samen alleen, alleen samen
 

't Is m'n eerste gedicht. Zelf vond ik het af en toe nogal cliché en rommelig maar ik hoop wat opbouwende kritiek te krijgen.

groetjes


Leegte is wat jou vult
zwijgen is een genot
zolang we samen eenzaam zijn
zal ik ademen, voor ons beide.

tot jij je laatste adem uitblies
het bleek allemaal niet zo makkelijk
duizelig word ik er van, teveel aan ruimte en lucht.

Eenzaamheid is nooit meer hetzelfde
want toen jij verdween, blies de wind mijn tranen mee.

Verdringen van het moment, de muziek; mijn angst
is nu verleden tijd

Eindelijk, ik voel!
Eenzaamheid, verdriet
wat maakt het uit,
ik voel!

Want dit moment is niet te beschrijven, maar groter dan woorden
levendiger dan foto's
sterker dan jou

Dus wacht ik uitgeput tot de nacht van mij is en ik niks meer vraag en hoor behalve stilte.