Diverse dialogen
 

Ik heb wat dialogen geschreven om te gebruiken in theaterlessen. De leerlingen zijn ongeveer 15 tot 17 jaar oud. Beetje bruikbaar?

1: Vergeef me.
2: Voor wat?
1: Voor alles dat nog komen gaat.
2: Wat bedoel je?
1: Vergeef me nu, voor als ik je ooit kwetsen zal.
2: Waarom zou jij me kwetsen?
1: Ik weet het niet, maar stel dat.
2: Dat heb je toch zelf in handen?
1: Niet altijd, stel dat ik dood ga en jou alleen op deze wereld achterlaat.
2: Misschien ga ik wel eerder dood.
1: Dan zal het me spijten dat ik je niet heb kunnen redden.
Stilte
1: Vergeef je me?
2: Ik vergeef je.
1: Gelukkig.


1: Mag ik je kussen?
2: Waarom zou je dat doen?
1: Omdat ik je bemin.
2: Ik ben niet beminbaar.
1: Waarom zou je zoiets zeggen?
2: Omdat het de waarheid is.
1: Jouw waarheid bestaat uit valse bescheidenheid.
2: Beledig me niet.
1: Ik zou niet durven.
2: Toch voel ik me beledigd.
1: Ik geloof dat je toch gelijk hebt.
2: Waarin?
1: Je bent inderdaad niet beminbaar.


1: Wat ben je stil.
2: Ik geniet.
1: Waarvan?
2: Van dit moment.
1: Maar we zitten hier alleen maar.
2: Meer hoeven we toch ook niet te doen?
1: Ik wil graag met je praten.
2: En ik ben een stille aanbidder

Ik vind ze iets te vaag, niet realistisch. De dialogen op zich zijn goed, maar door het vage denk ik niet goed bruikbaar voor het theater.

Oké, nu moet ik er wel bij vermelden dat ik weinig verstand heb van theater :)

ik vind ze, voor dit soort oefeningen, helemaal niet vaag. ze moeten juist vaag zijn. als het heel duidelijk is heb je tien dezelfde scenes. er moet heel veel ruimte zijn voor lichamelijke uiting van gebeurtenissen, voor stiltes, etc. laatst had ik ook zoiets op school, dat ging ongeveer

1: ik ga.
2: waarheen?
1: hoezo waarheen?
2: dat lijkt me wel duidelijk.
1: nou, gewoon. zomaar ergens
2: ga dan.
1: ja, oké. doei

vaag², dus. daar kwamen liefdesscenes uit, sporters, vreemdgaan, een stel verdachte nerveuze mensen in een café, etc.

edit: ja, eh, iets minder expliciet dus misschien. meer ruimte voor een eventuele derde persoon, minder poetisch, meer alledaags.