onvrijwillig opsluiten?
 

Ik vroeg me af of het mogelijk is dat ze je (lees:mij) onvrijwillig laten opnemen? In een gesticht/kliniek/gekkenhuis/of weet ik veel wat ze voor dingen daarvoor hebben.
Zonder toestemming van mij, kan dat? Want voor zover ik weet moet ik eerst toestemming hebben.
Overigens word ik over een maand 18. Dan kan het sowieso niet meer toch?

Ik heb namelijk sterk het idee dat ze het laatste beetje wat ik over heb willen afnemen...:(

Met een IBS (Inbewaring Stelling) kan iemand gedwongen opgenomen worden. Er zijn natuurlijk wel criteria waar iemand dan aan moet voldoen (Gevaar voor zichzelf (bijv tentamen suicide) of omgeving vormen, dit gevaar houdt verband met een psy stoornis, het gevaar is niet af te wenden door bijv tussenkomst van andere instellingen/ mensen, de persoon is ouder dan 12 jaar, de persoon toont geen bereidheid tot opname). Een IBS krijgt iemand niet zomaar. In de regel probeert men met afspraken een heel eind te komen. Aangezien zo'n gedwongen opname heel ingrijpend is, probeert men het altijd op vrijwillige basis.

Ik denk dat ze er wel wat in kunnen zien dat ik een gevaar voor mezelf zou zijn, en misschien niet een gevaar, wel een last voor anderen. Aan psychische stoornissen ontkom ik waarschijnlijk ook niet, ik ben ouder dan 12 jaar, en ben niet bereid tot opname.

Mijn moeder zou niets liever doen.

Een last voor anderen is echt bij lange na niet genoeg om iemand gedwongen op te laten nemen. Er 'wat in kunnen zien' dat je een gevaar zou zijn voor jezelf is ook niet genoeg. Bij een IBS moet het echt om acuut gevaar gaan. Bovendien komt daar dan binnen een paar dagen een rechter aan te pas, dan krijg je ook een advocaat enzo, dus je kunt echt niet 'zomaar' opgenomen worden omdat je moeder dat graag wil.

Maar het klinkt iig niet alsof je op dit moment in een fijne situatie zit. Wil je er verder wat over vertellen?

Het zit zo: Sinds een tijdje ben ik weinig/niet aan t eten, plus overgeven na avondeten etc. Ook heb ik 2 terugvallen gehad (automutilatie) Zondag werd ik hiermee door mijn moeder geconfronteerd.
Nu word ik thuis behandeld alsof ik het grootste gedrocht ben dat op aarde rondloopt. Het 'gesprek' zondag was dan ook: 'Waarom doe je dat?', 'Wil je soms weer terug in die tijd?', 'Vind je t leuk ofzo?', 'Normale mensen praten', 'Je bekijkt het maar, ik doe er niet meer aan mee', 'Had je maar hoeven zeggen, dan hoef ik niet voor je te koken, vreet dan niet', 'Ik dacht dat je zo kapot was van je littekens'.
Ook krijg ik naar mn hoofd geslingerd dat ik boulimia zou hebben, maar daar moet je toch eerst eetbuien voor hebben?! :confused:(heb ik dus niet)

Verder heb ik gisteren de blog van mijn zus gelezen (ja, oke, dat is vals, maar zij hebben ook in mijn spullen gezeten- pillen etc gevonden (dus gezocht) in mn kast)
op die blog stond dus dat ze t lullig van me vind dat ik het leven van mn moeder (weer) aan t verkloten ben, waar ik t lef van daan haal, of ik niet om andere mensen geef, en dat mijn zelfmoordpoging van 3 jaar geleden maar had moeten lukken en nog meer van dat soort fraais. (Het was trouwens natuurlijk niet aan mij maar over mij he)
Ik wordt trouwens ook niet langer dan 15 min alleen thuisgelaten, er is altijd wel een babysit in de buurt.


Ik weet niet, misschien was het ook wel overdreven te denken dat ze me laten opsluiten....

Ik denk niet dat ze je hiervoor gedwongen op kunnen nemen.

Maar dat neemt niet weg dat het een rotsituatie voor je is.
Heb je hulp oid?

Een leraar van school is aan t regelen dat ik langs een orthopedagoog van school ga ofzo.

Misschien kun je via je huisarts een directe verwijzing krijgen voor geestelijke hulp. Voordat alles in gang is gezet + eventuele wachtlijsten.. Het klinkt namelijk alsof je problemen hebt die niet zomaar vanzelf oplossen.

Klopt. Ik heb nu het gevoel dat ik zo 'diep' zit, dat het onmogelijk is omhoog te klimmen. (om het maar ff op zn vaagst te zeggen:p..)
Het liefst lig ik de hele dag in bed, en vergeet iedereen dat ik er ook ben.

Misschien doe ik dat wel, huisarts enzo.

