Onze kat zit niet lekker in z'n vel
 

Tenminste, dat denken we. Het is een meisje, is in juni bevallen van vijf babies waarvan we er eentje gehouden hebben. Na een poosje hebben we haar laten steriliseren.
Nu is het zo dat zodra haar dochter bij haar in buurt komt (dochter loopt dan alleen langs, kijkt niet, blaast niet, doet echt niks) begint moeder te blazen en boos te doen. Ze moppert dan echt. Vaak loopt ze ook gauw weg.
Wij vinden dit heel erg jammer want het was een fijne gezellige kat, maar nu wil ze niks meer van niemand weten. De katten liggen niet eens meer naast elkaar te slapen:(.
Iemand enig idee wat we hieraan kunnen doen?

Wij hebben dit ook gehad. Onze poes is bevallen van 2 katers. 1 hebben we gehouden maar na een hele tijd werd ze opeens de hele tijd boos op hem/ viel hem aan.
Dit heeft een hele tijd geduurd. Uiteindelijk is de poes doodgereden dus ik weet niet wat je er aan kunt doen maar vreemd is dit wel..

wij hadden ooit ook een poes die zulk gedrag ging vertonen toen ze een nest had gebaard. een ervan hielden we maar ze was als ik me kan herinneren niet vijandig tegenover die kat. wel was ze gewoon ronduit levensmoe en depressief te noemen als het een mens was geweest. het was een heel lieve kat net als die van jullie, maar na dat nest was gewoon helemaal haar 'sprankeling' kwijt, lag heel de dag maar wat voor zich uit te staren en het was best triest. ik denk dat gewoon niet alle katten het op prijs stellen om de rest van hun leven met nageslacht te leven, ik heb geen idee of het hem daar in zit, maar ik kan me voorstellen dat een kat door het zien van zo'n zoon/dochter herinnerd wordt aan eventuele klachten tijdens de zwangerschap en bevalling. Misschien is het gewoon sowieso geen sociale kat. Of hebben jullie meerdere katten en ging dat eerst wel goed?

@Tonsilitis: Ik kan me erg vinden in de beschrijving die je geeft. Wat hebben jullie met deze kat gedaan? Ik zou haast zeggen dat ze depressief is, als dat kan tenminste bij katten.
De katten zijn allebei opzich wel sociaal, sammie nu wat minder dus. Sammie was eerst alleen, maar leek het eerst wel heel fijn te vinden dat Spoenk bij haar bleef. Ze waren erg gek op elkaar, speelden samen, sliepen samen.
Verder hebben geen katten of andere huisdieren behalve een paar visjes.

Ik heb het idee dat een sterilisatie een bijzonder stressvolle ervaring voor een kat is/kan zijn.

Onze katten konden het ook goed met elkaar vinden, maar sinds ze allebei gesteriliseerd zijn is dat over. Ik heb helaas geen idee hoe je het kunt veranderen, want dan was het probleem hier ook opgelost. :o

Wij proberen ze wel regelmatig tegelijkertijd te aaien/aandacht te geven, dat heeft soms enig effect, maar regelmatig ook niet. Maar dat is nog wel iets dat je zou kunnen proberen.

Ik probeerde ze juist om beurten aandacht te geven, echt een momentje voor de een en dan voor de ander. Ondertussen hebben ze gisteren flink gevochten met elkaar, en daarna leek het wat beter te gaan, maar nu ik dit typ, hoor ik Sammie alweer grommen:(.

Dat vechten is over het algemeen om de plaats waar de katten staan te bepalen, als dat eenmaal bepaald is gaat het vaak weer beter (alleen kost dat bepalen soms wat moeite :o).

Om en om aandacht geven doen wij ook wel eens, maar soms bewust juist ook niet, omdat we het idee hebben dat de ander (die op dat moment dan even geen aandacht krijgt) daardoor jaloers wordt.

ze is helaas weggelopen toen ze in verwachting was van een tweede nest. we hebben haar nooit laten sterilliseren dus ik denk niet dat dat de reden is voor dit gedrag. niet dat het geen traumatische ervaring kan zijn, maar ik denk toch dat het aan het krijgen van een nest ligt.

Hmm, vreemd.
Hier gaat alles opeens stukken beter, sammie en spoenk lagen gisterenavond weer samen op de bank te slapen en elkaar te wassen. Sammie moppert ook naar ons minder. Geen idee wat het nou geweest is.