Melancholie
 

Dirk de clown is dood.
Wat valt er nog te zeggen...
Zijn schoenen waren groot.

--> Korte gedichtentopic.

Nee, dat hoeft niet, als ze er kritiek op wil mag ze er best een eigen topic voor openen.

ont:
hij was maar een clown... :p

Wauw, dit is gewoon kunst. Ik bedoel; dit Magnum Opus is dé belichaming van post-modernistisch nihilistisch existentialisme. Het doet me denken aan het beste werk van Baudelaire.

De diepgang achter deze ogenschijnlijk simpele woorden laat me een onwaarschijnlijk tegenstrijdig spectrum van emoties ervaren. Kippenvel met een grote K. Chapeau. (y)

Feit blijft dat er een fout zit. Zijn schoenen zullen nog steeds groot zijn, die krimpen niet ineens. Alleen híj is niet meer. ;)

Dirk de clown stierf aan lepra, ze hebben al zijn kleding en verdere bezittingen moeten verbranden. Er staat dus geen fout in het gedicht, ik wilde die informatie alleen weglaten voor het dramatische effect.

Aaron: goed dat je de stroming hebt herkend! Ik was al bang dat dit gedicht niet begrepen zou worden door het gros, maar blijkbaar slaat het toch aan. Dat stemt me vrolijk.

hahahah (y)

Ik dacht eigenlijk dat de dood van Dirk de dood van een generatie symboliseerde; het begin van een metafysische omwenteling. Dirk de clown als personificatie van. Daarom stierven zijn schoenen samen met hem. Dat is het prachtige van dergelijke complexe poëzie; iedereen kan er zijn eigen denkwijze en creativiteit in kwijt. Dit bewijst maar weer eens dat zelfs dit soort literatuur een massamedium is waar zelfs het hedendaagse Internet een puntje aan kan zuigen.

Het hedendaagse internet is niet zonder dit soort literatuur. En andersom. Het laatstgenoemde statement is dan ook bekrompen. Zowel de complexe poëzie als het hededaagse internet zouden hoog in het vaandel gedragen moeten worden, onder aanvoering van Dirk en een bulderende mars.