Wat voor hulp zou je zelf graag willen?

heey
ja ze kunnen dat wel
ze kunnen zorgen dat je tot je 21ste onder toezicht staat
od naar een gesticht ofso moet..
Ik ken het heeft mijn beste vriendin

ksj

Ehm weet niet.
Vandaag naar orthodpedagoog van school geweest. Achterlijk mens zeg. Voel me gelijk een kleuter, en krijg de kriebels van haar manier van praten:s
Ze wil me 'leren kennen' ofzo dmv spelletjes, ervaringen van haarzelf en grapjes....:confused:

Ik denk dat ik meer zie in een psych ofzoiets....voorlopig heb ik met een leraar waarmee ik goed contact heb en die al veel weet van mij afgesproken dat ik er over 2 weken weer heen ga, als dat niet werkt zoekt hij samen met mij iets anders. En tot die tijd kan ik bij hem terecht. Alleen kan hij niet helpen ofzo, wel luisteren.

Maar ben ik 'erg genoeg' daarvoor?

Nee waarschijnlijk niet.

Ik weet het niet helemaal zeker, maar ik geloof dat je voor een gedwongen opname een uitspraak van een rechter nodig hebt. Als je iemand vermoord en gestoord blijkt te zijn, kan een rechter je dus wel dwangverpleging (in een TBSkliniek) opleggen, maar met iemand die depressief of wat dan ook is en daarom ''lastig'' voor naasten, zal het niet zo'n vaart lopen.

Ik ben zelf met een RM opgenomen en weet uit ervaring dat ze je onder toezicht kunnen stellen als ze vinden dat je thuis niet goed is voor jezelf of voor je ouders. Maar als het voor je ouders niet goed is, wordt het vanzelf voor jezelf ook niet goed en andersom.
Maar ze zullen dit niet zomaar doen. De reden waarom ik opgenomen ben, is omdat ik drie jaar geleden bij het spoor liep en er nu pas vooruitgang bij me is geconstateerd.

ik kan je sowieso adviseren om proberen af te zien van deprimerende/donkere dingen, zoals je avatar.
maar net zo goed treurige muziek, gesprekken en 'schrijfsels' (blogs, dagboekachtige dingen etc)

het is niet dat ik het afkeur, het kan gewoon alleen maar negatief werken.
als je jezelf positiever 'indeelt' heeft dat vaak ook een positieve werking op jezelf.

toen ik vroeger veel naar depri muziek als within temptation luisterde werd ik juist zwaarmoediger,
vanaf t moment dat k minder zielige muziek ging luisteren ging ik me al meer happy voelen.
nja misschien heb je er iets aan.

Dan rest ons slechts één ding "happy hardcore" (:|:p)

Overigens vraag ik me af of schrijven perse slecht en negatief is. Schrijven kan helpen de zaak te relativeren.

nee nee nee, dat wilde ik niet zo stellen.
ik bedoel op een zeer pessimistische, treurige manier schrijven.
je kunt ook over vervelende dingen praten, maar op een luchtige manier.

ik vind het even moeilijk om dit duidelijk uit te leggen.
maar ik kan wel zeggen dat de ts aardig luchtig praat en toch goed duidelijk maakt wat er mis is.

alleen bij het echt persoonlijk opschrijven van dingen wordt vaak van alles gedramatiseerd. ik denk dat dat niet positief werkt, maar enkel de eigen wanhoop bevestigt en versterkt.

Even totaal offtopic: wat is zo "depri" aan Within Temptation?

Ontopic:
Jeetje, wat rot allemaal:( Maar inderdaad, niet al te depri-ig schrijven en een goeie psycholoog kan ook niet kwaad;)

Als gothic houd ik nou eenmaal van zwarte kleding, plaatjes, en gothic/metal/rock muziek -wat overigens ook niet alleen depressieve teksten en treurige muziekjes zijn hoor. Ik zie eigenlijk niet echt het verband tussen die twee dingen.

Ook zie ik trouwens het verband niet tussen depressie en Within Temptation....:confused: (wat ik op mijn viertiende ofzo luisterde, net als veel mensen toen.....

En ik wil heel graag voor mezelf dingen op rij krijgen zodat ik weet waar te beginnen met er iets aan doen.....hoe moeilijk dat soms ook lijkt

Hier ben ik het mee eens..
Ik ben geen gothic, zal het ook nooit worden, maar ik vind Within Temptation ook een ontzettend goede band. En depri ben ik niet:'(

Tja, dan ga je díe discussie weer krijgen:rolleyes:
De een zegt het is wel gothic, de ander vind van niet. De een vind het metal, de ander niet..
Mij boeit het niet, ik vind het gewoon goede muziek:D

Maar dat heeft helemaal niets te maken met jouw probleem, sorry.

Alles op een rijtje zetten lijkt me inderdaad niet verkeerd. Als in een lijstje: dit en dit zit me dwars, of als in je leven overhoop halen en weer helemaal inrichten zoals jij dat wilt? Wat ben je van plan?

