Welke opleiding :O
 

Ik ben een tijdje geleden gestopt met maatschappelijk werk en dienstverlening. Ik ben daar heel blij mee, want ik vond het echt een vreselijke opleiding en het bleek ook niet bij mij te passen. Ik werd gek van al dat samenwerken en dat alles zo persoonlijk werd gemaakt.

Mijn probleem is dat ik echt geen flauw idee heb, wat ik nu wil gaan studeren. Heel misschien wil ik nog VWO doen op de VAVO, maar waarschijnlijk wil ik toch een HBO doen.

Mijn interesses
- Schrijven
- Kunst/cultuur
- Geschiedenis
- Kinderen (Jonge kinderen, géén pubers)
- Media
- Vormgeving
- Lezen

Liever niet
- Heel veel samenwerken (klein beetje is oké)
- Heel persoonlijk.

Ik kreeg het trouwens helemaal benauwd van al dat gezwets over die competenties en dat gepop (persoonlijk ontwikkelings plan).

Dus mijn vraag aan jullie, hebben jullie een idee wat voor opleiding heel misschien bij mij past. Ik weet het niet meer. Die testjes zijn ook niet betrouwbaar, want mij werd aangeraden om pastoraal werk te gaan doen en dat lijkt me niet zo bij mij passen.

groetjes,

p.s: MBO mag ook.

Journalistiek zou kunnen, maar daarbij moet je wel veel samenwerken.

brrr

volgens mij zijn er op het hbo weinig opleidingen waarbij je maar weinig hoeft samen te werken. Of ik ken ze niet dat kan ook maar over het algemeen moet je toch elke periode wel een project doen in een groep

Wáárom? : (
Vroegah was het veel meer individueel(heb ik bijvoorbeeld gehoord van een tante)
Waarom moet alles altijd saampjes??
Ik haat het, ik haat het, ik haat het!!!
*schopt*

Omdat je later ook samen moet kunnen werken.

WO Geschiedenis, SPH of de PABO?

sph is veel samen werken en is ook vrij persoonlijk!

Heel erg vroeger was idd veel individueel, maar de maatschappij verandert en de opleidingen veranderen mee; zonder samenwerken kom je er ook in het bedrijfsleven niet.

Dat er veel samenwerken bij komt kijken betekend natuurlijk niet dat alles samen gaat... Maak er geen drama van en kies de opleiding die je het leukst lijkt (wellicht degene waarbij je het minst moet samenwerken...maar daar zou ik me niet door tegen laten houden).

Idd: SPH is heel veel samenwerken en heel (héél) persoonlijk. :o

Pabo is ook veel samenwerken, zoals de meeste sociale opleidingen. Toch was dat ook de eerste opleiding die in mij op kwam bij het lezen van de post van TS.

Natuurlijk heb je samenwerken nodig. Maar ik vind dat je het ook kan overdrijven!
Ik wil gewoon dingen zelf uitzoeken, zelf verantwoordelijk zijn, zonder de hele tijd dat gezeik met die groepjes.

Ik kan het inderdaad maar beter accepteren. Ik had alleen de hoop dat julile misschien iets wisten, waar ik nog niet opgekomen was.
:)
Toch bedankt

Ook als je in groepjes werkt moet je zelf dingen uitzoeken en ook dan ben je zelf verantwoordelijk. Plus dat natuurlijk nooit alles samen gaat, je hebt altijd dingen die je in je eentje moet doen.

Opleidingen via de LOI ed zijn zelfstandiger, maar ook daar komt vaak wel wat samenwerking bij kijken en niet al 'dat soort' opleidingen staan even goed aangeschreven in het bedrijfsleven, de vraag is dus of je dat er dan voor over hebt.

De universiteit is ook zelfstandiger, maar ook daar krijg je zo nu en dan te maken met dingen die je samen met anderen moet doen. Mijn ervaring bij het samenwerken daar is trouwens wel (veel) positiever dan op het HBO.

Er helemaal aan ontkomen doe je niet, maar ik denk dat zelfs beperkte vormen ervan slechts in sommige disciplines op de universiteit terug te vinden zijn.

Veel HBO en zeker MBO opleiding zijn tegenwoordig totaal doorgedraaid in het idee dat stages en groepswerk enorm bijdragen aan de opleiding.

hup vwo doen en dan naar de universiteit dus, waar samenwerken taboe is!

