laatst
 

ik heb alweer 'n tijdje niet geschreven, totdat dit in m'n hoofd opkwam, ben benieuwd naar jullie mening =)

De tintelingen en hartkloppingen doen me pijn.
En ik vraag me iedere keer af:
Zou dit
onze laatste keer zijn?

We hebben gekust.
We hebben gelust
en geliefd, of geloven?

We hebben genot.
We zijn kapot
en verrot, of verdoven?

Met enige twijfel stem ik mezelf toe:
'houd je shirt maar aan,
ik ben sinds gisteren wat moe'.

dit stukje vind ik heel leuk!

Het kan me niet zo heel erg boeien, met al die vragen. De woordspelingen vind ik ook niet heel sterk, je zou ze beter moeten uitwerken, bouw er iets omheen zodat de lezer denkt: oh ja, hee, goed bedacht. De laatste strofe vind ik wel leuk, en dat is ook meteen de enige strofe die me echt wat zegt.

wat grappig dat je het laatste stukje juist zo leuk vind, dat soort zinnetjes heb ik altijd in m'n hoofd, maar ik vind ze vaak te simpel in een gedicht. of nouja, ik heb 't idee dat 't m'n gedichten soms wel zwakker maakt als ik die stijl aanhoud. ik kan dat weleens proberen, en kijken wat jullie er dan van vinden?
en wat betreft de woordspelingen; dat heb ik in dit gedicht express gedaan, aangezien het om kinder/jongerenliefde ging. misschien moet dat in 't gedicht wel wat duidelijker dan naar voren komen..
bedankt voor je feedback =)