Eerlijk gezegd heb ik geen idee.... Het klinkt wel leuk, maar where to start?:|

Ik vind de muziek ook supermooi maar de meeste liedjes zijn gewoon deprimerend, als je al een beetje depressief/zwaarmoedig bent.

ja, en als je gewoon de aanleg hebt om snel in een dip te raken.

ik twijfelde al of ik wel moest zeggen wat ik zei, omdat ik niet genoeg van je wist.

en als je dingen op een rij wilt krijgen moet je eerst voor jezelf vaststellen in hoeverre je tevreden bent met wie je bent, wat je positief aan jezelf vind en wat je graag anders/beter zou zien.

Ik denk dat Inanis wel een punt heeft, muziek kan je wel degelijk verder omlaag halen. Ik herken het zelf wel van een paar jaar geleden, maar al moet ik erbij zeggen dat ik dat toendertijd ook nooit had toegegeven. Net zo min alsdat ik toen had toegegeven dat vrienden die even zwaar in de put zitten je idd omlaag kunnen trekken. Zulke dingen hebben gewoon tijd nodig :)

Ik denk inderdaad niet zozeer dat bepaalde muziek, mensen depressief maakt, maar wanneer je depressief bent, zal deze muziek (en ook andere zaken) dit wel in stand kunnen houden. Ik herken dat in ieder geval in mijzelf... Het hielp niet bepaald als ik mij in een depressieve bui opsloot in mijn kamer, droevige muziek luisterde, geen licht aanhad, gordijnen dicht, mezelf niet (leuk) aangekleed, niet goed verzorgd en mn kamer een troep... als ik vervolgens weer uit mn kamer kwam, was dat vaak nog depressiever dan voordat ik mezelf erin opsloot. Ik wil niet zeggen dat dit allemaal voor jou geld, maar het kan wel opgaan in ieder geval.

Verder vind ik het knap van je dat je hulp wilt zoeken voor je problemen en goed van je dat je langs de huisarts gaat om dit te bespreken. Wel jammer dat het zo tegenviel bij de orthopedagoog op school.
Toen ik hulp ging zoeken (bij de GGZ uiteindelijk, waarvoor eigenljik doorverwijzing van de huisarts nodig was, maar ze voor mij een uitzondering maakte) ben ik daar (te) snel weer mee gestopt. Dit uit (misplaatst wellicht) loyaliteit naar mijn ouders. Ik had het gevoel dat mijn ouders zich voor mij schaamden, ik voelde ik zware spanning in het gezin en de opmerkingen erover (vaak indirecte opmerkingen) kon ik niet aan. Omdat ik het gezin niet in deze situatie wilde brengen, ben ik gestopt). Omdat ik uit jouw verhaal opmaak dat het er ook bij jou thuis niet fijn aan toe gaat en je al zeker niet gesteund voelt, typ ik dit dus neer... eigenlijk omdat ik hoop dat jij wél doorzet.

sowieso nooit opgeven, je kunt er alleen maar sterker op worden. Veel mensen die nooit hebben meegemaakt wat jij hebt meegemaakt kunnen dat nooit zoals jij dat kan.

Vaak voel je je zoals je je wilt voelen. Suggesties laten je vaak geloven dat iets is en dan word het werkelijkheid. Zo werkt je onderbewuste. Probeer dus je eigen mindstate zo sterk te krijgen dat je eigen suggesties sterker zijn dan die van de mensen om je heen. Jij bepaalt jou leven, niet iemand anders. Tenzij je het zelf niet doet dus ;)

Maar ik denk dat het sowieso belangrijk is om je mindset en je omgeving te veranderen. Nou weet ik niet wat je mogelijkheden zijn, maar probeer met juiste mensen om te gaan. En om begrip te krijgen van de mensen die al om je heen staan. Mensen die het goed bedoelen hoeven vaak alleen nog maar goed te luisteren om je echt te kunnen helpen. Lukt dat niet dan kan je ze beter met rust laten of vermijden, hoe dan ook. Je voelt zelf wel aan waar je het een en ander nodig hebt, kunt verbeteren en wat je beter kan vermijden. Verder helpt het om veel te visualiseren hoe je het zou willen hebben, niet dromen maar echt voorstellen. En daarna doen alsof het al zo is, dan werk je er echt naartoe. Je onderbewuste gaat het zo ook geloven en zo manifesteert het zich uiteindelijk echt in je leven. Klinkt wat makkelijker dan het is, maar werk er gewoon aan stapje voor stapje.

Voor onvrijwillige opnames hebben we in nederland de wet BOPZ (bijzondere opname psychiatrisch ziekenhuis) Mijn ervaring is dat de rechter niet snel iemand onvrijwillig zal laten opsluiten. Het recht van de individu wordt vaak als erg belangrijk ervaren. Mijn persoonlijke mening is dat ze je hiervoor niet laten opsluiten.