even me verhaal kwijt
 

hey ik weet niet of het goed staat :bloos:
ik wil eigenlijk even me verhaal kwijt maar weet niet goed hoe ik moet beginnen
omdat ik helemaal nog nooit hier over heb durven praten uit schaamte
& heb heel lang overnagedacht maar het moet de gewoon even uit dus zal proberen een klein stukje te vertellen

ik ben 18jaar & heb 4jaar&11maande een relatie gehad met een jonge van 20jaar
heb een kind met hem ( dies nu 3jaar )
ik had toen ik hem leerde kennen gewoon heel moeilijk met alles ruzie met moeder
vader in 2000 overleden , school ging slecht , enzo
en hij was op dat moment gewoon me luisterend oor waar ik alles tegge kon zegge
dat is 2jaar&11maande goed gegaan afentoe wel is ruzie maar dat hoort de bij

maar naar die 2jaar&11maande leek wel of hy totaal veranderde
ik mocht geen jongens meer in me mobiel/niet meer met jongen afspreken
niet meer uitgaan (deed ik wel allemaal)
hij begon met slaan tuurlijk ik sloeg terug en wou het uitmake maar hy dreigde me
6maanden later ongeveer moest ik sex hebbe met 4vriende van hem hoe hard ik ook
protesteerde het gebeurde toch hij/hun waren gewoon testerk
hij/hun noemde me slet hoer etc

toen ik naar 4jaar het lef had om het uitmaken is die me achter na gekome en heeft met
een mes een liteken op me heup gemaakt
hij dreigde en dreigde ik was bang en ben ben toen terug gegaan naar hem
maar alles begon weer zoals vooraf hij sloeg weer ik moest weer sex hebben met vriende van hem

ik raakte zwanger bij 34weken is het kindje in oktober'07 geboren
(heeft maar 2dage geen geleefd)
toen heeft hij het uitgemaak op 1november2007 waar ik blij om was eerlijk gezegd

en als ik hem nu buiten zie lopen alleen of met vriende dan word ik nageroepen met hoer/slet en dat soort dingen
in zijn buurt durf ik niet meer tekomen ( wonen beide in utrecht )

ik heb toen die tijd vaak in de badkamer gestaan met een mes in em handen om
me polsen door tesnijden maar durfde het niet iets hield me tegen

ben al is naar politie geweest maar als ik aangifte wil doen komt het niet uit me mond dan lijkt het alsof ik dicht sla

bijna elke nacht lig ik huilend op bed en dan blijf ik maar zegge tis me eigenschuld
ik was gewoon zwak ik moet me niet aanstellen ik moet niet zeuren etc.:'(

sorry mensen dit moest de even uit schaam me verschikkelijk de voor :bloos:

Ik weet zeker dat er mensen zijn die je dom, naief gaan noemen of hebben genoemd.
Daar moet je je nu even niets van aantrekken.
Voor jou en vooral je kindje is het veel belangrijker dat je ergens anders gaat wonen. Dat hoeft niet meteen aan de andere kant van het land te zijn, maar in ieder geval een plaats waar je hem niet of minder tegen zal komen.

Dat jij je rust kan vinden en je op de opvoeding van je kind kan richten. Ik weet niet waar jij de beslissing vandaan hebt gehaald om het kind te houden, maar dat is niet meer relevant. Je moet je plekje vinden en je verleden achter je laten.
Heel veel sterkte.
Aangifte bij de politie levert je meestal niets op. Kies voor jezelf en voor je kindje. Dat is veel belangrijker en daar kan je veel beter al je energie in stoppen.

^ Wat hij zegt. En misschien moet je je even bedenken waarom je je er niet toe kunt zetten om aangifte te doen..? Ik gok zelf dat je je nog afhankelijk van hem voelt, en waarschijnlijk ook gewoon doodsbang. In dat geval moet je je bedenken dat er blijf van mijn lijf-huizen zijn waar je direct na je aangifte heen kunt, zodat hij geen wraak kan nemen.

Nog iets om het makkelijker te maken; schrijf het op voor de politie, dan zien ze meteen ook hoe moeilijk je het ermee hebt. Laat het ze gewoon lezen terwijl je zo veel mogelijk probeert toe te lichten, dat haalt wat druk van de ketel. En neem je kind mee naar het bureau, zodat je met één blik op hem/haar waar je het ook alweer voor doet. Waar je überhaupt uiteindelijk géén zelfmoord voor gepleegd hebt.

Succes/sterkte.

ik heb heel veel moeite dit te geloven, beter gezegd, ik geloof er geen moer van

Mr. B, ik dacht hetzelfde
maar geloof me, dit soort verhalen lees je niet alleen in een amerikaanse krant of slecht boek

o maar daar ben ik mij terdege van bewust, ik geloof alleen weinig van dit specifieke geval

als ik ernaast zit dan spijt dat mij overigens

Áls je ernaast zit, betekent dat dat ze haar schaamte heeft overwonnen om dit hier neer te zetten; dat vertrouwen beschamen met ongelovige posts is verder niet erg nuttig.

