gedicht.
 

voor 3 dierbare personen, waarvan ik er een ontzettend mis.


daar was het
daar ging het
zo snel als het kwam
zo snel was het weg

hoop, geloof en liefde.

daar is het weer
daar gaat het weer
waarneer houdt dat op
een einde, ik zeg stop

steeds vermoeider,
dan weer sterk
de allermachtigste
kon zo aan het werk

even leek het weg
leek alles gewoon beter
maar langzaamaan
kwam het er toch weer aan

terug bij af, ondanks alles
inzet en wil bleek niet genoeg
kreeg te weten van een ander
misschien is het gewoon te vroeg

weer een ander riep me bij zich
vechten moet je dan komt het goed
maar ik heb echt geen idee
hoe ik verder vechten moet

ik denk dat ik wel weet waar het over gaat, maar misschien wat concreter zijn?
wel herkenbaar trouwens ;)