naar psych=diagnose?
 

als je naar een psych gaat om "aan jezelf te werken" of problemen op te lossen, krijg je dan ook meteen een diagnose? (bijvoorbeeld je hebt die en die aandoening)
of kunnen ze je ook gewoon inzicht verschaffen in je situatie/gedrag zodat je daar aan kunt gaan werken zonder dat ze op zoek gaan naar een diagnose/titel voor wat je doet/hebt?

met "meteen" bedoel ik trouwens niet "bij het eerste gesprek" maar ik bedoel krijg je ALTIJD een diagnose?

(verkeerde woordkeus)

euhm, ja, voor in je dossier is een diagnose wel handig, maar weet eigenlijk niet of ze je persé een diagnose willen geven. Niet iedereen heeft een diagnose, dus het lijkt me sterk. Maar als je een diagnose wilt, moet je daarom vragen. Zelfverantwoordelijkheid heet dat. Je wordt er mee dood gegooid.

haha, oke.
ben niet op zoek naar een diagnose, maar meer naar tips en advies om om te gaan met mijn probleem op het gebied van onderhouden van sociale contacten.
en ik wil graag weten of die telkens stuklopende vriendschappen die ik meemaak (ben in 8 jaar tijd een stuk of 10 "close vrienden" kwijtgeraakt) door mijn gedrag en houding komen, of dat het gewoon iets is wat bij het leven hoort.
dus het is niet iets dat ik meteen "in therapie moet" mag ik hopen ;)

Om een diagnose te krijgen, gaat er eerst een psychiatrisch of psychologisch onderzoek aan vooraf. Op basis van wat jij vertelt in je eerste consult, kan een psych geen diagnose aan linken. Bij een intakegesprek is het gebruikelijk om o.a. te vertellen wat je van de behandeling verwacht, welke doelen je aan wil werken enz. Ook zonder diagnose kun je gesprekken voeren met een therapeut. Bij het riagg kun je ook bij een SPV (sociaal psychiatrisch verpleegkundige) terechtkomen, die is sowieso niet bevoegd om te diagnosticeren. Met deze professionals kun je wel therapeutische gesprekken voeren (bijv., ik noem maar wat: ik-versterkende therapie).

Wat versta jij onder "therapie"? In GGZ wereld heet het nl. al vrij snel therapie.

Mee eens. Gesprekken zijn ook therapie, maar dan anders dan in groepsvorm oid.

Even een kort en krachtig antwoord: nee.

Het bekendste voorbeeld voor die situatie (wel naar een psycholoog, maar geen diagnose) is denk ik toch de relatietherapeut. De mensen die daar komen hebben echt niet allemaal een psychiatrisch probleem.

Overigens hangt het natuurlijk wel af wat je onder de term diagnose verstaat. Als je daarmee bedoelt dat je een labeltje van een "ziekte" of aandoening krijgt, dan is het antwoord nee. De psycholoog gaat natuurlijk wel kijken naar wat de reden is dat je bij hem komt. Hij/zij zou bijvoorbeeld kunnen vaststellen dat jou copingsstrategieën onvoldoende ontwikkeld zijn. Hij/zij kan jou dan een copingstraining geven.

oke, da's een duidelijk antwoord. hier kan ik iets mee, dank je wel allemaal :)