzaken zijn.

dat niet onder controle hebben is zo slecht nog niet. misschien kun je je met andere dingen bezig houden, irl met iemand gaan praten, dingen opschrijven (soms wordt het dan zulke onzin dat je vanzelf wel stopt, dan is het leeg), je ergens juist wel op concentreren, logisch gaan redeneren over iets, of deconcentreren: flink aan lichaamsbeweging doen, ontspanningsoefeningen, zoiets misschien? het zijn maar ideeen. afleiding is denk ik wel het belangrijkste, met bijv denken over het denken raak je alleen maar verder in de knoop.

Ik heb van mijn therapeute geleerd dat je geen controle hebt over je gedachten; je kan niet tegen jezelf zeggen 'hou nou eens op met denken!', dat werkt gewoon niet. Bij mij helpt het wel wanneer ik me heel bewust afleid, dus ik kijk om me heen naar wat ik zie en benoem dat in m'n gedachten. 'Een boom, een fietser, verkeerslichten, een bus, een hond, een man met een snor.' Dat klinkt heel stom, maar het helpt echt je gedachten op iets anders te zetten. Hoe vaker je jezelf af kan leiden, hoe makkelijker het wordt en op een gegeven moment hoef je jezelf niet eens meer af te leiden omdat die eeuwige discussie gewoon niet komt.
Het helpt me ook niet als ik ga denken aan rustige dingen, ik moet me echt richten op dingen om me heen en ook extreem bewust; dat kost vrij veel energie en concentratie in het begin, maar het wordt dus makkelijker hoe vaker je het doet.
Je hebt geen controle over je gedachten, die komen wanneer ze komen, maar je hebt wel controle over je gedrag, en je gedrag kan je gedachten weer afleiden. Typisch cognitieve gedragstherapie :)

(y):)

@ topicstarter, zolang het je niet tot waanzin drijft. Maar dat heeft geloof ik iemand anders al gezegd. Verder vroeg iemand of er niet iets tegen te doen is. Hmm ik krijg tegen dwanggedachtens oxapezam, gewoon om het 'rustiger' te maken in mijn hoofd. Spanningdempend dus.. Overigens is dit geen defenitieve oplossing.

Nou ben ik wel heel nieuwsgierig hoe je op die optie bent gekomen :)

bedankt voor de reacties, ik word er niet echt gek van maar het was me gewoon iets wat me de laatste tijd op viel. Maar ik hoor dat het redelijk normaal is dat je dat denkt van meerdere mensen.

en over wat andijvie zegt helpt inderdaad gewoon afleiding zoeken in andere dingen, het blijft alleen wel druk in mijn hoofd. Ik denk ook dat het ligt aan de hoeveelheid stress ik heb op het moment. Maar ik heb er echt niet veel last van, ik vroeg het mij gewoon af hoe of er meer mensen waren die ook op zo´n marnier denken.

En een lekker ontspannend sigaretje op zijn tijd helpt ook ;)

Ik denk dat best wel veel mensen hier last van hebben. In sommige situaties is het gewoon moeilijk om de beste beslissing te nemen. En dan heb ik het niet alleen over belangrijke beslissingen, maar ook kleine dingetjes zoals aankopen.