The ruins of my life
 

The ruins of my life

als een zandkasteel gebouwd
maar wel met superlijm
zolang de vloed niet
boven water komt
staat het als een huis

-wellicht een kaartenhuis,
maar wie had gedacht
dat stof niet zou verwateren?-

ik heb heel wat afgevlinderd
en maskers in alle kleuren
uitgeknipt, om ze, veel later,
te verbranden

in de rook zie ik nog
de ogen
die mij tot as achterlieten

'zolang de vloed niet
boven water komt'

mooi verwoord!!

Heb je voor een Engelse titel gekozen omdat "de ruïnes van mijn leven" zo bombastisch klinkt? In dat geval moet ik je zeggen dat het ook in het Engels overdramatisch overkomt.

Dat is inderdaad wel de reden geweest de titel in het engels te doen:D

Verder is het niet de bedoeling dramatische, emo-toestanden te creeren, maar heeft het gedicht een grote emotionele betekenis voor mij....Het was dan ook erg moeilijk er een beetje een 'volwaardig' gedicht van te maken. Er zit zeg maar een lang verhaal achter.

Heb je verder nog (opbouwende) kritiek over het gedicht zelf?

Nee joh, ik heb alleen afbrekende kritiek.

Maar vooruit: het komt gemaakt over, doordat je heel veel korte beelden schetst zonder er eigenlijk echt wat mee te doen en zonder dat er een reden lijkt te zijn om al die beelden aan te halen. Ik noem zandkastelen, superlijm, vlinders, maskers, kaartenhuizen, ogen, as. Je haalt het allemaal aan zonder dat het echt een functie lijkt te hebben, je vertelt in dit gedicht vrijwel niets. Daardoor zegt het mij allemaal niet zoveel. Een beetje mysterie is nooit weg, maar hier kan je zoveel kanten mee op dat ik niet meer weet wat ik ermee moet, snap je?

Ik zei "(opbouwende) kritiek" omdat 'kritiek' zo'n vervelende nasmaak heeft...Niet dat jij alleen maar mensen afzeikt ofzo hoor:p

En verder snap ik wel wat je bedoelt. Ik wist met dit gedicht niet echt hoe ik het moest vertellen/uitdrukken.

Ik ben zelf niet zo'n voorstander van engelse titel - Nederlands geedicht, maar dat is kwestie van persoonlijke smaak.

Mooi geschreven, mijn complimenten. ;)