Houden van is eigenlijk een slecht symbolisch iets
 

Ik wentel nog een trapje op
en sta dan plotsklaps oog in oog
met hongersnood en wiegedood
met kleuterklas, pythagoras
met kreunend hart, verlaat
besef komt op en daar
stuw je me langzaam in elkaar

Ik wist het niet, ik had gewild
dat alles anders was
dat ik niet alles van je was

Maar ik moet weg, en draai
zachtjes dat trappetje weer af
langzaam naar beneden:
een laatste tree verstoot mijn stap,

tot plots je tranen druppen van
mijn ogen scherpte
mijn hart de kleurstof af

Ik heb het al drie keer gelezen, maar ik weet niet goed wat ik erover moet zeggen. De boodschap komt nog niet helemaal aan. Vorige keer had je geloof ik wat ingewikkelde, vergezochte verbanden en misschien is dat hier weer het geval, of misschien lees ik niet goed. Je mag wel ietsjes explicieter zijn en duidelijker uitschrijven, wat mij betreft, zodat er een paar dingen zijn om aan vast te houden, een rode draad in je gedicht.

Wel een heel fijn ritme en mooie klanken. Dit gedicht heeft echt wel potentie maar blijft me te ver weg.

Goed, bedankt. Het klopt inderdaad dat ik de laatste tijd een voorkeur voor een ietwat overdetop absurdistische manier van dingen op papier zetten. Komt misschien ook doordat ik dit gedicht over een periode van een paar weken heb geschreven met tussentijdse aanvullingen/aanpassingen en met dus voortdurend andere dingen in mijn hoofd. Voorheen schreef ik dingens meestal in één keer. Afijn, ik zal er naar kijken. Nogmaals bedankt :)

Ook al ''snap'' ik het niet echt, de eerste strofe vind ik prachtig om te lezen. De twee lijkt zo uit een slechte liedtekst te komen (á la ''ik wou dat ik jou was''). Van de laaste twee weet ik niet zo goed wat ik er van moet denken. Het geheel is mij ook iets te vaag inderdaad.

hongersnood en wiegedood
kleuterklas, pyhtagoras


Ja, ik vind ook de eerste strofe erg mooi. En verder begrijp ik het niet zo goed. Ik vind de titel wel mooi, maar "een slecht symbolisch iets" vind ik weer erg vaag. Misschien past het wel bij je gedicht.

Het spijt me dat ik zo laat pas reageer, en ik vermoed dat er weinig geinteresseerden meer zijn, maar toch wil ik even uitleggen wat ik probeerde te uiten met de hierbovenstaande tekst. Het gaat om, ja, liefde voor je pasgeboren kindje maar omdat er zo veel mee kan gebeuren ben je bang om lief te hebben, uit angst om 't weer kwijt te raken. De tweede strofe is meer bedoeld als overgang, en, er staan twee woorden omgedraaid: in de laatste regel moeten 'ik' en 'je' van plaats wisselen, maar ik mag het nu niet meer aanpassen. En ja, die laatste strofe, die is bedoeld als illustratie bij het idee wat ik zojuist beschreef: een kind begint te huilen, en als moeder ben je bang dat er vanalles aan de hand is, dat dit zijn laatste adem is, 'van mijn ogen scherpte af': je probeert alles minder duidelijk te zien, en 'van mijn hart de kleurstof af', als in, de 'rode kleur' van je hart die staat voor 'liefde'. Ik hoop dat dit genoeg uitleg was :)

Genoeg uitleg ja en dat maakt het gedicht meteen tien keer mooier, maar het is toch een handicap dat de lezer het er niet zelf uit kan halen. Je kunt het misschien al met een enkel expliciet woord duidelijk maken, of een foto.

Even over die tweede strofe:

Ik wist het niet, ik had gewild
dat alles anders was
dat ik niet alles van je was

Wat wil je daar nou van maken? '... dat je niet alles van me was'?

Dat zou ik er dan van willen maken, ja. Ik vind het zelf heel lastig om met een paar veranderingen het ineens duidelijker te maken, ik heb het wel geprobeerd maar dan wordt het (voor mijn gevoel dan) te expliciet, en dat wil ik niet, dat zou zonde zijn.

ik vind 'dat ik niet alles van je was' juist zo mooi! veel mooier dan andersom ook :o sowieso qua zin, maar ook qua betekenis.

Ik vind de eerste en derde strofe mooi, de eerste een stuk meer dan de derde, maar de tweede en vierde raken me totaal niet.