kroatië
 

Het zilver van de vissen
en het wuiven van het wier
water omsluit het goud van je huid
in de zee droom je me hier

je haar danst met de golven
tussen je vingers vormt zich web
je tenen krommen zich om kiezels
en mijn mond, hoe lief ik je heb

adem eindeloos ingehouden
zoute lippen, zand in je buik
omarmd door sterke zwemmers armen
denk ik dat ik bij je blijf

knap hoe je met een vast metrum en vaste rijm (okee, niet overal even vast) toch weet te boeien!!

dankjewel! als ik een gedicht schrijf tel ik soms het metrum uit, maar eigenlijk schrijf ik altijd in een dergelijke vaste vorm. ook als ik niet tel of wat ook. klankrijm komt sowieso vanzelf. ik zou niet anders kunnen ben ik bang :eek: dus ik ben blij dat je dat zegt

Als je maar hard op blijft tellen, geraak je na onbepaalde tijd in een toestand van trance, die uiteraard uiteindelijk culmineert in chaos. Wat anders dan chaos. En dat is prijzenswaardig, vergelijkbaar met iemand dromen. Of van iemand dromen, of andersom.