Liegen
 

Wanneer en om welke reden liegen jullie en wanneer is het volgens jullie toegestaan om te liegen? Onder welke omstandigheden zouden jullie zelf bedrogen willen worden?

Zelf probeerde ik altijd in alle gevallen zo min mogelijk te liegen. Recentelijk heb ik echter een vervelende situatie meegemaakt waarbij ik door mijn eerlijkheid (waarschijnlijk) een goede vriend heb verloren. Daarom ben ik erg aan mijn houding over liegen gaan twijfelen.

Mijn antwoord is dus "alleen als de gevolgen anders heel schadelijk zijn", maar het is goed mogelijk dat ik daar in de toekomst anders over denk.

ik heb zojuist gelogen om een hete berliner af te poeieren die denkt dat ik de vrouw van zijn leven ben.
verder lieg ik niet zoveel, maar ik verzwijg wel dingen.

deze past beter op L&R

Liegen doe ik niet aan tegen goede vrienden. Verzwijgen is een ander verhaal, louter omdat het het aantal problemen en nutteloze discussies vermindert.

ik mis de mogelijkheid om meerdere dingen aan te vinken?

Dan kruis ik wel niet aan. ja ik heb wel eens gelogen tegen vrienden, soms om diegene te beschermen of omdat ik niet dingen door wil lullen die ik weer van een andere vriend heb gehoord.

En tsja, afgezien daarvan? Ik vertel niet alles, lijkt me logisch. Maar echt liegen over grote dingen? nee. het zijn mijn vrienden. Ik kan ze vertrouwen en hoop dat dat wederzijds is. Maar in situaties waarin het tússen twee vrienden gaat vind ik het wel eens lastig (weet jij wat die en die over mij heeft gezegd? uh ja dat je een kutwijf bent en dat die haarkleur je écht niet staat, maar eigenlijk mocht ik dat niet doorvertellen:p)

Als verzwijgen ook mee telt: meestal om discussies te voorkomen of omdat iemand anders mij iets in vertrouwen heeft verteld. En wat misschien ook telt, dingen die ik niet zeker weet zeggen op een toon alsof ik ze wel zeker weet :o. Maar echt liegen niet.

Ik lieg nauwelijks, meestal als ik ergens niet over wil praten of als ik gewoon vind dat het iets persoonlijks is, ontwijk ik meer of zwijg ik erover. Ik lieg overigens wel soms, als het bijv in mn eigen belang is en het niemand anders schaad maar dat is zelden.

Dit :)

Dat ja. Maar het komt niet vaak voor, ik ben namelijk heel slecht in dingen geheim houden. Al dan niet van mijzelf.

Ik doe niet aan liegen, leugentje om bestwil is een maximum. Hooguit aan verzwijgen. Tenzij mensen ernaar vragen, dan wil ik het al dan niet subtiel wel eens uitleggen.

Inderdaad als je tussen 2 kampen instaat en je verhalen hoort van beide kanten. Sommige dingen verzwijg ik ook. Om de lieve vrede te bewaren of als ik vind dat ze dingen niet weten, of als ik me ergens voor schaam. Soms wel eens kleine leugentjes als ik eventjes geen zin heb om iets met die persoon af te spreken, maar dat komt tegenwoordig bijna nooit meer voor. Zeg nu gewoon dat ik even liever een avondje thuis ben ofzo :).

Eigenlijk lieg ik bijna nooit. Ik kan dan ook erg slecht liegen en krijg bij een leugen (hoe klein die ook is) dan ook meteen een rood hoofd. Dus voor mij werkt het beter om gewoon eerlijk te zijn. Hoewel ik best graag af en toe wat beter zou kunnen liegen.

Ik zie dat mensen hier het lef hebben om te zeggen dat ze nooit liegen. Dat is dan direct een leugen erbij.

Wat te denken van deze zin door ICU: "Ik doe niet aan liegen, leugentje om bestwil is een maximum". Mooi contradictie nietwaar?

Tegen vrienden doe ik het toch écht niet, hoor. Ik ben degene die per ongeluk kutopmerkingen maakt en bot is.. Als ik uberhaupt al lieg is het van het niveau van "Ik was ziek dus ik heb mijn leeswerk niet af kunnen krijgen, mag ik die opdracht ook morgen inleveren?" Maar dat is bij mijn vrienden toch echt niet nodig...

Dat.
En in het belang van de ander soms, ook. Maar dan alleen als ik de enige nadelige partij ben. :o Maar echt grof liegen: Nee. Daar ga ik me schuldig over voelen, ga ik me raar gedragen, etc.. Dus de waarheid vertellen is beter voor mij.

Dit ja.