Dat zal aan de studie liggen dan. ;)

Bij mij ook. Ik heb het idee dat men op de universiteit gemotiveerder en perfectionistischer is, waardoor iedereen vanzelf goed meewerkt.

hmm het gaat nog moeilijk worden -.-

Dat verschilt ook per persoon. Ik heb gewerkt met idioten die te lui waren om zelfs maar op het beoordelingsgesprek op te komen dagen. Aan de andere kant ook prima groepen gehad waar alles netjes werd gedaan en hoge cijfers binnengesleept werden.

Ik studeer psychologie aan de universiteit (wel in België) en alle taken die we moeten maken zijn groepstaken. Laatst nog een groepstaak (4 personen) gekregen waarbij we 3 teksten moeten lezen over eetstoornissen en daar dan een verslag over schrijven van 20blz en een prestentatie geven. Dit haat ik echt ook. Hoe wil je in godsnaam een tekst van 20blz schrijven met 4?! En het is ook niet eerlijk als 1 persoon alles doet en de rest niets...:rolleyes::n

Taken doe ik ook vééééééééééél liever alleen. Ik ben nl. perfectionistisch en prestatiegericht. Dus als ik hoge(/lage) punten heb, weet ik ook dat het "mijn" punten zijn en mijn verantwoordelijkheid. En ik zit vaak in groepjes waar mensen zitten die de taak zo snel mogelijk af willen krijgen en heel slordig zijn en die blij zijn als ze net de helft hebben (n):mad: Zo frustrerend!

Het is natuurlijk moeilijk te zeggen want ik ken je niet. Maar a.d.h. van je interesses kwam ik op deze ideeën:

- Iets in de communicatiewetenschappen? Maar waarschijnlijk zal hier ook wel veel groepswerk aan vast zitten.

- Iets met literatuur/talen (je leest en schrijft graag, en je houdt van geschiedenis) ?

- Wat bedoel je juist met vormgeving? Kunst en architectuur enzo? In dat geval architectuur, heeft ook met geschiedenis te maken.

- Of gewoon pure geschiedenis zoals iemand al zei

- Corrector (weet niet of de term correct is ^^) dit is het verbeteren van teksten (bv bij uitgeverijen, de fouten uit boeken halen)

-Schrijver?

- Misschien nog een idee, maar wel een (te) afwijkend; verpleegkunde? Je kan in kinderziekenhuizen werken en dan ben je bezig met kinderen.

Gedetailleerde info over deze richtingen kan ik je spijtig genoeg zeker niet geven, omdat ik in het laatste jaar secundair zit, en ik zelf zeker niet van plan ben iets in die aard te doen. Ik ga iets met wetenschappen doen dus vertrouw mij echt niet te veel :).

Dat ben ik ook, maar mits je de goede personen treft hoeft dat totaal geen probleem te zijn. Ik werk om die reden altijd met dezelfde mensen samen (het zijn er vier, daar kan je vrijwel altijd de juiste combinatie mee maken).

Als je heel perfectionistisch en prestatiegericht kan het trouwens ook juist heel goed zijn om te leren van anderen mensen; andere manieren van werken zijn soms wel zo efficient of zorgen voor veel minder stress ed. En de ander kan weer wat leren van jouw perfectionisme en prestatiegerichtheid.

't is iig makkelijker dan met acht à tien een tekst van drie bladzijden te schrijven op 1.5 interlinie... da's wat wij onlangs moesten doen.

Nou nee.

Ja, tuurlijk heb je ook op de uni minder gemotiveerde mensen (helaas ook ervaring mee ;)). Maar over het algemeen is het daar gewoon beter. :)

Ja maar een universitaire opleiding moet toch iig in hoge mate zelfstandig werken zijn neem ik aan?

Maar kunnen samenwerken is later ook erg nuttig als je in een onderzoeksteam zit.

Dit heb ik ook hoor. Maar ik probeer ook van anderen te leren, die misschien met minder (en efficiënter) werken een zelfde resultaat kunnen bereiken. Maar meestal leren mensen ook van mij, omdat ik duidelijk, prestatiegericht en gestructureerd ben. In de loop van de tijd nemen ze dat soms toch wel over, omdat ze merken dat je met zo'n houding wel goede cijfers kan halen. Maar frustrerend is het wel.

