Je hoort hier zo veel mensen als het om zelfmoord gaat dat alleen andere pijn mee zal doen. Daar geloof ik niet in. Warom zou de wereld jammere en klage als ik me straks van kant ga maaken als die wereld mij al 18 jaar heeft verworpen. Mij kan je dan niet wijs maken dat er dan iemand er om geeft!

P.s. Je hoeft niet te reageeren (want dat ben ik wel gewend) ach iedereen mag van mij part dood valle

lieverd blijf je wel ff aardig doen thnx a lot!
er zijn mensen die zelfmoord willen plegen omdat ze zoveel aan hun kop hebben zoveel problemen dat ze dit asl uit weg zien terwijl het natuurlijk geen oplossing is alhoewel ook weer wel
ik zelf zie het als een oplossing maar ok weer niet ja ja ik weet t tis vaag ik weeeeeet het....!!
maar goed je doet mensen er wel pijn mee die om jou geven als jij jezelf van kant maak ookal hebben ze je misschien een keer pijn gedaan dan nog kunnen ze er spijt van krijgen en inzien hoeveel jij voor hen betekende en dan zullen ze je missen
iedereen zeg altijd dat niemand hen zal missen en ze er niemand pijn mee doen maar das wel het egval alleen als jij je klote voelt denkje er niet aan denk ik zelf
misschien heeft de wereld jou verworpen maar toch niet iedereen je vrienden die je vast wel hebt! zullen je missen
en ookal ben je 1 van die 15 miljoen mensen toch zijn er mensen die juist jou zullen missen!
maar goed ik kan je duidelijk nie wijs maken dat er wel mensen zijn die om je dood zijn verdriet kunne hebbe.....

je kan niet al je problemen weg gooien

en wat wil je daar mee zeggen

Waarschijnlijk dat je er niet voor weg moet lopen, maar dat je ze moet oplossen.

En ook al geloof je er geen barst van, er zijn mensen die je zullen missen. Really true!

Zelfmoord is laf. Het leven is dat wat jij d'r van maakt....
Het is gigantische bullshit om 'de hele wereld' te beschuldigigen van dingen waar jij uiteindelijk zelf wat aan kunt veranderen.

Er zijn dingen in het leven die niet verandet kunne worden, anders waren die dingen alang verandert. :mad:

Hallo, Jacob,

Misschien kun je die dingen zelf niet veranderen, maar wel met hulp van anderen. Het is alweer even geleden dat ik op een ander topic van jou reageerde, waarna we e-mailcontact met elkaar gehad hebben. Ik sta nog steeds tot je beschikking, dus als je er met mij over wilt praten, dan weet je hoe je me kunt bereiken.

wel het lijkt mij niet zo'n prettig gezicht als ik iemand aan een boom zie hangen wanneer ik aan het fietsen ben int bos, snap je waar ik heen wil met dit?

Juist ja: Trauma's...

Nee niemand kan helpen dingen te verandere. :( Ik weet niet hoe lang ik het nog gestelijk uit hou in dit lichaam/leven. Er zijn geen oplosingen meer.

Het begon net weer een beetje goed te gaan. Maar deze keer is het erger, voel ik me zo down. Ik kan haast niet meer. het vreet aan me ook ligamelijk. Ik voel de krachten steeds minder worden in me lichaam. Ik zie gewoon geen uitweg meer. Hoe lang zal ik het nog volhouden? Hoelang zou ik er nog tegen kunne vechten. een jaar 2 jaar meschien 3? wie zou het zeggen? :confused:

Waar een wil is, is een weg. Het alles-of-niets-zeggende spreekwoord/gezegde.

Als jij bereidt bent er voor te vechten, waarom wil je dan opgeven?
Ben je niet bereidt om te vechten ervoor, dan heeft het inderdaad weinig zin. En zo zal je er niet uitkomen omdat je negatief blijft denken.

