'Eigen wereld'
 

Hallo.

Me familie zegt dat ik me 'eigen wereld' leef. Maar ik snap niet hoezo dat dat zeggen. Ik zit vaak alleen achter de computer want dara hou ik van, ga regelmatig naar buiten en doe verders me eigen ding. Maar als ze vragen om ergens heen te gaan heb ik vaak geen zin omdat ik liever in me eigen omgeving ben, tenzij het gaat om shoppen, vakantie en met vrienden dingen doen. Me moeder vroeg om naar het Dolfinarium te gaan met een vriendin van me moeder en de zoon van die vriendin, maar ik had dus geen zin. Ook sta ik soms wel is te luisteren en dan zeg ik ja maar ik ga nu, en kijk dan best dood en praat zacht. En dan zeggen ze dat ik in me eigen wereld leef. Alleen ik snap dat gewoon niet, ik doe toch me ding en als ik nou geen zin heb heb ik toch geen zin? of klopt het toch wat ze zeggen?

Je familie vindt - denk ik - dat jij je een beetje van hun afsluit, afzondert. Dat is dan misschien wel je eigen ding, maar zij zouden het waarschijnlijk gezelliger vinden als je ook dingen zou doen samen met hen. Ik weet niet of ze dat overdrijven, want ik ben er natuurlijk niet bij. Zelf ben ik ook beetje zo (eigen ding, zelfstandig, in- en uitlopen) en dat lijkt voor jou misschien 'je eigen ding', terwijl zij het zien als 'alleen aan jezelf denken'. Betrek je familie iets meer bij je eigen leven, anders?
Het laatste stukje van je post snap ik niet helemaal.

Als ik je verhaal zo lees, denk ik dat je familie dat zegt omdat je er niet echt voor open lijkt te staan om ook met hun leuke dingen te doen. Zoals je zelf al zegt, met vrienden wil je wel leuke dingen doen maar om bijvoorbeeld met je moeder, d'r vriendin en haar zoon naar het Dolfinarium te gaan zag je niet zitten. Dan kan ik me voorstellen dat ze zoiets hebben van 'ze wil liever in haar eigen wereld zijn dan iets samen met ons doen...', en ook dat ze zich daardoor een beetje door je genegeerd voelen. Het is misschien niet helemaal goed van ze om te zeggen dat je 'in je eigen wereld leeft', maar ik ben het wel met ze eens dat je liever alleen dingen doet of met vrienden, maar liever niet met. Toch is dat jouw keuze en die moeten ze, vind ik, respecteren. Hoewel het volgens mij nooit verkeerd is om ook eens iets leuks te doen met mensen waarmee je eigenlijk liever niets doet, misschien is het juist wel hartstikke gezellig :)

Dat van dat praten begrijp ik niet helemaal geloof ik.. Bedoel je dat als iemand tegen je praat, dat je dan wel eens midden in het gesprek zegt dat je gaat en dan weg loopt? Want dat vind ik eerlijk gezegd een beetje vreemd :bloos:

Ik heb het niet helemaal uitgelegt kom ik achter. Nou als we bij me oma gaan eten, dan ga ik weg op de fiets naar huis en sta ik al met me jas aan. En dna kletsen hun nog aan tafel en dan zeg ik gwn een beetje vaag ik ga naar huis. Maar dan ben ik aant nadenken ofso en dan zeggen hun dat ik in me eigen wereld leef..

't Klinkt alsof je een beetje verlegen bent, klopt dat?
Verder bedoelen ze inderdaad dat je veel dingen zelf doet, je vermaakt je goed alleen en vindt het vaak niet zo leuk om bv. naar het Dolfinarium te gaan. Dat noemen zij 'in je eigen wereldje leven'.
Als je daar last van hebt en je wil bijvoorbeeld wel naar het Dolfinarium, maar je durft niet zo goed, dan is het wel slim om tóch eens mee te gaan. Als je gewoon geen zin hebt omdat het je niet leuk lijkt, dan ga je niet (hoewel je je best eens kan dwingen tóch mee te gaan, al is het maar om je moeder blij te maken :) ).
Mensen vinden het vaak een beetje vreemd als je graag alleen dingen doet, maar als je er een beetje een balans in kan vinden en als je zelf blij bent, dan is het helemaal niet erg.

