=/
 

Bedankt voor het klikken =) ik hoop dat je de tijd neemt voor het lezen van dit bericht =/ ik probeer het kort te houden..

Mijn vriendin (16, ik ook) doet de laatste tijd wat vreemd..

Een voorbeeldje:
Ze duwde mn hand laatst opeens weg toen ik naast haar zat (ik hield heel eventjes haar hand vast) en zei tegen me dat ze geen zin had in 'klef gedoe'.
Ook wil ze bijvoorbeeld niet knuffelen ofzo.. naja zoenen wil ze dan ook niet, he, lijkt me logisch..

Maar nou heb ik dus een lang gesprek met haar gehad en toen zei ze dat ze verward was en niet meer wist wat ze met haar gevoelens moest..
Ze zegt niet meer verliefd te zijn op me, maar ze wil het niet uit maken, omdat ze nog wél van me houdt en mij niet kwijt wil.

Ik zie haar overigens ook ámper. Mijn moeder weet pas sinds kort (ik heb nu bijna een jaar met mn vriendin) dat ik met haar heb, omdat ik het nooit heb durven vertellen. Ik wist gewoon dat ze het niet leuk zou vinden en toen ik het vertelde was ze ook 'teleurgesteld' .. (ze doet zo vanwege onze cultuur.. daar is het niet iets gewoons om een relatie te hebben terwijl je jong bent.. ikzelf woon hier sinds mn 3e dus ik vind het weer wel normaal)

Ik zie haar dus bijna nooit en als ik haar zie (bij haar thuis bijv) dan weet mijn moeder het niet. Én ik zie haar dan ook maar een uurtje ofzo (we wonen wat ver van elkaar af en zijn altijd laat uit (school)). Vooral met het weer deze dagen..
Ik moet namelijk zowat altijd voor 5 uur thuis zijn.. m'n ma is nou eenmaal streng =/

Ik weet het gewoon even niet meer.. >.< wtf moet ik doen?
Ik stress natuurlijk, want ik heb zo 't gevoel dat ze me gewoon helemaal niet meer wil.. Nja dat gevoel géeft ze me in ieder geval..

Bedankt voor het lezen.. =/

Het lijkt er inderdaad op dat ze niet veel meer voor je voelt. Misschien een tijdje afstand nemen?

En waar ik wel benieuwd naar was, over welke cultuur heb je het precies?

Het midden-oosterse natuurlijk, haha.. Mijn ma is niet zo dat ze hoofddoeken draagt ofzo, maar ze is toch best streng....

En ik ben gewoon bang dat ik haar kwijtraak als ik afstand neem >_<

Ach jongen, je bent 16

ja, jij 18.
en nu?

Moet je haar en jezelf niet zo serieus nemen.

Moet je Magician niet zo serieus nemen ;)

Ook dat.

Ik zou mn moeder dan eens aanspreken over haar strenge regels. Een beetje jouw liefdesleven vergallen met stomme regeltjes.:nono: Nouja, voor zover er liefdesleven is.
Maar omdat je haar zo weinig ziet, kan dat mee hebben gespeeld in je vriendin's twijfelende gedrag.

Beter kun JIJ het uitmaken in plaats van zo aan het lijntje gehouden te worden, want een relatie waarin zij niet meer verliefd is, maar het niet wil uitmaken omdat ze niet durft, is ook niks.

Is jouw vriendin ook uit 'de Midden-Oosten cultuur'?

Nee, mijn vriendin is gewoon Nederlands.
En ik heb vandaag ook nog een erg lang gesprek met haar gehad (btw niet MSN -_- zo sneu ben ik nou ook alweer niet) en 't gaat al ietjes beter, maar bedankt voor je bericht =) en mijn ma zegt gewoon dat het 'niet hoort' >.< wat kan ik dan zeggen?
Ik vraag dan wel waarom, maar dan zegt ze gewoon 'nou, dat hoort gewoon niet' T_T .. maja

In plaats van vragende reacties als 'waarom dan?' en 'hoezo?' kun je beter een statement maken: 'onzin' of 'je laat weer eens zien dat je er weinig verstand van hebt'.

Alleen verwacht ik dan dat je de komende maand het huis niet meer uit mag. Dus een iets minder brutale toon dan. Maar wel stellig wezen in je standpunt.