Er zijn vast wel oplossingen, maar je moet ze, desnoods met hulp van anderen, zien te vinden. Ik ben er van overtuigd dat er wel degelijk iemand is die jou kan helpen dingen te veranderen. Toen we met elkaar mailden had ik je in ieder geval zover gekregen dat je er met mij over wou praten, en wat mij betreft kan dat nog steeds. Als je geen uitweg meer ziet is het belangrijk om er voor te zorgen dat je dat wel kunt. Er is altijd een uitweg, maar om die te kunnen vinden moet je iemand hebben die jou die uitweg wijst. Blijf er dus niet mee rondlopen, maar zoek hulp.

Ik denk dat hij vooral met het probleem zit WAARVOOR hij moet vechten, niet of hij WIL vechten.

Maar als je weet dat je Wilt vechten, weet je ook Waarvoor je het doet.

nou kweet niet, is bij mij niet altijd. Soms heb ik wel dat ik iets wel WIL doen (iemand helpen bijv.) maar dan moet ik wel weten WAARVOOR dat dan is. Het moet dus een goeie reden hebben voordat ik iets doe, in dit geval vechten voor leven. Maar die heb ik gelukkig (nog) wel, jammer genoeg zien sommige mensen dat bij hunzelf nie :(

misschien is het topic van Snow White iets hiervoor??
http://forum.scholieren.com/showthre...hreadid=161993

*hoopt dat de link werkt*

We hadden het ook over je eigen willen helpen. En niet b.v. een kruiswoordpuzzel willen maken :)
Maar als je weet dat je je eigen wilt helpen weet je ook vast wel waarvoor je dat wilt.

mmz
maar denk ook aan jezelf zou ik zeggen
ik heb er respect voor als je het wil doen
maar er is zoizo nog iets waar je voor leeft
iets waarom je nog door gaat
al is het iets klein
een vriend, vriendin
als dat niet zo was dan had je het al lang gedaan
probeer te zoeken wat dat iets is

'k beken dat ik zelf met 1 beentje over de grens van zelfmoord gestaan heb... en nu ik daar weer uit teruggehaald ben sta ik weer een stukje steviger in het leven.

het grootste probleem van mensen die zelfmoord willen plegen is dat je niet meer helder nadenkt. ga es na waarom je zelfmoord wilt plegen.. omdat het leven geen zin heeft ? wie zijn wij als mens zo nietig en klein om daar antwoord op te vinden. kijk naar 3e wereld landen..daar zijn geen of heel weinig mensen die zelfmoord plegen hoor. daar geldt de menselijke drang naar overleven nog zoals het hoort. zelfmoord is een luxe probleem. wij mensen uit de westerse cultuur hebben te veel vrije tijd waardoor we te veel gaan nadenken en plekjes in onze geest gaan verkennen waar we moeilijk of zelden en misschien zeker niet in ons eentje uit kunnen komen.

ik geloof best dat er mensen zijn die er echt wel redenen voor hebben.. zo zijn er ook een paar mensen in mijn naaste omgeving aan onderdoor gegaan. maar daar heb ik meer begrip voor dan mensen die denken.. het leven is kut het heeft toch allemaal geen zin ik stap er maar uit. de makkelijkste weg.... het is zo definitief en je bereikt er niets mee. absoluut niet.
het blijft een luxe probleem. ga iets zoeken wat je interesseert en bezig houdt. er is genoeg te doen hier hoor.

Je moet eerst leren vechten om voor je leven te kunnen EN WILLEN vechten....

en das heel moeilijk, maar het kan !! succes!

Nou leuk leven zeg als een oude eenzaame kluizenaar postzegels verzamelt. (n) En ik kan echt nog wel nuchter nadenken. Daarom ben ik juist tot deze conclusie gekomen dat ik gewoon dood wil zijn. En dat het een luxe probleem ben ik het niet met je eends. Want als we ff de bijbel er bij pakken (jawel) staat ergens ook over een proveet die god aanriep om hem te doden omdat hij van de bijbel niet de hand aan zich zelf mag vergtijpen.

dat zelfmoord een luxe probleem zou zijn is onzin. Zelfmoord gaat niet samen met welvaart, maar met welzijn.

hier ben ik het dus volkomen mee eens (y)

