Wat als je door middel van een tijdreis jezelf opzocht van toen je klein was...
 

...wat zou je willen doen? Zou je zeggen dat je heus wel goed terecht komt? Zou je jezelf waarschuwen voor fouten die je gaat maken? Zou je zeggen dat je veel eerder aan iets zou moeten beginnen? Zou je jezelf gewoon met rust laten en alleen even kijken hoe je vroeger was? Zou je niets zeggen maar alleen maar even zwaaien?

Dit is trouwens geen plek voor discussies over of tijdreizen ooit mogelijk zou kunnen worden enzovoort.

Ik zou tegen mezelf (toen ik, laten we zeggen, 10 ofzo was) zeggen om meteen te beginnen met gitaarspelen, en tegen me tegen mijn toenmalige keyboardlerares laten zeggen dat ik eigenlijk wel wat piano-techniek wil leren. En mezelf een cd geven van een van de bands die ik nu goed vind en toen nog niet kende. Om te beginnen met Arctic Monkeys, Spinvis en Regina Spektor. En ik zou mezelf veel meer serieus laten tekenen.
En ik denk dat ik mijzelf ook naar het forum zou sturen, want daar zitten leuke mensen, kan je wat van leren!
Maar eerst zou ik van een afstandje willen kijken hoe ik ook alweer was, toen. En hoe al mijn vrienden toen waren.
Aan de andere kant weet ik niet of het wel verstandig zou zijn als ik al die dingen tegen mijzelf zou zeggen, omdat ik niet weet wat voor invloed ze zouden hebben. :|

En wat jullie?

En toch zou kazet zeggen dat het niet kan en dat het hem dus niet interesseert ofzo :D

ot: Ik zou tegen mezelf zeggen dat ik niet zoveel dingen moet uitstellen :nono: En over de rest moet ik nog even nadenken.

Ik zou mezelf met rust laten.

:D :D

Het kan niet, dus het interesseert me niet. ;)

Ik denk dat ik mezelf tips zou geven om beter Civilization II te spelen.

Ik zou mezelf waarschuwen voor bepaalde mensen.

qft

Ik zou mezelf op vroege leeftijd kennis hebben laten maken met rugby.. en adviseren om toch mijn ouders te blijven pushen te verhuizen.. verder ben ik blij met mijn gemaakte fouten, omdat het me toch dingen heeft geleerd en ervaringen rijker heeft gemaakt..

Ik zou niks doen. Het verleden veranderen is immers gevaarlijk omdat je dan ook het heden veranderd.

En jezelf tegenkomen kan een verstoring van het tijd-ruimte continuem veroorzaken. Ga Back to the Future maar kijken :cool:

Ik zou denk ik niks doen, want door mijn fouten ben ik er uiteindelijk wel beter op geworden.

Maar als ik iets zou moeten veranderen, dan zou ik de uiteindelijke keuze voor trompet veranderen in die voor Bastrombone. Lage noten er zo hard mogelijk uitkotsen heeft ook wel wat charmants

Ik zou m'n school hebben afgemaakt, en ik zou op latere leeftijd aan kinderen begonnen zijn.
En ik zou een instrument gaan spelen.

Ik zag het net nog gebeuren in Heroes :p

Ik weet niet of ik wat zou zeggen. Opzich kan ik me genoeg bedenken wat voor adviesen (-viezen?) ik mezelf zou mee kunnen geven. Maar aan de andere kant ben ik gelukkig zoals ik nu ben. Tenminste, zo af en toe. Ik vind het wel prima zo. Dus waarom dan dingen veranderen? :o

Ja, dat ook.

ik zou viool zijn gaan spelen, voor mijn folkpunk bandje. véél eerder mijn dreads goed hebben laten zetten en bijwerken. veel eerder zijn begonnen met doen wat ik leuk vond. ik zou een aantal mensen preventief in elkaar slaan, en een aantal mensen aanranden waarschijnlijk. ik zou wél die tat op mijn arm hebben gehaald. ik zou niet meer liegen tegen mijn ouders (vertrouwen, vertrouwen). ik zou de mensen waarvan ik weet dat ze dood gaan extra knuffelen in plaats van vergeten. ik zou al mijn tekeningen en verhalen bewaren ipv weggooien. ik zou veel eerder zijn gaan boarden. ik zou veel eerder naar bands zijn gaan luisteren, zodat ik die dus nog wel live zou hebben gezien en dan zou ik eventueel eindelijk een keertje blij met mezelf kunnen zijn. en ik zou vertellen dat ik enkel heimwee naarhet verleden heb nu, en dat ik dus maar blij moet zijn met wat ik heb.

Oh ja, ik zou zeggen dat ik nog even met mijn opa moet praten via de telefoon als we op vakantie gaan naar Frankrijk (hij was de volgende ochtend overleden namelijk, maar dat zou ik niet tegen me zeggen.) En hem nog een knuffel laten geven als we uit eten gaan, vlak voor we op vakantie gaan.

Zeggen welke meiden me leuk vinden. Dat zal me namelijk veel tijd besparen.