Als ik terugkijk naar al de groepstaken die ik al gehad heb, heb ik volgens mij echt nog niets geleerd. Jawel, het enige is misschien dat ik mij er nu gemakkelijker bij kan neerleggen dat anderen minder competent/luier zijn dan ik en dat ik probeer om hierdoor niet meer gefrustreerd te geraken... :rolleyes:

Haha, ik denk dat ik die tekst van 3 blz dan zelf zou schrijven en de anderen zou laten nalezen ;)

Ook, maar je moet net zo goed in hoge mate samenwerken.

Vorig jaar waren alle opdrachten groepsopdrachten, dit jaar (master) is het voor het eerst dat we de meeste opdrachten individueel moeten doen.

Dat lijkt me dan een belangrijk iets. ;) In de maatschappij krijg je ook met verschillende mensen te maken en daar zul je dan ook mee om moeten gaan. ;)

Je kunt het natuurlijk ook anders aanpakken en proberen anderen mee te nemen in hoe jij er tegen aankijkt en proberen ook te motiveren ed. En/of iedereen te laten doen waar hij/zij goed in is ipv anderen af te stempelen als lui/minder competent...als iemand zo over mij denkt krijg ik ook de neiging me er naar gaan gedragen (ik doe het dus niet, want dan gaat m'n cijfer omlaag en dat heb ik er dan weer niet voor over ;)). :o

Ik heb veel met iemand samengewerkt die veel minder tijd aan haar studie besteed dan ik, ik zou kunnen denken 'die is lui', maar dat was absoluut niet geval, ze besteed haar tijd anders dan ik en waar ik erg theoretisch ben aangelegd en houd van statistiek, is zij sociaal heel sterk; een mooie combinatie bij een onderzoeksopdracht: ik zorgde (samen met haar) voor de theoretische onderbouwing en deed (samen met haar) de statistische bewerkingen, zij zocht (samen met mij) contact met respondenten en zorgde er bovendien voor dat ik op een gegeven moment ook 'op kon houden' (een opdracht moet toch een keer af zijn).

(Maar ik had/heb ook wel eens de neiging om dingen dan maar zelf te doen (heb het ook wel eens gedaan) ed. ;) :))

Wat voor opdrachten moet je doen dan?

Gewoon VWO doen en naar de universiteit. Probleem is wel dat de simpele WO-studies vaak alsnog heel schools zijn en je er veel bij samen moet werken. Behalve rechten misschien, dat zou je kunnen overwegen.

Dingen als kleine onderzoeksopdrachten (vaak theoretisch, maar ook regelmatig met een praktijkdeel erbij (als probleem zoeken in de praktijk en daar een advies voor schrijven)), het ontwikkelen van lesmateriaal en natuurlijk de bachelorthesis.

Bachelorthesis in een groepje? Wtf? :|

Ik heb zelf vormgeven gedaan en bij die opleiding viel het samenwerken wel mee. In die vier jaar heb ik zelf maar 2 projecten gehad (waar je dan wel weer een half jaar mee bezig was) waar er in groepsverband werd gewerkt.
Het zou overigens best kunnen dat het tegenwoordig weer veranderd is.:bloos:

Ja, lijkt me wel. Sommige onderwerpen lenen zich perfect voor grootschalige bestudering. In de betakant komt men dit minder tegen, maar als jij de relaties tussen wonen en werken van heel Almere in kaart wilt brengen, dan volstaat op je uppie werken echt niet om zoiets bijvoorbeeld via een enquete onder bewoners uit te zoeken. Je hebt te maken met een stad met meer dan honderdduizend inwoners. Laten we voor gemak eens zeggen dat de helft van hen werkt, en je een twintigste deel moet raadplegen voor een representatieve steekproef, dan zou je 2500 enquetes moeten doen.

Wat versta je onder "simpele" WO-studies? Just wondering.

Allemaal leuk en aardig, maar het lijkt me vrij essentieel dat je alleen werkt bij een bachelorthesis zodat je niet als ongeschikte kandidaat kunt meesurfen bij iemand die wel zijn diploma waardig is.

Mij lijkt het net zo essentieel als je met anderen een onderzoek uit kunt voeren en aan kunt geven wanneer iemand zijn werk niet goed doet en daar mee om kunt gaan.