Er zijn heus nog wel andere dingen die mogelijk uitdagender zijn dan postzegels verzamelen. Er zijn in jouw gemeente of gemeenten vlak bij je in de buurt vast wel mogelijkheden voor het volgen van diverse cursussen, zodat je met andere mensen in contact kunt komen. Het helpt je om je bezig te houden en over je eenzaamheidgevoelens heen te komen.
Je kunt wel dood willen, maar waarom zou je niet proberen om iets van de rest van je leven te maken? In een ander topic van je beschouwde je de 18 jaar dat je nu leeft als weggegooid, maar dat betekent niet dat dat ook voor de rest van je leven op hoeft te gaan. Het leven is de moeite waard om geleefd te worden, ook door jou, en er zijn vast wel mensen te vinden die bereid zijn om er voor te zorgen dat dat de moeite waard blijft.

Hey Tatoo,


(als ik het mis heb moet je het hele stukkie maar ff vergeten)

Ik heb ongeveer hetzelfde als jij gehad, alleen dan een paar graadjes minder erg. Ik weet hoe je je voelt. Je wilt niet bijven vecht. Je wilt niet in de aanval blijven gaan. Het is een oorlog die je niet kunt winnen. Ik had hetzelfde, sociaal ging het zo kut. Ik had wel vrienden, maar geen echte vrienden. Ik had wel vriendinnen, maar niemand vond me 'leuk leuk'. En het enige meisje waar ik 1x mee had gezoend heeft me onsterfelijk voor schut gezet tegenover mn klas. Mn ouders gingen uit elkaar, pa met drankprobleem. Toen had ik echt zoiets van 'neem mij maar mee,ik ben klaar hier'. Ik heb nooit daadwerkelijk het touw klaargehangen, maar ik heb er wel over gepeinsd. Maar op de een of andere manier wist ik ergens kracht vandaan te halen. Niet door god (althans niet voor zover ik weet) maar door vertrouwen te hebben in het leven. Ik ging kijken van 'goh, daar loopt wel een enorme loser, maar hij heeft wel een leuke vriendin' en als zelfs hij het kan, moet ik het toch ook wel kunnen. Ik ken een paar ouders van vrienden van me wiens vader een veel erger drankprobleem had, en daar is het ook goed mee gekomen. TOen wist ik dat ik het ook moest kunnen. En jij kan dat ook. Zoek eerst iets wat je leuk vind, voor mij zijn dat dan computergames omdat ik me daar in kan afzonderen, een soort eigen wereld creeren waar ik weer op krachten kan komen. Zoek ook zoiets, ga voor mijn paart geld tellen. Doe iets wat je leuk vindt. Daar kun je zelfvertrouwen en/of kracht uit putten om de rest van de problemen op te lossen. Mijn problemen zijn nog niet helemaal opgelost, maar ik weet dat het op den duur wel gebeurt. En zo ook bij jou........


Ik heb even met je ge-mnsd, dus ik weet in wat voor moeilijke situatie je zit. Maar ga naar een psychiater, ga hulp zoeken. Heb ik ook gedaan, en daar heb ik een hele goede 'gewone' vriendin aan overgehouden......


Ik hoop dat dit een beetje helpt, sterkte, en niet opgeven!!!







[edit]

En jij denkt dat je niemand pijn doet als je zelfmoord pleegt? ik had hetzelfde, en van een paar mensen weet ik ook dat ik ze geen pijn doe, maar mijn familie zou ik veel pijn doen, en je hebt ALTIJD wel vrienden of kenissen, altijd, ook jij......

Nja.. neej, je kunt dingen die gebeurt zijn niet veranderen, maar je kunt wel veranderen hoe je er mee omgaat of erop reageert..

ff naar mijzelf kijkende..

Ik heb ook op het punt gestaan waar jij nu staat, maar verlangen naar de dood, me nergens meer mee bezig houden, alles maar negatief omkeren.. hoever kom ik daarmee??? Helemaal nergens!!
Dus.. jij hebt je leven in eigen handen, jij kan bepalen hoe je met de dingen die je overkomen omgaat.. verdrinken in je zelfmedelijden? Denk je echt dat je daar gelukkiger van wordt?

