illusies
 

al rustend koelt deze dag af tegen de avond
het donker neemt nu van ons bezit
maar dit duister mist nachten
laat een schimmenregen trachten
wat dit enkel moment doet smachten

maar niet voor eeuwig
vallen die sterren
klaterend als kristallen
in een glinsterend meer
en weerspiegelen over een vlakte
peilen het verschiet
halen zelfs een bereik
eindigen fonkelingen
even geruisloos diep

gevangen in deze illusies van romantiek
is het licht wellicht voor mij gezwicht
en zullen dromen voor altijd vrij zijn
baad een der onzer nog steeds in tranen
onder een zilver-maan-voet-licht

Ik vind dat er teveel rijm inzit, nachten trachten smachten, licht wellicht gezwicht zilvermaanvoetlicht, het zijn ook geen originele rijmvormen. Drie keer licht is misschien ook een beetje dubbeldubbel. De tweede strofe vind ik het mooist omdat er niet zulke gedwongen rijm in zit. Ik snap alleen niet helemaal wat je bedoelt met het stukje "halen zelfs een bereik", kan je dat uitleggen?

Vooropgesteld heb ik niks met originele rijmvormen, alles in een criteria proppen.

het woord licht op zich is maar 1 keer gebruikt, misschien te veel.

met "halen een bereik" is dat het licht de bodem misschien haalt ?

Vervolgens kan ik je melden dat dit een oud gedicht van me is ( 5 jaar ).

In een moment van nostalgie heb ik ze nog eens geplaatst.

dus je schreef het op je zevende? :D

hihihih, ja je zou het haast denken :D:eek:*O*

Je zou beter een van op je 12 jaar posten want dat maakt me wel nieuwsgierig :o