Mensen reageren in de regel niet erg tolerant op meesurfen. Hoewel dat niet overal geldig is, mijn neef studeerde af op het verwerken van wat statistieken over huisvesting van het niveau dat ik bij het derde vak dat ik op de universiteit volgde al kon.

Zonder dat had men in zijn werkgroep als geheel echter geen inzage kunnen verwerven in het woongedrag van bejaarden, en had men geen data gehad om bijvoorbeeld de Nota Krimp op te baseren. Het is maar hoe je onderzoek wilt zien. Als je het schools bekijkt is dat iets slechts, als je het ziet als wetenschap zijnde middel tot verwerven van kennis, dan is het iets goeds.

Ja, ik moest ook veel samenwerken voor mijn bachelorstage. Maar dan niet met mede-studenten sámen iets doen, maar samenwerken met promovendi en de vakgroep in het algemeen, zodat je toch individueel beoordeeld kan worden.

wou ik ook doen, maar toen brak ik mijn elleboog... was kak.
ik had pijn en alles wat ik deed duurde enorm lang, en typen met twee vingers van je linkerhand is echt een verschrikking, daarmee dat dat plan dus niet doorging...

Wij deden het bacheloronderzoek met z'n tienen. Op die manier kreeg je een veel grotere steekproef dan als je het in je eentje had gedaan en daardoor was je statistiek dus veel betrouwbaarder. De scriptie zelf schreven we wel individueel.

Maar bijna heel m'n master is dingen maken in groepjes. Paper met z'n drieën, onderzoeksdossier met z'n tweeën, presentatie met z'n tweeën, presentatie met z'n vieren. En in de bachelor moesten ook veel papers met meerdere personen geschreven. Soms met z'n vijven twee bladzijdes. Geloof me, dat is lastiger dan zelf die twee bladzijdes schrijven.

Dat samenwerken hoort bij het HBO, zelf wordt ik er ook helemaal gek van. Je bent steeds afhankelijk van de mensen die in je groepje zitten. Wat soms dus behoorlijk irritant is. Vooral als je iemand in je groepje hebt die zijn/haar zin wilt doordraven en denken dat ze altijd gelijk hebben. Ja, ik heb hier ervaring in...

Ik weet het: Kunst en Economie

Ik denk niet dat je zo erg kunt generaliseren. Of een studie simpel is of niet, dat is subjectief. Bovendien heeft elke uni zijn eigen visie op hoe je de stof over dient te brengen.

En aan Angel90: samenwerken kun je niet geheel uit de weg gaan, als je later een baan hebt zul je ook moeten kunnen samenwerken.

Ja dat wéét ik ook wel..
Maar tot op een zekere hoogte.

Mijn WO-studie (Civiele Techniek) is absoluut niet schools en vergt veel van je zelfstandigheid en eigen initiatief. Het is enorm veel samenwerken, opdrachten voor 60% van het cijfer, vakken die uberhaupt alleen maar uit samenwerken bestaan (ontwerpprojecten). Ik zou gewoon jezelf over het samenwerken heenzetten. Het moet altijd, overal of je moet in een doos gaan zitten. Samenwerken is best leerzaam als je met meerdere perfectionistische mensen werkt, en bij ons passen ze het cijfer aan als alle groepsleden aangeven dat 1 van de groepsleden ruk is.

Tja, bij mijn studie (WO Internationale Betrekkingen) heb ik in anderhalf jaar nog geen enkele groepsopdracht hoeven te doen, maar dat sluit niet echt op je interesses aan. Maar ze bestaan dus wel, dat soort niet-samenwerk-studies, en ze zullen voornamelijk op het WO te vinden zijn. Ik vrees alleen wel dat de meeste sociale studies daar niet onder vallen, dus als je voor een WO-studie gaat kun je denk ik beter voor iets letterkundigs gaan, geschiedenis of CIW bijvoorbeeld, al zal samenwerken daar ook niet geheel te vermijden zijn. Maar zou je niet eerst kijken naar studies waarvan je de vakken echt leuk vindt en vervolgens gaan onderzoeken hoe groot het samenwerkaspect is? Ik bedoel, samenwerken met luie mensen is vervelend, maar gaat het niet vooral om dat het aansluit bij je interesses?