:D

Ik zou mezelf ook waarschuwen voor bepaalde mensen. Ik zou mezelf vertelle dat ik rechten moet gaan studeren zodat ik niet die hele beroepskeuze shit hoef te doorlopen. Ik zou mezelf vertellen dat ik leukere vrienden krijgen kan en dat zielige groepjes eerder moet dumpen. En dat ik wél mooi en cool en dun en slim en grappig was ook al was ik pas dertien. En dat ik ooit nog goed zou gaan worden in spreken in het openbaar en me dus niet zo zenuwachtig hoef te maken omdat het toen nog niet lukte. En dat je met jongens kunt praten en dat ze dat ook leuk vinden. En dat afwassen zo erg niet is en ik het dus wat vaker moet doen om een hoop ruzies met mama te besparen.

Zeggen dat ik op m'n elfde van een gebouw moet afspringen.

:emo:

ichweiß, maar ik meen het wel!

Toen ik vroeger een keer aan het overblijven (op school dus, 's middags) was, kwam er ineens een vrouw naar me toe lopen terwijl ik in de zandbak zat. Ze zei dat ze me meteen herkende aan m'n witte haar en m'n bril. Ze bleef even kijken hoe ik speelde, gaf me heel stiekem een zakje met snoepjes (want dat mochten de overblijfmoeders niet zien), knuffelde me en ging er weer vandoor. Een hele tijd later - misschien een paar jaar - was ze er weer en toen vroeg ik wie ze was. Ze zei dat ze een nicht van mijn vader was, ze vertelde ook haar naam (ik ben het vergeten nu) en ze zei dat ik mijn zus (wiens naam ze ook kende) ook snoep moest geven.
Mijn vader zei haar niet te kennen.
Ik heb daarna wel eens bedacht dat ik het misschien zelf was, vanuit de toekomst. Als 60-jarige, of misschien ouder nog.

Ik zou misschien zeggen dat ik niet zo bezig moet zijn met wat er misschien komen gaat, maar dat ik gewoon moet spelen en doen wat ik leuk vind. Alles komt toch wel goed.

Moeilijk, omdat ik dan niet weet hoe het anders zou lopen.

Ik zou tegen mezelf vertellen dat puber worden onvermijdelijk is. Als klein meisje had ik besloten geen vervelende puber te worden, zoals mijn broer. Ik zou altijd luisteren en niet zoveel puberen. Nu zou ik uitleggen dat het bij zowat iedereen wel verteld. Dat het niet erg is om 'puber' te worden.
Op mijn elfde zou ik ook vertellen vooral door te gaan met piano spelen, dan had ik nu een stuk beter gespeeld.

Waarschijnlijk zou ik zo min mogelijk vertellen, omdat ik er beter zelf achter kan komen.

Dat zou wel gaaf zijn, zeg. Als we in de toekomst op een of andere manier wel kunnen tijdreizen en dat er nu al mensen van later bij ons zijn, maar ze het niet laten merken, ofzo. *fantaseert*

Ik zou mezelf adviseren minder mijn best te doen in de derde, want daar bleef ik toch zitten.

Dan is het nooit te vroeg.

Ik zou mezelf adviseren eerder basgitaar te gaan spelen.
En tóch VWO gaan doen.
En ik zou mezelf vast alle reflectieverslagen van nu meegeven, dan weet ik hoe ik ga zijn.

Maar stiekem wil ik dat helemaal niet.

Wel zou het me supergaaf lijken om met een tijdmachine terug te gaan naar het jaar 1300 ofzo. Gewoon om dan eens door een dorp te lopen, kijken hoe het toen ging. Kloosters bezoeken. Thomas van Aquino pwnen. :o

enige levenswijsheden vertellen. Misschien had ik dan net dat beetje extra gehad waardoor ik niet tig keer net het NK dammen had gemist om maar eens een van de dingen te noemen.

Ik ben nog steeds klein! :p

Terug gaan naar toen ik 18 was ofzo (das al weer even terug) en dan seks hebben met iemand :bloos:

Of toen ik 14-15-16 was en mezelf zeggen dat ik niet zo veel moeite moest doen om 'erbij te horen'. Want dat was verspilde moeite. had ook nuttige dingen kunnen doen met die energie.

hahahaha idd. dat bedoelde ik met mensen aanranden ;)

Ik weet nu pas dat dat een goed idee was geweest, maar nou kan/mag het niet meer :P

inderdaad *huil huil*
waarom was ik vroeger niet een beetje meer sletterig?? :'(

Oh, ben jij mij? :P

soms ;)

Ik zou die ene keer wat beter opgelet willen hebben toen ik mijn kamer opruimde, later bleek dat ik per ongeluk AL mijn diploma's (typdiploma, zwemdiploma, turndiploma, viooldiploma, sportdagvaantjes...) heb weggegooid :(

Ik zou teruggaan naar mijn 16jarige ik... En zeggen dat alles in orde komt... En ervoor zorgen dat ik vlugger een toen nog onbekende vriendin leer kennen...
Dat zou me 2 jaar aan verdriet besparen :eek::bloos:

En mijn eerste vriendje had beter een gewone vriend gebleven :p

En heel stiekem had ik tegen 2 mensen ook eens gemeen moeten doen... :bloos:
Maar eerlijk gezegd hadden ze dat toen eigenlijk verdiend :p

verder terug dan een paar uur wil ik niet gaan!

Al mijn geld nu van de bank halen en dan aan de kleine mij geven en laten beleggen in goud! :cool:

Ik zou tegen mezelf zeggen dat ik op alle gebieden goed terecht kom en dat mijn moeder echt wel tof is en dat ik later blij ben met mn opvoeding.

Ik zou tegen mezelf zeggen: laat door niemand anders dan door jezelf je leven bepalen.