De zwerver
 

De zwerver

Een zwerver sterft in de koude winternacht
Afvragend of daarboven iemand op hem wacht
Met een warme jas of deken

Zachtjes huilt hij in de barre kou
Voelt zich verlaten en alleen
Niemand die zich om hem bekommert
Nergens kan hij heen

Smachtend wacht hij op zijn naderende dood
Die een einde zal maken aan zijn leven in de goot
Hopend dat daarboven een god is
Die recht doet aan zijn aards gemis

Zachtjes huilt de zwerver
Hij wil niet meer
En hij sterft
Rust

Je begint heel sterk, de eerste strofe is goed, dramatisch, mooi!
Daarna zwakt het gigantisch af, en dat is echt heel zonde. Jouw einde vind ik weer wél iets hebben, het einde brengt ook een soortvan rust. Het gedicht vind ik niet mooi, die twee stukjes wel..

Op zich wel mooi, maar af en toe wat een geforceerde rijm naar mijn idee. De vorm is wel apart, laatste stukje is wel mooi....
Ik heb zelf laatst, ook een gedicht er over geschreven>>>>>

Zwerfster

Ze loopt over straat
ontweken door ogen
Haar lange grijze haren
hebben haar hoofd omsloten

Zet ze haar zelf
al strompelend en schuivend voort
Niemand die haar stoort
Want ze is alleen gelaten
Verstoten uit een wereld
Niet geaccepteerd, overboord gegooid
Verstrooit kijkt ze om haar heen
Een zielrijk mens
verlaten en alleen

Beetje te gerijmd enzo. Ook het ritme kan ik niet vinden. Maar verder leuk geprobeerd! :)
@mariamne: er staat een typfoutje in. Verstrooit is met een d . :)

Waaah, gaa ik weer de mist in met die rotspelling... :o .... :D (=eensupersnelgeschrevengedichtwatnietverderisnagekekenofzo)

weergeeft een goed beeld, je rijmschame zou ik echter wel 4 bij 4 houden als je dan toch zo bezig bent....