Tegen je ouders opstaan kan in bepaalde culturen (vooral die) echt heel moeilijk zijn. Gewoon veel ballen kweken en ze maar blijven uitlachen en uitdagen werkt echter heel goed.

Uitlachen en uitdagen, hoe bedoel je?

Hij maakt een grapje.

Neehor, ik ben bloedserieus. Het is gewoon een psychologische oorlog en als je ze kan laten zien hoe onserieus je ze wel niet neemt dan heb je gewonnen. Heel extreem is bv als je vader je een bloedneus slaat en je dat dan weglacht in zijn gezicht.

je kan lachen na die stomp op je neus en m vervolgens aanklagen voor mishandeling.
dat is pas winst
het rechtssysteem wint het van elke corrupte traditie en cultuur

Is nogeens niet nodig. De vraag is, hoeveel karakter heb je?

*stomp*

"Wat ben jij stoer zeg :D"

*nog een stomp*

"Die kwam al harder aan :D :D"

mja loop je wel risico dat je neus verbouwd wordt.
is dat t waard?

Yup.

gelukkig maar dat ik niet van dat soort ouders heb -O-

Ik weet niet wat voor'n fucked up relatie jij hebt met je ouders, maar je vertelt hem dat 'ie maar voor de rest van z'n leven de relatie met z'n ouders moet verzieken. Fijn :)

Mwah, ik heb die problemen met mijn ouders niet dus spreek niet uit eigen ervaring.

als je die psychologische oorlog wint is het resultaat juist dat ze respect voor je leren opbrengen.

Nee, je lult maar wat. Maar je houdt er geen enkele rekening mee dat wat je zegt misschien wel eens gevolgen zou kunnen hebben voor diegene aan wie je het advies geeft.

Hou het dus maar bij je verhalen over hoe goed je wel niet bent in bed, doe je tenminste geen schade mee.

Ja, een "psychologische oorlog" winnen met je ouders leert ze echt dat jij hun 'daddy pimp' bent ja. Echt :rolleyes:

En ik snap nog steeds niet waarom jij achter elke post van Armoed aan moet komen buttkissen. Je hebt zelf al aangegeven dat je zelf redelijk fucked up bent. Ga dan geen advies geven, dat kun je niet.

als je psychologisch van je ouders wint, win je bij hen een soort status van ontastbaarheid. ze zullen dan minder snel geneigd zijn om zich negatief te bemoeien met je leven, aangezien ze de kans dat ze tot je doordringen als klein ervaren. (ze geven als het ware de hoop een beetje op)

Op een gegeven moment ga je inderdaad door een fase heen waar je je losmaakt van je ouders. Dat heet de pubertijd. Rond je 18e hebben de meeste wel de neiging om uit huis te gaan, te gaan studeren, etc. Dat is meestal het moment dat voor ouders zelf ook het moment komt dat ze hun kind los moeten laten, en hij op eigen benen gaat staan.

Maar, dit gaat in normale gezinnen vanzelf. Je gaat geen 'psychologische' oorlog voeren want dat verziekt gewoon de relatie met je ouders, en je ouders zijn wel diegenen met wie je heel je leven nog goed overweg wilt kunnen.

Helemaal in veel islamitische gezinnen is de vader gewoon de baas in het gezin, en zal ook absoluut geen gescheld e.d. accepteren. Als de TS dat zou doen is de kans groot dat 'ie gewoon het huis uitgeschopt wordt. En daar zit je op je 17e niet op te wachten.

Dus, ik krijg het gevoel dat jouw relatie met jouw ouders gewoon slecht is, en dat jij zelf sowieso enorme issues hebt. Je komt niet over als een normaal en stabiel persoon namelijk. Hou er dan ajb rekening mee dat jij anderen geen advies kan geven over dergelijke zaken.

nee hoor, ik ben het favo kind van beide ouders zo'n beetje.
en ze stellen mijn advies en kijkwijzen op prijs, zolang het niet te onethisch of vrouwonvriendelijk wordt.

al op heel jonge leeftijd ging k zwaar tegen mijn ouders in als iets in mijn ogen onrechtvaardig of overbodig was.. k was dan ook heel bijdehand en ging vaak discussies aan.
maar aan de andere kant hield ik ook veel van ze, en ze geloofden in me.

Oh uhm voor het geval je dacht dat het bij mij thuis zo is, dat is niet zo =) mijn mammie en pappie zijn gelijk =]