Afhaken
 

Om maar meteen met de deur in het huis te vallen: Ik ben slecht met intimiteit.

Sinds een tijdje begin ik wat meer voor een jongen te voelen en hij ook voor mij, dat is het punt niet.
Het gaat erom dat ik vaker zoiets heb meegemaakt en dat ik uiteindelijk afhaakte. Waarom, ja dat is de vraag. Vind ik hem niet leuk genoeg, ben ik dus inderdaad slecht met intimiteit, misschien onzekerheid of angst dat ik niet leuk genoeg ben?
Ik zou het niet weten maar nu is mijn vraag: Zou het kunnen dat ik de desbetreffende persoon wel leuk ("genoeg") vind / zou kunnen vinden, maar dus als persoon ergens moeite mee hebben omdat het nieuw is?

Als het dus op het punt staat "iets" te worden, dan word ik bang dat ik vast zit. Of dat die persoon mij veel leuker gaat vinden dan ik hem. Terwijl ik in principe niet enorm vastzit, ik zou hem maar één keer in de week zien met geluk.

Dus, zit ik de boel op te blazen of vind ik hem gewoon niet leuk genoeg?

Graag advies.

Gewoon gaan met de banaan.

Hoe oud ben je?

Bij mij komt het over als bindingsangst. Wat je eraan doet? Wel, die jongen vindt jou ook leuk, dat maak je niet elke keer mee dus die kans mag je al niet laten liggen. Je kan iets beginnen met hem, maar het kalm aan doen. Het hem eventueel ook vertellen, dat je in het begin misschien wat raar of afstandelijk kan doen, maar dat je ff tijd nodig hebt. Plus het is al positief dat je hem niet te vaak zien, dan benauwd het ook minder. Als je hem écht leuk vindt, zal het ook minder gaan benauwen denk ik. En zeker als ie er wat rekening mee houdt, dan kan er echt iets moois uitgroeien! Dus ga ervoor! Wees eerlijk tegen jezelf met wat je voelt, wees niet bang. Hij heeft je ook graag en heeft geen slechte intenties. Loopt het fout door hem, jammer dan, maar je hebt het geprobeerd. Loopt het fout door jou, leer er dan uit. En gaat het goed, zoveel te beter toch :)

ik herken het heel erg. Ik ben erg van het scharrelen en het flirten, vind die personen ook oprecht leuk, maar haak altijd af op het moment dat er lastige vragen gesteld worden.

Ik heb echter wel een serieuze relatie gehad, dus ik weet dat het wel kan..

Volgens mij is het gewoon een kwestie van de juiste persoon tegenkomen

Dat denk ik ook. Er zijn mensen die om de haverklap echt verliefd worden en ook snel relaties achter elkaar hebben, er zijn ook mensen die minder vaak of nauwelijks (echt) verliefd worden. Dat is niet raar, hooguit een beetje onhandig soms.

Ik vind mensen vaak ook best leuk voor een tijdje, maar zodra ze dichterbij dreigen te komen ga ik er vandoor. Ook ik heb gedacht dat ik misschien een probleem met intimiteit had ofzo, tot ik wel weer een keer echt verliefd werd en toen nergens problemen mee gehad zou hebben (ware het niet dat het niet wederzijds was :p).

Gewoon lekker heel rustig aan doen. Er is echt geen haast bij. Je gevoelens onderzoeken en er ook echt de tijd voor nemen.

Als je denkt dat je weer vast begint te lopen dan vertel je het hem en kijk je hoe hij reageert.

Ja, dit heb ik ook. Ik ben dus wel een keer eerder verliefd geworden op iemand, vandaar dat ik nu ook twijfel. Maar ik denk dat het ook wel meespeelt of iemand mij leuk vindt of niet. Want de jongen waar ik destijds verliefd op was, was dat niet op mij.

Bindingsangst, zou best kunnen inderdaad. Ik heb ook noppes ervaring in relaties dus dat speelt vast ook mee. Misschien dat ik er een te "geromantiseerd" beeld van heb.

Trouwens, m'n leeftijd had ik achterwege gelaten omdat ik bang ben dat mensen me daarop gaan beoordelen. Ik ben zestien jaar.

http://www.youtube.com/watch?v=_vBa-204MWM

:)

Ik weet dat je er niet op beoordeeld wil worden, maar op mijn 16e had ik er ook moeite mee.

Je kunt toch proberen en je kunt altijd weer terug. Niet meteen iets vasts beginnen, maar een beetje aankloten en kijken hoe en wat leuk is. Gewoon doen.

om heel eerlijk te zijn hoef je je er op je 16e ook niet onwijs druk om te maken...

mensen die leuk genoeg zijn om een relatie mee te beginnen kom je niet zomaar tegen en op je 16e ben je nog niet zo lang op zoek...:)

flirt, geniet en dan komt de rest vanzelf goed

Dat begrijp ik wel, 't is ook helemaal niet zo dat ik op zoek ben nee. Maar het is dus inderdaad zo dat ik me afvraag of ik wel met iemand kán zijn.
Het is meer zo dat ik onbewust heel erg voor me uit kijk, maar dat is niet nodig.
Wat betreft van flirten en genieten op je 16e, ben ik met je eens.
Ik weet nu in ieder geval dat het niet zo is dat ik niet met iemand kan zijn :)

Bedankt voor de reacties.