op mijn 14e hoefde een uitje naar het dolfinarium ook niet meer zo.
sterker nog, k wilde het liefst nergens met mijn ouders heen, maar gewoon thuis voor de tv/pc of buiten in mijn buurt rondhangen.

dat afwezige.. k denk dat je wat in jezelf gekeerd bent. probeer eens wat positiever te zijn naar je moeder, oma etc.
genoeg positief contact maakt je wel wat losser.

misschien klopt het wel wat ze zeggen, maar dat betekent niet dat je er wat aan hoeft te veranderen. zolang jij ook echt je eigen dingen blijft doen (niet de hele dag computer enzo) en wel een beetje je eigen contacten onderhoudt, daar waar jij je goed bij voelt.

Ik zie het probleem niet. Veel tieners zitten helemaal niet op uitjes met hun moeder te wachten. Als ik zo je eerste bericht lees, ga je wel gewoon met vrienden shoppen en zo. Iemand die echt helemaal op zichzelf gekeerd is, doet dat niet. Af en toe alleen dingen doen is echt niet raar of verkeerd.:)

Het kan geen kwaad om af en toe ook dingen te doen waar je eigenlijk niet zo'n zin in hebt, maar waarmee je anderen een plezier doet. En bij moeders is dat nou eenmaal iets met haar of het gezin ondernemen. Dus doe af en toe ook dat soort dingen. Voor jezelf kan dat helemaal geen kwaad en voor haar is het leuk. Dan vindt ze het vast ook minder erg als je de rest van de tijd vooral op jezelf bent.
Oh en dat 'doods kijken en zacht praten', dient dat een functie? Want opgewekter kijker kost zoveel moeite niet en je bent dan wel van het gezeur (zo ervaar jij het waarschijnlijk) af dat je zo in je eigen wereld zit.

o, dat kan heel goed kwaad. als jij er geen zin aan hebt, dan doe je dat niet, simpel. en het doen omdat haar moeder dan tevreden zou zijn, is natuurlijk wel de laatste reden om het te doen. in je eigen wereld zitten doe je wel of niet, niet afhankelijk van de buitenkant, en al helemaal niet van een gespeelde of aangepaste buitenkant.

Het kan heel goed kwaad volgens jou, maar een reden geef je niet. Vertel?
En je moeder een plezier doen is wel de laatste reden om het te doen, zeg je. Vertel?
Oftewel, leg eens wat meer uit.

Ik denk namelijk dat je met 14 jaar toch al oud genoeg bent om je zin eens te verzetten en iets voor een ander over te hebben. Tevens denk ik dat ze er zelf beter uit komt. Ze komt namelijk niet over als iemand die erg op zichzelf is. Ze gaat immers graag shoppen of andere dingen doen met vrienden. Alleen haar moeder vindt dat ze teveel met zichzelf en met haar vrienden bezig is. Simpelweg door heel af en toe ook iets met familie te doen (wat heus niet zoveel gevraagd is) maak je het dan een heel stuk makkelijker voor jezelf, omdat je dan van het gezeur af bent.

@ balance, je kunt t probleem niet alleen bij die meid in de schoenen schuiven. t ligt altijd aan twee kanten.
en in dit geval is de mama dus duidelijk niet dominant genoeg om tot haar dochter door te dringen.
hoewel t haar wel goed lukt om dr dochter dus een slecht gevoel te geven.
(dat ze in haar eigen wereldje leeft etc)

wat ik denk dat moet gebeuren is simpel; positief zijn (en eerlijk, de moeder zou daar eigenlijk het voortouw moeten nemen) en als de spanning een beetje weg is wordt het tijd voor een goed gesprek. (dat daar vervolgens veel goede gesprekken op mogen volgen)

het kan kwaad je aan te passen, te doen wat anderen willen. "iets voor een ander over hebben" heeft te maken met een reeele noodzaak, anders slaat het nergens op.