Als het in mijn eigen belang is. Ik heb alleen meestal niet veel reden om te liegen tegen mijn beste vrienden, te meer omdat ik in totaal 2 vrienden heb.

True. Maar... Als je zegt dat je bijvoorbeeld een nieuwe broek leuk vindt, terwijl dat helemaal niet het geval is, is dat dan meteen liegen? In zwart wit natuurlijk wel, maar zelf vind ik dat toch een grijs gebied, niet liegen, een gebied wat ik dan een leugentje om bestwil noem.

Sommige dingen zijn niet belangrijk genoeg om daar compleet eerlijk over te zijn. Over dingen die wel belangrijk zijn, lieg ik niet. Maar goed, uiteindelijk krijg je dan de discussie over wat belangrijk is en wat niet.

Als ik een nieuwe broek niet leuk vind, zeg ik gewoon 'Hm ik vind 'm niet zo leuk, maar hij staat je wel goed.' Of ik zeg er gewoon niks over. Wat schieten m'n vrienden er nu mee op als ik tegen ze een ongemeend compliment geef? Ze kennen mijn smaak bovendien goed genoeg om van tevoren al te kunnen raden dat ik dingen wel of niet mooi vind. En zeggen het zelf ook wel als ze dingen niet leuk vinden. Qimm lacht me ook altijd uit om m'n oorbellen :p

Dat vind ik mogelijk nog irritanter dan liegen :o
Het komt enorm betweterig over als mensen doen alsof ze alles weten. Het is veel sympathieker om gewoon eerlijk te zeggen dat je iets niet zeker weet. Dat is geen schande hoor :p

Dit is geen persoonlijke aanval hoor sarah ;) Ik ken gewoon ook enkele mensen die dat nogal graag doen.

Daar sluit ik me bij aan. We hebben een zeer diverse groep, en de kleding van sommige anderen is absoluut niet mijn smaakt, maar dat neemt niet weg dat ik het bij hen heel erg leuk vind. Ik zeg dan ook vaak: 'Nieuwe broek? Staat je goed!' oid. Daarmee zeg ik niks over de broek opzich, maar wel over dat hij haar goed staat. Ik heb dit altijd zo gedaan, en het is me niet altijd in dank afgenomen, maar ik ben wel altijd eerlijk geweest.

Ik denk dat ik weleens lieg, om eigen bestwil. Niet gigantische leugens ofzo. Daarvoor heb ik last van een te groot geweten.

Niet alleen Qimm :o (a)

:nono: Ik heb hele leuke oorbellen ja!

je hebt er ook betre telefoon ontvangst mee denk ik ;) hahaha. Maar goed, jij lacht mij ook uit met mijn 'setjes' :P

Ik heb een spuughekel aan liegen en leugenaars.

Liegen doe ik maar zelden, en al helemaal bijna niet tegen vrienden. Als het gebeurt betekent het dat ik een enorme ruzie probeer te ontlopen.

Als ik daar zin in heb. Het punt is alleen dat ik tegen mijn goede vrienden nooit hoef te liegen en er ook nooit zin in heb. Ik ben er alleen niet zo moralistisch in.

Ik lieg in ontkenningen. Ik heb wel eens dingen geweten waarvan ik echt vond dat mijn vrienden het aan elkaar moesten communiceren en ik er geen rol in had. Dan kan je wel zeggen: "Ik wil er niet over praten", want dan ben je eerlijk. Maar dan doe je alle allarmbelletjes afgaan bij die persoon.

In zo'n geval zeg ik gewoon "Ik weet het niet". En ik heb ook wel eens dingen afgezwakt/veranderd voor mijn vriendin omdat ik er eerst zelf over na wilde denken. Ondertussen ziet ze dwars door me heen dus dat werkt niet meer. Gelukkig laat ze me tegenwoordig gewoon in mijn gedachtes.

Verzwijgen en soms ontkennen, ja, liegen... nee. :) (Daar ben ik zowiezo te bot voor, ik sta niet bekend om mijn tact. :D)

Haha, ik doe dat niet met alles wat ik zeg hoor ;) ik probeer het niet te doen, alleen soms glipt er toch iets door :p

(y) zo dus

In principe niet tenzij het voor hun of mijn eigen bestwil is. Echter ik heb maar 2 echte vrienden die ik bijna dagelijks spreek en waar ik ook alles tegen kan vertellen dus ik zie het nut er niet van in. Verder heb ik een beetje een hekel aan liegen gekregen omdat ik daar in het verleden een paar keer keihard mee de fout in ben gegaan en er achter ben gekomen dat het eigenlijk totaal geen zin heeft omdat de waarheid toch wel een keer boven water komt.