Ikzelf heb op een gegeven moment echt heel duidelijk gezegd van HO, zo wil ik niet meer verder.. Er zijn echt wel dingen die jou interesseren, die jij graag wil doen, graag zou willen doen.. naast doodgaan.. Onderneem actie!!!! Ik heb me ongeveer een maand terug beseft dat mn leven stilstond.. dat ik nergens naartoe werkte dat niet in de hele verre toekomst was, dat ik op dit moment niets deed wat ik eigenlijk wil.. Dus, ik heb een paar serieuze beslissingen genomen, zo heb ik het uitgemaakt met mn vriend.. Omdat ik voelde dat hij me belemmerde, hij een makkelijk excuus was om al die dingen niet te doen... want ja, geloof het of niet, het is heel moeilijk iets voor jezelf te doen..

Ik ben net terug van vakantie, een week buitenkunst waar je allerlei workshops in de categorien: Beeldend, Theater, Dans, Muziek en Schrijven kon doen.. Hier ben ik erachter gekomen dak moet gaan dansen, dat ik daar zoveel van mezelf in kwijt kan!!! Het voelt zo goed dat te weten!! Daar kan ik iets mee, en daar ga ik ook iets mee doen.. Zo moet jij voor jezelf uit gaan vinden waar jij je frustraties in kwijt kan, waarmee jij die malende gedachten kan stopzetten en kan omzetten in handelingen waardoor je ze los kan laten.. Al zou ik leven om te dansen, dat is dan wel iets heel erg fijns wat ik heb, als houvast, waar ik altijd in terug kan vallen, zodat ik nooit alleen ben.. want dansen, kan overal en altijd..

Dat jij dit post laat zien dat je nog kracht hebt, dat je nog wil vechten.. als je echt dood wou, was je dr al lang niet meer geweest.. Iets in jou wil dus nog verder, houdt jou nog in leven.. ga op zoek naar dat iets..

En je zegt, hoe lang kan ik nog vechten, 2/3 jaar? Euhm.. als je vecht, echt vecht.. zul je dat ook merken hoor, en zal het minder moeilijk worden.. Dan slaat het om van hoe kom ik van dit nare gevoel af naar hoe behoudt ik dit fijne gevoel etc.

Geef niet op, je kan nog.. zoek dat ene.. zoek dat ding

Ik wil alleen maar gelukig zijn. Is dat echt te veel gevraagd of zo. Gewoon zo zijn en kunne als iedereen. Ik heb ook wel eens leuke momenten, zoals vandaag. Ik was mij een maat van me op bezoek in zeeland. Hij had daar en huisje geheurt. Z'n zoonje van 8 loopt de heledag te eteren en te dollen op het strand. maar als je s'avonds op de bank zit komt ie gewoon op je schoot om ff te knuffelen en dan vervolgens op je schoot in slaap te vallen. Kijk dat vind ik nou geweldig. En dan is het nogsteed Jacob met de tato en pircing's. Geld en zo intreseert me geen donder. Ik wil gewoon gelukigzijn. Een leuke vriendin en kind. Ik weet het, het is een oudbolig droombeeld.

En hoe lang ik het gevecht vol hou is het gevecht met me ziekte.

Als je er niet bovenop kunt komen, vind ik dat best zwak..
Ik weet natuurlijk niet hoe jij je precies voelt, maar wat je beschrijft heb ik ook meegemaakt..
En ik ben er ook gewoon bovenop gekomen..
Dat moet je gewoon zelf doen, zoals al eerder is gezegd : het leven is wat je er zelf van maakt :)

Je denkt dat er niemand om je geeft, maar heb je geen ouders? Heb je geen familie? Je klinkt nogal triest. Ga je dromen najagen in plaats van zielig in je schulp te kruipen en te zwelgen in zelfmedelijden. Daar schiet je echt veel meer mee op.

