Hallo rivier
 

Hallo…

Ik ken je niet, en ken je naam ook niet
Toch zit je in mijn gedachten
Al heel de dag, en heel de nacht
En ik weet niet hoe je heet
Of waar je woont
Ik weet alleen maar dat ik geloof
Dat wij wel passen bij elkaar

Lekker fietsen zonder licht
Het is misschien wel gevaarlijk,
Maar daar trek ik me niets van aan
Aan de lucht hangen vandaag geen wolken
Het blijft droog

Omdat mijn dromen in mijn hoofd zullen blijven
Of juist blijven waar mijn hart is
Of zit mijn hart juist in mijn hoofd?

Gisteren nog regende het zo hard
Dat de bussen voeren als schepen door de stad
Ze ploegden door het water heen
Golven sloegen om en om
Wat voorheen straten waren
Was verworden tot rivier

Een grote stroom
Die mij meetrok in een storm
Mijn dromen, mijn wolken

Ik hoop dat ik je nog eens zie
En dat jij dan nog weet wie precies
En ook, dat ik iets meer tegen je durf te zeggen
Misschien zelfs naast je durf te zitten

De kapper bij mij om de hoek
heeft een prijs gewonnen deze week
Misschien wordt het wel weer tijd voor een nieuwe coupe

Dit lijkt meer op proza dan als gedicht. Je kunt net net zo goed de zinnen achter elkaar zetten, dan heb je een stukje tekst.

Het is verder ook niet zo interessant om te lezen als gedicht. Je zegt alles zo expliciet, fantasieloos. Er komt geen sfeer of emotie over.
Het is net als wanneer je een schilderij beschrijft. Je kunt iets zeggen als 'het is een schilderij, er staat een rode bloem op. Ik vind het wel mooi.' Of je kunt beschrijven dat de intens rode bloem je een warm gevoel geeft en je herinnert aan die langverloren lentedag met de geur van pasgemaaid gras en de jonge eendjes die kwetterend over het water scheren.
Als je het zo beschrijft snapt iedereen ook dat je het mooi vindt, maar ze snappen ook waarom je het mooi vind en wat voor gevoel je er bij kreeg en wat voor sfeer en en en en.

In de vierde strofe doe je dat wel. Waarom niet in de rest?

Natuurlijk hoeft het niet op die manier. Er zijn zat dichters die júist heel objectief en nuchter schrijven zonder beeldspraak en poespas, maar die hebben dan weer andere dingen waardoor het bijzonder wordt.

De laatste strofe vind ik leuk. Het is onverwacht, een totaal andere toon, relativerend.

Wat een uitgebreide reactie!!

Ik schreef dit op meteen nadat ik naar huis gefietst was na een ontmoeting met een jongen en een beetje voor me uit zat te mijmeren over het een en ander.
Het is vluchtig geschreven zonder er al te veel over na te denken, maar ik vond het zelf toch leuk. Je ziet het wel goed, dat het een beschrijving is en niet met teveel aandacht geschreven is.

Behalve de 4e strofe, die zat al langer in mijn hoofd, namelijk van een keer dat het heeeeeeeel hard geregend had. Daarom 'voelt' die misschien anders dan de rest.

Ik vond het zelf wel goed gelukt dacht ik in eerste instantie, toen ik het schreef rijmde het soms, maar dat probeerde ik expres te vermijden omdat het dan te zoetsappig werd dacht ik. Na jouw commentaar ga ik er nog eens iets mee doen, misschien kan ik er nog wat beters van maken!

Dankjewel!!