zoiets doe je met je hart, niet met tegenzin. dat hoef je pas te doen als het onder de categorie reeele noodzaak valt.
als ik wil dat jij vanavond een potlood eet, dan heb jij geen enkele reden dat te doen. hooguit dan wanneer ik sterf als jij dat niet doet.

als moeder zou ik wel blij zijn als mijn dochter om die laatste reden mee ging zeg. dingen doen om van het gezeur af te zijn mag toch nooit een argument zijn, tenzij het om situaties gaat waar jij niet slechter van wordt (50/50 situaties dus) en de ander wel beter.
(als de ts niet zou weten of ze wel of niet mee wilde en haar moeder had het graag, bijvoorbeeld).

Je bedoelt dat ik de schuld niet alleen bij die meid neer kan leggen. Dat doe ik ook niet. Het probleem leg ik wel bij haar alleen neer en dat kan prima. Zij komt hier namelijk met d'r probleem en niet d'r moeder. Ik draag ideeën aan om van het probleem af te komen. Of zij het een goede oplossing vindt mag ze helemaal zelf weten.

Oh, ik heb toch echt heel vaak dingen voor iemand over waarbij het geen reëele noodzaak is. Ik volg je gedachtengang niet zo. Tuurlijk doe je dat soort dingen met je hart, maar dat sluit het hebben van tegenzin niet uit. Als ik mijn ouders een plezier doe door het huis op te ruimen, doe ik dat met mijn hart (liefde voor mijn ouders) maar toch echt ook met tegenzin (buh wat een rotklus). Het een sluit het ander niet uit. Jij hebt het over 50/50 situaties; ik zie niet in waarom dit een situatie is waarom ze er slechter van zou worden.

Leuk dat jij wil dat ik een potlood op eet, maar dat is niet echt te vergelijken met eens met een familie-uitje mee gaan, he? Mijn moeder vond dat ook altijd heerlijk; even een momentje waaruit blijkt dat je toch nog om elkaar geeft en je niet totaal aan het afzonderen bent voor je familie. Jij suggereert dat die moeder het niet leuk vindt als de TS om die reden mee ging naar dat uitje. Ik weet uit ervaring dat mijn moeder dat toch zeker wel prettig vond. Het is ook maar net hoeveel je laat blijken dat je er eigenlijk geen zin in had. Het is maar een uitje hoor, niet het einde van de wereld.

je draagt meer dan ideeen bij, namelijk een beoordeling. (of is het misschien beter om te zeggen 'veroordeling')

overigens zou ik op die leeftijd een uitje naar het dolfinarium wel als een soort wereldramp gezien hebben.

1) het is niet cool (vrienden en vriendinnen zullen niet bepaald roepen, wat gaaf dat je moeder je meenam naar het dolfinarium!)
2) het is niet interessant (eenmaal zo'n beetje het zevende levensjaar gepasseerd zijn er weinig redenen te bedenken waarom het dolfinarium interessant is) behalve als je interesse op het gebied in kwestie ligt.

verder ben ik het er wel mee eens dat je best eens dingen voor een ander mag doen ook al vind je het zelf niet bepaald fantastisch.
toch is dit wel een wat complexer geval, le mama wil met haar dochter een typisch soort uitje delen die goed in de context past van een 'ideale' moeder-dochter verhouding.
besides als haar ma zo geinteresseerd is in het dolfinarium.. (of het soort inhoud van het dolfinarium) dan had ze die interesse wel eerder in het leven van haar dochter boven water mogen laten komen.
misschien dat die dan zelf sowieso iets meer geinteresseerd zou zijn geweest in dat uitje om sociaal persoonlijke redenen.

k kan me voorstellen dat als ze met haar ma daarnaartoe gaat.. er weinig woorden in haar op zullen komen om met dr ma te delen.
wat dus anders zou zijn geweest als de interesse van haar ma op dat gebied (dolfinarium en toebehoren) lag, zodat er per definitie genoeg gespreksstof zou zijn.

het doet me gewoon echt denken aan: 'het doen van iets om het doen'
niet het doen van iets omdat je er iets mee wilt zeggen of laten zien.

