wedden dat ze blond is!
 

De loze beloftes en verplichtingen aan de schoonmama sprongen met mij uit het raam. Jij, met je constante kunstzinnige gelul over niks (want alles was en is toch uiteindelijk niks?). En dat we samen lagen naast Picasso in het park, en dat je me zou plagen met grassprietjes in mijn neus, en dat ik toch elke keer weer citroen nam en jij ook. Dat ik verdomme aan de andere kant van de wereld zat en je zou bellen en we urenlang woorden zochten met oe. Dat ik niet eens weet hoe ze heet.

Mooi. :(

Nee. :(

Ik vind het wel mooi, niet af, of niet afgewerkt, maar het einde is zeker wel goed. In het midden gebruik je teveel het woordje 'en', dat zou ik proberen te omzeilen. Verder zou ik het uitroepteken in de titel weglaten en de titel met een hoofdletter beginnen. Ohja, 'schoonmama' vind ik ook een beetje een stom woord, kun je daar niks beters voor verzinnen.

Ja, schoonmama vind ik ook niet zo'n succes. En 'loze beloftes en voorspellingen' vind ik wat te cliché. Daarna wordt ie wel mooi en lekker dramatisch en herkenbaar.

Mooi einde, interessante beelden.

Als ik jou was zou ik wel een andere titel overwegen. En zoals CSN zei, er zitten te veel "en"-en in de derde zin.

Ik weenie, ik vind het maar een onafgerond iets.

Ik vind dit ook wel iets hebben, maar niet af of zo. Het einde vind ik leuk.