Het is beslist niet te veel gevraagd om gelukkig te willen zijn, maar je zult er zelf ook iets voor moeten doen. Je kunt alleen maar samen met iemand gelukkig worden als je je er voor inspant om zo iemand te vinden. Dat betekent dat je dus contact met anderen moet zoeken, hetzij via e-mail of een lidmaatschap van een (hobby)club of iets anders wat jou in staat stelt om anderen te leren kennen en hen op hun beurt de gelegenheid geeft om jou te leren kennen.
Je had het over een ziekte die je hebt. Wat is dat voor ziekte als ik vragen mag?

mmmz
zelfmoord
daar verstaat iedreen natuurlijk iets anders onder dan andere
maar ik geef je wel gelijk
andere pijn doen
bwaah
na een paar jaar ben je nog enkel een verhaal dat de ronde gaat
niet meer en niet minder
iemand waar over gesproken wordt alsof het een sprookje is
je gaat zoizo al niet direct zelfmoord plegen als er veel mensen om je geven
zo zie ik het toch

Sja, het geluk komt niet ineens uit de lucht op je hoofd vallen.. Je zal er iets voor moeten doen, jouw geluk zoeken binnen je mogelijkheden..

Maar euh, ik begrijp dan dus dat je een ziekte hebt die dodelijk is? of niet? Ik kan me voorstellen dat dat ontzettend deprimerend moet zijn, dat je het gevoel hebt te moeten vechten voor een toekomst die je misschien niet eens hebt..

De dingen die je graag wil zijn inderdaad niet teveel gevraagd, maar die komen dus niet zomaar uit de lucht vallen. Wat ik opmaak uit je verhaal hou je van kinderen, misschien kun je daar iets mee doen.. Oppassen op kinderen, dergelijke dingen.. Ze zijn dan misschien niet van jou, maar ze zijn ook blij met liefde die je hen kan geven. Zo moet je op zoek gaan naar dingen die je geluk kunnen geven, je bent dan misschien nog niet gelukkig, maar wel gelukkiger, en dat is altijd een stapje vooruit..

Heel veel sterkte

Ik denk niet dat dit ertoe doet hoor als iemand zelfmoord wil plegen.
En als er nu echt géen uitweg meer is? Ik heb een meisje gekend die eraan ten onder is gegaan, ze kon niets veranderen aan haar leven, aan sommige dingen kan je nu eenmaal NIETS veranderen! Het is niet laf, integendeel, het vraagt juist veel moed.
Toen ze zelfmoord pleegde, had ik zoiets van: damn, zij heeft het zwaar moeilijk gehad en nu is ze eindelijk van die pijn verlost.. Manisch depressief zijn is iets waar je moeilijk iets tegen kan doen en als zelfmoord voor haar de beste uitweg was, wie ben jij dan om te zeggen dat zoiets laf is?

Ik ben het wel met je eens.. maar er zijn maar heel weinig gevallen waarbij het echt de laatste uitweg is..

Ik weet van een ander forum een meisje dat echt niet meer verder wou met leven.. Ze had alle vormen van hulpverlening geprobeerd, maar niets hielp.. Elk ding dat je aanvoerde had ze al geprobeerd.. Maar zij wou dus euthanasie, het niet zelf zomaar op een manier doen.. Zij dacht er echt heel veel over na, en ging het dus aanvragen... wat uiteraard niet lukte.. Daarom wou ze het uiteindelijk dan niet meer, omdat ze wel een mooie dood wou zeg maar.. niet op de manier van zelfmoord..

Maar er zijn maar heel weinig gevallen waarbij er echt geen andere optie of uitweg meer is..

En je kan aan de dingen die in je leven gebeuren niets veranderen, maar je hebt wel zelf invloed op hoe je ermee omgaat.. en dan kan je het je mee laten sleuren en verdrinken in zelf medelijden.. of je kan besluiten het je niet onderuit te laten schoppen maar ertegenaan te gaan etc.. daar heb je wel invloed op..

nooit doen..
je weet nooit wat er na de dood is. life can be so wonderfull. :)
je moet gwoon proberen om er met iemand over te kunnen praten..
ik weet nie precies wat je problemen zijn maar ik wil je graag helpen maar dat kan alleen als jij dat zelf ook wilt en dan ook positief blijft denken.

jij denk veel aan jezelf ik niet.
maar als op het punt staat om je zelf van kant te maken is het niet makelijk om door te gaan .
voor mij is die stap heel moeilijk om te zetten het is eng en zal ook pijnlijk zijn.