Haha, dit is gewoon puberaal gedrag. Ik kan me alleen niet voorstellen dat je het niet op kan brengen een keer wat met je moeder te doen. Moeders bedoelen het goed en waarschijnlijk biedt ze zulke uitjes niet elke week aan. Ik deed dat op die leeftijd ook wel een beetje, maar toch ging ik mee. Tuurlijk moet je niet dingen tegen je zin doen, maar zo af en toe je eens aanpassen en gezellig proberen over te komen lijkt me geen grote opgave.

Gaat de ts eigenlijk wel eens wat doen met d'r ouders? Op die leeftijd vond ik het ook verschrikkelijk met alleen m'n ouders naar bijvoorbeeld de film te gaan, maar toch was dat altijd wel gezellig.

Ik sluit me aan bij wat =zwart wit= zegt en voeg toe dat ik haar systematiek in denken en manier van denken erg logisch opgebouwd en realistisch vind.

Ik heb vroeger ook in deze situatie gezeten, erg vaak, en meestal gaf ik toe om problemen te voorkomen (ontevreden/boze moeder/ouders). Onderliggend kan slechts het ouder worden zitten, dolfijntjes zijn op een gegeven moment niet leuk meer bijvoorbeeld, maar er kan ook meer onder liggen. Achteraf denk ik dat ik beter niet toe had kunnen geven en het dus tot af en toe tot een ruzie, woordwisseling of emotionele uitspatting had kunnen laten leiden. Ik denk dat mijn dagen thuis dan aanmerkelijk leuker hadden kunnen worden.
Opgroeiende kinderen vereist aanpassing van beeld bij de ouders, en het beeld van een lief jochie is beter dan dat van een puber. Zeker omdat de ouder de minder leuke dingen van het lieve jochie al vergeten is en daardoor denkt dat de puber erger is (niet dat hij dat niet is, maar wil minder dan zij denken). Mensen leven graag in een 'verleukte' wereld waar ze dingen zien als anders dan ze zijn omdat dat leuker is. Het kapotslaan van deze dromen vereist wat geweld zoals ruzies, uit zichzelf doen ouders het niet of zo laat mogelijk.

Het meegaan in die dromen gaat in ieder geval niet helpen met ze even duidelijk maken hoe je echt bent.

Bedankt voor de reacties, ik denk dat ik er toch met me moeder ga over hebben en misschien toch meega, omdat me moeder het ook wel leuk vind, zoals jullie zeggen.

ze vindt het fijn om iets met je te doen.
daarbij maakt t vast helemaal niks uit of het bij het dolfinarium is of in het rijksmuseum.
als je creatief bent en iets bedenkt dat jullie allebei wel interessant vinden, dan moet je dat voorstellen.

Heeft denk ik met je leeftijd te maken.
Je hebt niet altijd meer zin om iets met je ouders te gaan doen, en dat snap ik.
Maar misschien om je moeder eens blij te maken dat je af en toe eens mee kunt gaan.
Dat wil niet zeggen elke week. En ik denk dat het wel weer bijdraait.. Een fase in je leven.
Maar misschien voel je je ook niet zo vrolijk? En is dat een van de redenen waarom je je opsluit(?)

Het zou best kunnen dat je het vanzelf leuk gaat vinden als je eenmaal in dat dolfinarium bent :). Misschien is het wel een idee om aan je moeder uit te leggen dat je best een middag gezellig iets met haar wil doen, maar niet de hele dag. Dan heb je ook nog tijd voor jezelf. Of je kunt vragen of je een vriendin mee mag nemen, dat vind je misschien gezelliger :)

Dit bedoel ik helemaal (y)

En dat zie ik niet als een veroordeling, Inanis.
Wel als een beoordeling, maar in dit topic wordt niet voor niets gevraagd naar onze mening, he? Jouw mening is evengoed een beoordeling, maar daar is niets op tegen.