Geloofwaardig of niet, er zijn vast dan wel andere mensen die wel in een soortgelijke situatie zitten die dit ook lezen.

Verder idd wat thegoodlife zegt en ik raad je aan met een psycholoog te praten. Heb je contact nog met je moeder? Misschien kun je daar ook terecht.
Ik vind aangifte wel belangrijk.. Natuurlijk moet je je energie op jezelf richten, maar als dit echt zo verlopen is, is je iets ernstig misdaan en dat moet je niet zomaar laten.

Jeetje, wat een verhaal! Wat dapper dat je het op hebt durven schrijven, want dat was vast heel moeilijk voor je :) Dit is alvast stap één. Realisatie van je probleem. Ik ben blij dat je inziet wat hij je allemaal heeft aangedaan en dat je klaar bent om hulp te zoeken!
Bovendien: DIT IS NIET JOUW SCHULD! Je gaat jezelf allerlei dingen aanpraten, maar in welk geval dan ook: hier kun jij niets aan doen. Niemand heeft het recht om jou te slaan of aan te raken op een manier die jij niet wilt.

Allereerst ben je heel lang met deze jongen samen geweest, met wie je zelfs een kind hebt. Ik neem dat je, ondanks alle shit, toch heel veel om hem geeft. Zo te lezen is het een extreem jaloers en bezitterig type, en dat hij je slaat is natuurlijk helemaal niet normaal, wat je zelf gelukkig ook doorhebt. Je hebt ingezien dat hij niet okee is, en bent zelfs bij hem weggegaan. Goedzo!
Ook lees ik dat hij je achterna is gekomen en je heeft bedreigd en verwond. Om dit te voorkomen is het misschien slim om naar een "blijf-van-mijn-lijf" huis te gaan, die er speciaal zijn voor vrouwen die zeg maar gestalkt worden door hun man, om zo een onderkomen te hebben waar de man hun niet kan vinden.

Ik lees dat je vader is overleden en dat je ruzie met je moeder had. Ik hoop dat deze ruzie met je moeder is bijgegelegd, want familie is het beste wat een mens kan hebben, mijns inziens. Zij veroordelen je niet (of horen dit tenminste niet te doen) en staan altijd voor je klaar, wat er ook gebeurt, je hebt tenslotte een bloedband. Ik zou zeggen, zoek het contact met je moeder weer op, praat er desnoods met haar over. Mocht je nog ruzie hebben en/of weinig contact hebben, probeer dat weer op te pakken, want je zult er heel veel aan hebben.

En misschien wel de beste tip die ik kan meegeven: zoek hulp! Zoiets verwerken kun je niet alleen. Vraag bij de huisarts een verwijzing naar een maatschappelijk werker/psycholoog/psychiater. Liefst ook iemand die je wat verder helpt met je leven en je als het ware coacht, omdat je nog zo jong bent.

Ik sluit me aan bij thegoodlife. Verhuis naar een andere stad! In Utrecht kom je hem namelijk nog tegen, of hij zoekt jou op, niet zo handig. In een andere stad kun je een nieuw leven opbouwen en je weer veilig voelen. Ga desnoods weer thuis wonen, dan heb je je moeder om op terug te vallen. Of in dezelfde stad als waar je moeder woont.

In ieder geval, heel veel sterkte :)

Ik meen dit verhaal te herkennen van een aardige tijd geleden op een ander forum.
Volgens mij klopt hier iets niet.

wacht maar tot de spelling ss van dit forum dit topic seht.-O-

Als dit echt is ,is het erg vervelend allemaal,en wens ik je veel succes. verhuis anders uit utrecht

je kind heeft maar 2 dagen geleefd en is ondertussen 3? :)

Het was in 2007 geboren, het gaat dus obviously over een tweede kind, genie.

dat van dat kind was me eerst ook niet duidelijk.....

mja als het waar is: sterkte en verhuis

Heel veel sterkte meid... Echt vreselijk wat je hebt moeten doorstaan.
Heb je iemand waar je al je verdriet mee kan bespreken? Een goede vriendin misschien?
Je kunt anders ook met iemand van het ggz praten. Misschien kan diegene je dan verder helpen.
Hou je haaks!

hou je haaks, je benen ook!

Waarom geloven mensen iemand, die een Tokkie verhaal post, die in als naam tokkie4_you heeft. Laat dat écht geen lichtjes branden?

^ Moeten we nou alwéér die grap over jouw nickname maken? :p

Mijn advies: Doe aangifte! Als er geen aangifte ligt kan er niets tegen hem ondernomen worden. Ook al werkt het niet meteen, mocht hij je dan nog eens lastigvallen kan je meteen weer de politie bellen. De case tegen hem word dan steeds groter. Op een gegeven moment heb je dan iets wat je tegen hem kunt gebruiken.

Natuurlijk is de vraag of je dit wel wilt. Ikzelf zou altijd aangifte doen, wie weet waar het goed voor is. Als je daar geen zin in hebt zou ik in ieder geval verhuizen, maar dat staat hierboven ook al een paar keer beschreven.

Succes! :)